Κινηματογράφος και Περιβάλλον. Ένα ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο μέσα από ταινίες ορόσημα.

Cinema and environment. A journey in space and time through landmark movies (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Νότα, Ελένη
  3. Περιβαλλοντικός Σχεδιασμός Έργων Υποδομής (ΠΣΕ)
  4. Σεπτέμβριος 2018 [2018-09]
  5. Ελληνικά
  6. 111
  7. Βατικιώτης , Λεωνίδας
  8. Καπελλάκου , Γαλάτεια | Ζέρβας , Ευθύμιος
  9. Κινηματογράφος, Cinema | Κλιματική αλλαγή, Climate change | Εξευγενισμός, gentrification, | Αντι – εξευγενισμός, Anti - gentrification | Περιβαλλοντική πολιτική, Environmental Policy | Climate fiction
  10. 15
  11. 43
  12. 0
    • Ο κινηματογράφος ως τέχνη ανήκει στο μεγάλο καταναλωτικό κοινό. Παρόλο όμως που μας ταξιδεύει σε φανταστικούς κόσμους, δεν είναι μία «ψεύτικη» τέχνη. Αποβλέπει στον κάθε άνθρωπο, που αποτελεί το πολυπληθές κοινό του, για να του φέρει τη χαρά της αισθητικής απόλαυσης και να το βοηθήσει να βρει τη θέση του μέσα στον κοινωνικό χώρο. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, γίνεται μία απόπειρα να καταγράψουμε το ρόλο του κινηματογράφου όχι μόνο ως μέρος της ιστορίας του πολιτισμού μας, αλλά ως το μέσο που διαμορφώνει και επιδρά στην ιστορία που γράφεται μέσα σε ένα κοινωνικό μετασχηματισμό. Μέσα από έντεκα ταινίες σταθμούς του παγκόσμιου κινηματογράφου, καταγράφεται η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του, σε μία πορεία μέσα στο χώρο και στο χρόνο. Με την επιλογή των συγκεκριμένων ταινιών που προέρχονται από το βωβό κινηματογράφο μέχρι τις πιο δημοφιλείς ταινίες και τα μικρά ανεξάρτητα διαμάντια του παγκόσμιου κινηματογράφου διατρέχουμε και τη διαχρονική σχέση του ανθρώπου με τη φύση. Παρόλα αυτά, επειδή πάντα αναφερόμαστε σε σενάρια, άρα και σε μυθοπλασίες τις περισσότερες φορές, καταγράφονται τα επιστημονικά στοιχεία που σχετίζονται με την εποχή και τον τόπο και οι συσχετισμοί τους και έτσι τεκμηριώνονται κριτικά οι κινηματογραφικές αναφορές που υπάρχουν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, αναδεικνύονται σύγχρονα θέματα όπως η περιβαλλοντική πολιτική της Τουρκίας, η οικολογική καταστροφή στην Ινδία, το φαινόμενο του εξευγενισμού αλλά και του αντί – εξευγενισμού και τα «μελανά» σημεία στην πολιτική της Ελληνικής διακυβέρνησης σχετικά με τα θέματα περιβαλλοντικής προστασίας. Επίσης γίνεται εκτεταμένη παρουσίαση και κριτική στο climate fiction, το είδος του ταινιών που αναφέρονται στην κλιματική αλλαγή και τις πιθανές τρομακτικές της επιπτώσεις. Αν και δεν μπορούμε να εξάγουμε κοινά συμπεράσματα για το σύνολο των επιλεγμένων ταινιών, είναι σίγουρο ότι μέσα από αυτές ο θεατής γίνεται συμμέτοχος μιάς εμπειρικής πραγματικότητας που χωρίς τον κινηματογράφο θα ήταν ανέφικτη. Αν και τα σενάρια δεν έχουν την αυθεντία της επιστημονικής γνώσης και δεν δίνεται πάντα η εννοιολογική βαρύτητα που αρμόζει, ο θεατής προσπαθεί να εξαγνίσει το φάντασμα ενός δυστοπικού μέλλοντος με την ατομική του συμβολή στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών κρίσεων και απειλών
    • Cinema as art belongs to the large consumer audience. Although traveling to imaginary worlds, it is not a "fake" art. It aims at every man, who is the crowd of his audience, to bring him the joy of aesthetic pleasure and help him find his place in the social sphere. In this diploma thesis, an attempt is made to capture the role of cinema not only as part of the history of our culture but as the medium that shapes and influences the story that is written in a social transformation. Through eleven world cinema landmarks, the relationship between man and his environment is recorded in a course in space and time. By choosing the specific films from the silent films to blockbusters and the small independent diamonds of the world cinema, we also cover the long-lasting relationship of man with nature. Nevertheless, because we always refer to scenarios, and thus to fiction, most of the time, we record the scientific elements relating to the time and place and their correlations, and so critically document the existing cinematic references. Through this process, contemporary issues such as Turkey 's environmental policy, the ecological disaster in India, the phenomenon of gentrification and anti - gentrification and the "black" holes in the Greek government' s policy on environmental protection issues are demonstrated. There is also an extensive presentation and critique of climate fiction, the type of films that are referring to climate change and its possible terrible effects. Although we can not draw common conclusions for all of the selected films, it is certain that through them the viewer becomes a participant of an empirical reality that without cinema would be impossible. Although scenarios do not have the reliability of scientific knowledge and the appropriate conceptual weight is not always given, the viewer tries to purify the ghost of a dystopian future by contributing individually to dealing with environmental crises and threats.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.