Το γυαλί είναι υλικό που από την στιγμή που κατάφερε ο άνθρωπος να το παρασκευάσει με εύκολο τρόπο και οικονομικό, κυριάρχησε στην καθημερινή του ζωή. Το γυαλί θεωρείται πλέον σαν ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτισμού όλων των χωρών. Οι βιομηχανική επανάσταση οδήγησε στην εκτόξευση χρήσης, άρα και κατά συνέπεια την παραγωγή του γυαλιού λόγο το ότι βρήκε άπειρες εφαρμογές στην καθημερινότητα των κοινωνιών καθόλα την διάρκεια εξέλιξης αυτών μέσα σε εκείνη την περίοδο. Επιπλέον η χρήση του γυαλιού ακόμη και στην εποχή που διανύουμε εμείς, είναι βασικό και αναγκαίο υλικό για τις νέες τεχνολογίες οι οποίες εισέρχονται στην αγορά, είτε σε οικιακό επίπεδο, είτε σε βιομηχανικό. Δυστυχώς η ανακύκλωση του γυαλιού για πάρα πολλά χρόνια ήταν μια άγνωστη λέξη, οδηγώντας μεγάλες ποσότητες γυαλιού σε χώρους υγειονομικής ταφής. Συνεπώς υπήρχε μια συνεχής σπατάλη πρώτων υλών για την παρασκευή του γυαλιού χωρίς να υπάρχει κανένας σχεδιασμός ανακύκλωσης του ώστε να πάρει ζωή πάλι σαν πρώτη ύλη και να δώσει με την σειρά του ζωή σε νέα γυάλινες ή μη εφαρμογές.
Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάδειξη των επιλογών που υπάρχουν για την χρήση του γυαλιού μετά το τέλος ζωής του, βασισμένο όχι πλέον στο γραμμικό μοντέλο της βιομηχανικής επανάστασης, αλλά σε ένα νέο μοντέλο το οποίο εξασφαλίζει βιώσιμη ανάπτυξη μέσω της αξιοποίηση των δυνατοτήτων των γυάλινων αντικειμένων καθόλα την διάρκεια του κύκλου ζωής τους. Αυτό το νέο επαναστατικό μοντέλο ονομάζεται «Κυκλική Οικονομία».
Glass is a material that once dominated man's life in an easy and economical way, dominated his daily life. Glass is now regarded as a major part of the culture of all countries. The industrial revolution led to the start of use, and therefore the production of glass, because it found infinite applications in the daily lives of the communities throughout their evolution over that period.
The use of glass even now, even when we are in power, is essential and necessary material for new technologies that are entering the market, either at home or in industrial. Unfortunately, glass recycling for many years was an unknown word, driving large quantities of glass to landfills. Consequently, there was a constant waste of raw materials for glass making without any recycling design to bring it back to life as raw material and in turn give life to new glass or non-glass applications.
The purpose of this thesis is to highlight the options available for the use of end-of-life glass, no longer based on the linear model of the industrial revolution, but on a new model that ensures sustainable growth by exploiting the potential of glass. objects throughout their lifecycle. This new revolutionary model is called the "Circular Economy".
Καταγραφή και αξιολόγηση ροών γυαλιού βασισμένων στο μοντέλο κυκλικής οικονομίας