Η ρύπανση του περιβάλλοντος στη σύγχρονη εποχή έχει πάρει μεγάλες και επικίνδυνες διαστάσεις, τόσο για τους ζωικούς και φυτικούς οργανισμούς όσο και για τα οικοσυστήματα. Στο πλαίσιο αυτό, τα εδαφικά οικοσυστήματα έχουν επιβαρυνθεί με πλήθος ρυπαντικών ουσιών με συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητα τους. Ανάμεσα στους ρύπους που χρήζουν σημαντικής αναφοράς είναι και τα βαρέα μέταλλα, τα οποία ολοένα και περισσότερο διεισδύουν στο έδαφος και τους υπόγειους υδροφορείς και από εκεί στην τροφική αλυσίδα. Αν και τα βαρέα μέταλλα υφίστανται ως φυσικά στοιχεία και κάποια από αυτά είναι χρήσιμα για τον ανθρώπινο μεταβολισμό και υγεία, η έντονη βιομηχανική δραστηριότητα, όπου εμπλέκονται σε διάφορες εφαρμογές, αλλά και οι γεωργικές εφαρμογές, έχουν οδηγήσει σε σημαντική αύξηση των συγκεντρώσεων τους σε τέτοια επίπεδα, ώστε να καθίστανται τοξικά. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, το πρόβλημα της ρύπανσης των εδαφών με βαρέα μέταλλα αντιμετωπίζεται τόσο σε νομοθετικό όσο και τεχνολογικό επίπεδο. Έτσι, έχουν αναπτυχθεί πλήθος φυσικών και χημικών μεθόδων απορρύπανσης των εδαφών, που αν και έχουν αποδειχθεί ικανές να απομακρύνουν τα στοιχεία από το έδαφος, εμφανίζουν σημαντικά μειονεκτήματα όσον αφορά στον οικονομικό και περιβαλλοντικό τους αντίκτυπο.
Λύση στα προβλήματα των παραδοσιακών τεχνικών εδαφικής αποκατάστασης από βαρέα μέταλλα, μπορεί να δώσει η μέθοδος της φυτοεξυγίανσης. Σε αυτή εντάσσονται ένα πλήθος τεχνικών με κοινό χαρακτηριστικό τη χρήση φυτών που όχι μόνο εμφανίζουν μεγάλη αντοχή στην τοξικότητα των βαρέων μετάλλων, αλλά επιπλέον υψηλή προσροφητική ικανότητα σε αυτά.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιαστούν οι διάφορες τεχνικές φυτο- αποκατάστασης των εδαφών από βαρέα μέταλλα. Όπως φαίνεται, υπάρχουν πλήθος φυτών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν προ αυτό τον σκοπό. Επιπλέον, η μέθοδος αποδεικνύεται ότι είναι οικονομική, αποδοτική και με πολύ μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Αν και οι εν λόγω τεχνικές ερευνώνται όλο και περισσότερο τα τελευταία 20 χρόνια, δεν έχουν μελετηθεί αρκετά στο πεδίο, αλλά κυρίως στο εργαστήριο και σε μελέτες θερμοκηπίου. Έτσι, δεν είναι σίγουρο αν μπορούν να αποτελέσουν βιώσιμες τεχνικές απορρύπανσης των εδαφών. Για το λόγο αυτό έχει προταθεί η αξιοποίηση της παραγόμενης βιομάζας, δηλαδή των επιβαρυμένα με μέταλλα φυτών μετά το τέλος της επεξεργασίας, για την παραγωγή βιοαερίου και ωφέλιμης ενέργειας.
Environmental pollution in modern times has taken on large and dangerous dimensions, both for animal and plant organisms and for ecosystems. In this context, the terrestrial ecosystems have been burdened with a number of contaminants, resulting in degradation of their quality. Among the pollutants that require considerable attention are heavy metals, which are increasingly penetrating the soil and underground aquifers and from there into the food chain.
Although heavy metals exist as natural elements and some of them are useful for human metabolism and health, intense industrial activity, where they are involved in various applications as well as agricultural applications, have led to a significant increase in their concentrations at such levels , to become toxic. For several decades, the problem of heavy metal pollution has been tackled both at a legislative and technological level.Thus, a number of natural and chemical soil decontamination methods have been developed, which, although proven to be able to remove the elements from the soil, have significant disadvantages in terms of their economic and environmental impact.
A solution to the problems of traditional techniques of soil remediation by heavy metals can be given by phyto-oxygenation. It encompasses a number of techniques with a common feature of using plants that not only exhibit high resistance to heavy metal toxicity but also have a high adsorption capacity in them.he purpose of this paper is to present the various methods of soil remediation of heavy metals. As it turns out, there are plenty of plants that can be used for this purpose. In addition, the method proves to be economical, efficient and with a very small environmental footprint. Although these techniques are increasingly being researched over the last 20 years, they have not been studied extensively in the field, but mainly in the laboratory and in greenhouse studies.So, it is not certain if they can be sustainable soil decontamination techniques. For this reason, it has been proposed to exploit the biomass produced, ie metal-borne plants after the end of the process, for the production of biogas and useful energy.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΦΥΤΟΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ ΡΥΠΑΣΜΕΝΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΑΠΟ ΒΑΡΕΑ ΜΕΤΑΛΛΑ