Η εύρεση νερού καλής ποιότητας, κατάλληλου για ανθρώπινη χρήση, αποτελούσε ανέκαθεν ένα από τα μείζονα προβλήματα που απασχολούσαν τις κοινωνίες. Τα τελευταία χρόνια, η μείωση των αποθεμάτων, αναγκάζει την ανθρωπότητα να στραφεί σε νέες πηγές πόσιμου νερού.
Μία από τις πλέον εφαρμόσιμες τεχνολογίες είναι η αντίστροφη ώσμωση (R.O.), η χρήση δηλαδή ειδικών μεμβρανών, στις οποίες το νερό τροφοδοτείται υπό υψηλή πίεση και διαχωρίζεται σε νερό υψηλής καθαρότητας και ρεύμα απόρριψης. Η αντίστροφη ώσμωση μπορεί να έχει ως νερό εισόδου, υφάλμυρο νερό γεωτρήσεων ή θαλασσινό νερό. Όταν το νερό τροφοδοσίας είναι θαλασσινό η διαδικασία ονομάζεται αφαλάτωση.
Από την αφαλάτωση, με την μέθοδο της αντίστροφης ώσμωσης, προκύπτει νερό υψηλής καθαρότητας, κατάλληλο για χρήση ως πόσιμο, άρδευση, βιομηχανικό νερό, αλλά και ένα ρεύμα απόρριψης, που είναι ουσιαστικά το θαλασσινό νερό, περισσότερο συμπυκνωμένο, παρουσία κάποιων χημικών που απαιτούνται για την προεπεξεργασία της R.O. Το νερό αυτό, συνήθως διοχετεύεται ξανά στην θάλασσα. Τα τελευταία χρόνια που οι μονάδες αφαλάτωσης παγκοσμίως αυξάνονται συνεχώς, υπάρχει έντονος προβληματισμός στην επιστημονική κοινότητα για το κατά πόσο αυτή η απόρριψη επηρεάζει την ισορροπία του νερού των ωκεανών. Έτσι, γίνονται προσπάθειες να εφαρμοστεί κάποια τεχνολογία που να μειώνει τις επιπτώσεις που προέρχονται από τη διάθεση αυτή.
Στην παρούσα διατριβή πραγματοποιείται αναδρομή στην εξέλιξη της τεχνολογίας της αφαλάτωσης, ενώ στη συνέχεια προσεγγίζεται το συμπύκνωμα που παράγεται από μονάδες αφαλάτωσης, με την μέθοδο της αντίστροφης ώσμωσης, ως απόβλητο. Ταυτόχρονα, αναλύονται οι προσπάθειες αντιμετώπισης των επιπτώσεων της άλμης, καθώς και οι πιθανότητες αξιοποίησής της. Τέλος, γίνεται προσπάθεια συγκέντρωσης και ανάλυσης των νομοθετικών πλαισίων που επικρατούν παγκοσμίως.
Finding good quality water that can be used for human consumption has always been one of the major problems that societies are facing. In recent years, the decline in water supplies has forced mankind to turn to new solutions for finding drinking water.
One of the most applicable technologies is reverse osmosis (R.O.), namely the use of special membranes in which water is fed under high pressure and is separated into high purity and concentrated water. The inlet water in reverse osmosis can be brackish bore water or seawater. When the feed water is seawater the process is called desalination.
Desalination by the reverse osmosis method results is high purity water suitable for use but also a discharge stream which is seawater more concentrated with the presence of some chemicals required for the pre-treatment of R.O. This water usually is drained back into the sea. In recent years as the use of desalination worldwide has been increasing steadily, there has been growing concern among the scientific community about how this discharge affects the balance of ocean water. So, there are a lot of attempts to apply new technology to smooth out the problems created by this deposition.
In the present thesis, the desalination technology is presented, and then the concentrate produced in desalination plants by the reverse osmosis method is considered as waste. Efforts made to deal with this waste, considering also its recovery, are discussed. Finally, an attempt is made to analyze the worldwide legislative framework.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Μελέτη των επιπτώσεων του συμπυκνώματος μονάδων αφαλάτωσης αντίστροφης ώσμωσης στο φυσικό περιβάλλον Περιγραφή: 131396_ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ_ΝΙΚΟΛΑΟΣ.pdf (pdf)
Book Reader Πληροφορίες: Κυρίως σώμα διπλωματικής εργασίας Μέγεθος: 2.4 MB
Μελέτη των επιπτώσεων του συμπυκνώματος μονάδων αφαλάτωσης αντίστροφης ώσμωσης στο φυσικό περιβάλλον - Identifier: 82164
Internal display of the 82164 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)