Κατά την εκπόνηση της παρούσας εργασίας στοχεύσαμε στην εννοιολόγηση και ανάδειξη του πολιτισμού, πέρα από τις τέχνες και τα γράμματα, ως συμπερίληψη των πολιτισμικών και κοινωνικών φαινομένων της καθημερινής ζωής. Υποστηρίζοντας ότι ποικίλες δραστηριότητες και πράξεις των ανθρώπων αποτελούν πολιτισμικές εκφάνσεις της καθημερινότητας, επιχειρείται η ανάδειξη του βιούμενου πολιτισμού ως συνδέσμου της πολιτισμικής παραγωγής και δράσης με την κοινωνία και τα μέλη της. Μέσα από την προσέγγιση διαφορετικών εκφάνσεων του άυλου πολιτισμού, διερευνάται ο τρόπος με τον οποίο αυτές μετέχουν στη διαμόρφωση του πολιτισμού της καθημερινότητας, ως βιωμένες πολιτισμικές πρακτικές. Καταγράφοντας εκφάνσεις του άυλου πολιτισμού όπως, προφορικές αφηγήσεις και εθιμικές επιτελέσεις που διασώζονται και προσδιορίζουν την ατομική και συλλογική μας μνήμη και αυτογνωσία, προσδοκάται η ανάδειξη του άυλου πολιτισμού ως μια ζωντανή πραγματικότητα που μετασχηματίζεται και μεταβιβάζεται βιωματικά από γενιά σε γενιά. Με την παρούσα εργασία επιχειρείται η κατάδειξη του τρόπου με τον οποίο ο άυλος πολιτισμός, συμμετέχει στη διαμόρφωση και συντήρηση της συλλογικής πολιτισμικής δραστηριότητας και παραγωγής, της συλλογικής-πολιτισμικής ταυτότητας και μνήμης. Επιχειρείται η ανάδειξη επιλεγμένων εκφάνσεων άυλου πολιτισμού οι οποίες, κληροδοτημένες από το παρελθόν φωτίζουν το παρόν, ως αναβιώσεις της συλλογικής ζωής των κοινοτήτων, ως κωδικοποιημένες, συμβολικές πράξεις των υποκειμένων που μετέχουν σε αυτές. Ως αντικείμενα μελέτης επιλέχθηκαν από το πεδίο της προφορικής παράδοσης το παραμύθι, ενώ από το πεδίο των τελετουργιών-εορταστικών επιτελέσεων το πανηγύρι.
The elaboration of this essay aims at the conception and emergence of civilization beyond arts and literature, but as the inclusion of culture and social phenomena of everyday life.
Supporting the idea that a variety of actions and activities of people are, themselves, cultural options of daily routine we tried to mark living culture as the bond of cultural production and action with society and its members.
Approaching different options of intangible civilization we try to look into the way that these options participate in the formation of the civilization of daily routine as a living cultural experience.
The recording of these expressions –through oral narrations and customary actions that are still preserved, define our individual and collective memory and self consciousness –expects to show off intangible civilization as a live reality which is transformed and passed on via experience from one generation to the other.
With this essay we will also try to show the way in which intangible civilization forms and preserves collective cultural activity and production the collective cultural memory and identity. Particular parts of this immaterial civilization inherited from our past specially picked, enlighten our present as a resurrection of the collective life of communities and coded symbolic actions of the individuals that take part in them.
Fairy tales were chosen as study objects from the field of oral tradition while festivals were chosen from the field of customary ceremonies.
Ο πολιτισμός της καθημερινότητας ως βίωση του άυλου πολιτισμού