λαϊκό παραμύθι | folktale | προφορικότητα | orality | αφήγηση | narrative | ανάδειξη και ενίσχυση της πολιτιστικής ταυτότητας | promotion and enhancement of cultural identity | διαχείριση πολιτιστικών μονάδων | cultural management units | μουσείο | museum
5
50
31
ΠΙΝΑΚΕΣ, ΣΧΗΜΑΤΑ, ΕΙΚΟΝΕΣ
Η εργασία αυτή επιχειρεί να διερευνήσει τοv βαθμό στον οποίο η προφορική αφήγηση λαϊκών παραμυθιών κατά τη νηπιακή ηλικία δύναται να επιτελέσει το ρόλο της ως μέσο ενίσχυσης της πολιτιστικής ταυτότητας των νηπίων. Ειδικότερα, επιχειρείται η διερεύνηση εκείνων των στοιχείων της αφήγησης των λαϊκών παραμυθιών, τα οποία μπορούν να εντυπωσιάσουν τα νήπια και να ενισχύσουν την συλλογική - πολιτιστική τους ταυτότητα αφενός και αφετέρου η διερεύνηση εκείνων των στοιχείων τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παιδαγωγικό εργαλείο κατά την εκπαιδευτική διαδικασία και να φέρουν τα νήπια σε επαφή με τον πολιτισμό και τη λαϊκή παράδοση. Ένα σημαντικό στοιχείο το οποίο θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε μέσα από την εργασία αυτή είναι η σχέση μεταξύ της εκπαίδευσης και του πολιτισμού και ειδικότερα μεταξύ της εκπαίδευσης και της διαχείρισης πολιτισμικών μονάδων. Στην έρευνα συμμετείχαν επτά (7) επαγγελματίες αφηγητές λαϊκών παραμυθιών, οι οποίοι κλήθηκαν να συμμετάσχουν αρχικά στη διαδικασία μιας ημιδομημένης συνέντευξης και στη συνέχεια να μεταβούν στο νηπιαγωγείο όπου εργάζεται η ερευνήτρια, ώστε να αφηγηθούν στα νήπια ένα παραμύθι. Επιπρόσθετα, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη των μαθητών στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, κατά τη διάρκεια της οποίας συμμετείχαν σε δραστηριότητες που σχεδίασε η ερευνήτρια. Τα αποτελέσματα έδειξαν μια ομοφωνία σχετικά με την αξία της αφήγησης του λαϊκού παραμυθιού ως μέσο επικοινωνίας, αλλά και ως μέσο διατήρησης πολιτιστικών στοιχείων και ενίσχυσης της πολιτιστικής ταυτότητας των μαθητών της νηπιακής ηλικίας. Παράλληλα, αναδείχθηκε η ελλιπής θέση που κατέχει, τόσο στο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών του Νηπιαγωγείου όσο και στους μουσειακούς χώρους. Για το λόγο αυτό προτείνεται αφενός η ουσιαστικότερη και ευρύτερη αξιοποίηση της προφορικής αφήγησης λαϊκών παραμυθιών μέσα στην τάξη και αφετέρου η αξιοποίησή του από τους διαχειριστές πολιτιστικών φορέων, όπως είναι τα μουσεία.
Τhis paper attempts to investigate the extent to which the oral narration of folk tales in infancy may fulfill its role as a means of strengthening the cultural identity of the infant. In particular, attempts to investigate those elements of storytelling of folk tales, which can impress infants and to strengthen their cultural identity and secondly to investigate those elements which as a pedagogical tool can be used in the educational process and carry infants in contact with the culture and folklore. An important element that will try to highlight through this work is the relationship between education and culture and especially between education and management of cultural units. The research involved seven professional narrators of folk tales, who invited both to participate in the process of a semi-structured interview and then go to the kindergarten where the researcher works to narrate a tale in infants. Meanwhile, the students visited the Folk Art Museum in which participated in activities designed by the researcher. The results showed a consensus on the value of the narrative of the folktale as a communication tool, but also as a means of preserving cultural assets and strengthening the cultural identity of students infancy. At the same time, he became poor position both in the curriculum of the Kindergarten curriculum and in museums. For this reason, first proposed the deeper and wider use of oral storytelling of folk tales in the classroom and also the utilization of the administrators of cultural institutions such as museums.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΟΥ - Identifier: 83917
Internal display of the 83917 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)