αρχαιολογικοί χώροι | Βουθρωτό | Φίλιπποι | UNESCO | κρατική πολιτιστική πολιτική | Ελλάδα | Αλβανία | παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά
3
42
46
Περιέχει: Σχήματα, Εικόνες, Πίνακες
Η παρούσα εργασία αποτελεί μια προσπάθεια συγκριτικής εξέτασης της ανάδειξης και λειτουργίας του Αρχαιολογικού Χώρου Βουθρωτού και του Αρχαιολογικού Χώρου Φιλίππων. Στοχεύει στην: 1) ανάδειξη των κοινών σημείων και των διαφορών των δύο αρχαιολογικών χώρων, 2) ανάλυση του τρόπου με τον οποίο τα αξιοθέατα και ευρήματα των δύο χώρων μετατρέπονται σε μουσειακή εμπειρία, και 3) εξέταση του τρόπου με τον οποίο ανταποκρίνονται οι δύο μελέτες περίπτωσης στις σύγχρονες αντιλήψεις σχετικά με τον σχεδιασμό, την οργάνωση και τη λειτουργία των αρχαιολογικών χώρων. Οι δύο αρχαιολογικοί και τα μουσεία τους εξετάζονται όσον αφορά στο ιστορικό πλαίσιο της δημιουργίας και της ανακάλυψης των εκτιθέμενων μνημείων, στο ευρύτερο πολιτιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτούργησαν και λειτουργούν, στην επικοινωνιακή τους πολιτική και στον εκθεσιακό τους σχεδιασμό. Υπόβαθρο της μελέτης αποτελεί η πολιτιστική πολιτική της Ελλάδας και της Αλβανίας ιδιαίτερα σε σχέση με την προστασία και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Από την παρουσίαση και τη συγκριτική εξέταση των δύο χώρων προκύπτουν σημαντικές διαφορές ως προς το πώς οι δύο χώροι ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις και αντιλήψεις σχετικά με τον ρόλο των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων στις μέρες μας. Υποστηρίζεται δε ότι η υπεροχή του Αρχαιολογικού Χώρου Βουθρωτού έχει να κάνει με το γεγονός ότι η αλβανική κυβέρνηση αξιοποίησε ικανοποιητικότατα τη διάθεση μη κρατικών διεθνών φορέων να προστατεύσουν, ερευνήσουν και αναδείξουν τον Αρχαιολογικό Χώρο Βουθρωτού σε τοπικό και σε διεθνές επίπεδο. Αντίθετα, στην περίπτωση του Αρχαιολογικού Χώρου Φιλίππων φαίνεται να λείπει από τους κρατικούς φορείς η βούληση για την περαιτέρω ανάδειξη και βελτίωσή του χώρου ακόμα και μετά τη συμπερίληψή του στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
This paper is an attempt to compare the design and operation of the Archaeological Site of Butrint and the Archaeological Site of Philippi. It aims to: 1) highlight the common points and differences of the two archaeological sites; 2) analyze how the sights and findings of the two spaces are transformed into museum experience; and 3) examine how the two archaeological sites respond to modern perceptions about the design, organization and operation of archaeological sites. The two archaeological sites and their museums are examined in terms of the historical context of the creation and discovery of the exhibited monuments, the wider cultural context in which they functioned, their communication policy and their exhibition design. The background to the study is the cultural policy of Greece and Albania, especially in relation to the protection and promotion of cultural heritage.
The comparative examination of the two sites shows that there are significant differences in how the two sites respond to the contemporary demands and perceptions regarding the role of archaeological sites and museums in our days. It is argued that the supremacy of the Archaeological Site of Butrint has to do with the fact that the Albanian State has made good use of the non-state international bodies willing to protect, research and promote the Archaeological Site of Butrint. On the contrary, in the case of the Philippi Archaeological Site, it seems that the state authorities lack the willing to further promote and improve the site after it has been unveiled in the UNESCO World Heritage List, which also has a negative impact on how the Archaeological Site of Philippi responds to the contemporary demands and perceptions of the role of archaeological sites and museums today.