Βιώσιμη ανάπτυξη και επικοινωνία στους πολιτιστικούς οργανισμούς. Τα παραδείγματα του Μουσείου Μικρασιατικού Πολιτισμού Αιγάλεω και του Ψηφιακού Μουσείου Νέας Σμύρνης

  1. MSc thesis
  2. Κουτούλιας, Ιωάννης
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 29 Σεπτεμβρίου 2019 [2019-09-29]
  5. Ελληνικά
  6. 97
  7. Βώβου, Ιωάννα
  8. Παπαδάκη, Ειρήνη
  9. Επικοινωνιακή πολιτική, Τοπική ανάπτυξη, Μουσείο Μικρασιατικού πολιτισμού Αιγάλεω, Ψηφιακό Μουσείο Νέας Σμύρνης
  10. 4
  11. 41
  12. 25
  13. Περιέχει πίνακες και εικόνες
    • Η συγκεκριμένη εργασία εξετάζει το φαινόμενο της επικοινωνίας και των πρακτικών της στο επίπεδο των πολιτιστικών οργανισμών, οι οποίοι καλούνται στην εποχή μας ,λόγω της οικονομικής κρίσης ,να χαράξουν και να υλοποιήσουν την επικοινωνιακή τους στρατηγική αν επιθυμούν να λειτουργούν ορθά και να αναπτύσσονται. Αναλύεται η σχέση πολιτισμού και τοπικής ανάπτυξης καθώς και η συμβολή των Μουσείων στην προβολή μίας περιοχής είτε το Μουσείο είναι «παραδοσιακό» είτε Ψηφιακό. Ως κύρια αντικείμενα της έρευνας επελέγησαν δύο Μουσεία Μικρασιατικής Μνήμης που στεγάζονται σε δυο Δήμους της Αττικής με έντονο το προσφυγικό/μικρασιατικό στοιχείο στον πληθυσμό τους, τους Δήμους Αιγάλεω και Νέας Σμύρνης και πρόκειται για το Μουσείο Μικρασιατικού Πολιτισμού Αιγάλεω και το Ψηφιακό Μουσείο Νέας Σμύρνης. Τα συγκεκριμένα Μουσεία έχουν κοινή στόχευση κι αποτελούν το αποτέλεσμα Δημοτικών πρωτοβουλιών αλλά διαφέρουν ως προς τη μουσειολογική τους προσέγγιση, αφού το μεν πρώτο διαθέτει μία πλούσια συλλογή σε εκθέματα ενώ στο δεύτερο η συλλογή είναι αποκλειστικά ψηφιακή κι απουσιάζουν πλήρως τα πραγματικά αντικείμενα. Παρουσιάζεται η επικοινωνιακή πολιτική, οι άνθρωποι που τη διαμορφώνουν και τα μέσα που χρησιμοποιούνται από το κάθε Μουσείο με στόχο να προσελκύσει περισσότερο κοινό τόσο γενικά όσο κι εξειδικευμένα μέσω ειδικών τους δράσεων. Τέλος κωδικοποιούνται τα συμπεράσματα που αφορούν στο καθένα ξεχωριστά αλλά και συγκριτικά μεταξύ τους και προτείνονται τρόποι βελτίωσης της επικοινωνιακής τους πολιτικής.
    • This specific essay addresses the subject of communication and its practices on the field of the cultural entities, which on our era, because of the economic crisis, have to rise to the challenge to plan and execute their communicational strategy. That is if they wish to function properly and grow. What is set under analysis is the relationship between culture and local development, as well as the contribution of the Museums in the promotion of an area regardless of the Museum’s character traditional or digital. Two Asia Minor Memory Museums (Museums of Refugee Memory) were chosen as the main subjects of the research. Those are housed in two Municipalities of Attica with a dense refugee/Asia Minor population: the Municipalities of Aigaleo and Nea Smyrni. The above-mentioned museums are the Aigaleo Museum of Asia Minor Civilisation and the Digital Museum of Nea Smyrni. Those museums have developed a common targeting. They also comprise the product of municipal initiatives. Nevertheless, they differ on the grounds of their museological approach, since the first possesses a rich collection of exhibits whilst the collection of the second is exclusively digital lacking real objects whatsoever. The presentation refers to the communicational policy, the people who model it and the means used by each Museum in order to attract more visitors, both in general and focused via their specialized activities. Finally, this essay codifies the conclusions relevant to each museum but also in comparison to each other and proposes means of improvement of their communicational policy.
  15. Attribution-NoDerivatives 4.0 Διεθνές