Σακχαρώδης Διαβήτης & Τρίτη Ηλικία

  1. MSc thesis
  2. Μαλακούδη, Ειρήνη
  3. Διαχείριση Γήρανσης και Χρόνιων Νοσημάτων (ΓΧΝ)
  4. 31 July 2020 [2020-07-31]
  5. Ελληνικά
  6. 105
  7. ΚΩΣΤΟΓΛΟΥ-ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
  8. ΜΑΛΛΗ, ΦΩΤΕΙΝΗ
  9. Σακχαρώδης διαβήτης, ηλικιωμένοι, ποιότητα ζωής
  10. 1
  11. 11
  12. 64
  13. Περιέχει : 43 πίνακες, 43 διαγράμματα, 5 εικόνες
    • Η γήρανση του πληθυσμού αυξάνεται προοδευτικά στις ανεπτυγμένες χώρες και μαζί με την αύξηση του πληθυσμού και τον σύγχρονο τρόπο ζωής (παχυσαρκία και μειωμένη φυσική δραστηριότητα) οδηγούν στην αύξηση του αριθμού των ατόμων που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη. Υπολογίζεται ότι 1 στα 5 ηλικιωμένα άτομα έχουν διαβήτη, ανάλογο ποσοστό μπορεί να παραμένει αδιάγνωστο, ενώ οι μισοί ηλικιωμένοι έχουν προδιαβήτη με τα ποσοστά αυτά να αναμένεται να αυξηθούν ραγδαία τα επόμενα χρόνια. Η διαχείριση του διαβήτη στους ηλικιωμένους αποτελεί πρόκληση. Απαιτεί τακτική αξιολόγηση των ιατρικών, ψυχολογικών, λειτουργικών και κοινωνικών διαστάσεων. Οι ηλικιωμένοι με διαβήτη έχουν υψηλότερα ποσοστά πρόωρου θανάτου, λειτουργικής αναπηρίας, σαρκοπενίας και συνοσηρότητας, όπως υπέρταση, στεφανιαία νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο, από αυτούς χωρίς διαβήτη. Επίσης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αντιμετωπίσουν κοινά γηριατρικά σύνδρομα, όπως πολυφαρμακία, γνωστική εξασθένηση, κατάθλιψη, ακράτεια ούρων, πτώσεις, και χρόνιο πόνο. Αυτές οι παθήσεις μπορεί να επηρεάσουν τις ικανότητες των ηλικιωμένων διαβητικών για αυτοδιαχείριση της νόσου και την ποιότητα ζωής εάν δε ρυθμιστούν. Επιπλέον, ο έλεγχος για τις επιπλοκές του διαβήτη σε ηλικιωμένους ενήλικες θα πρέπει να εξατομικεύεται και να επαναλαμβάνεται περιοδικά, καθώς τα αποτελέσματα ενδέχεται να επηρεάσουν τους στόχους και τις θεραπευτικές προσεγγίσεις. Έτσι, παρατηρείται συχνά, στους ηλικιωμένους ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη να μην κρίνεται σκόπιμη η εκπαίδευση για αυτοδιαχείριση ή τρέχουσα αγωγή να είναι υπερβολικά περίπλοκη για τον ίδιο τον ασθενή ή για τους φροντιστές τους. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετηθούν και να αναλυθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της τρίτης ηλικίας που επηρεάζουν και διαφοροποιούν τη διαχείριση του σακχαρώδους διαβήτη.
    • Population aging is gradually increasing among developed countries, which combined with the population growth and the consequences of modern lifestyle (obesity and reduced physical activity) leads to an increase of the amount of people suffering from diabetes mellitus. It is estimated that 1 in 5 elderly people suffer from diabetes, a proportionate percentage may remain undiagnosed, whilst half of the elderly are diagnosed with prediabetes, rates expected to increase rapidly over the following years. The management of diabetes of the elderly issues a challenge. A regular evaluation of medical, psychological, functional and social aspects is required. Elderly people with diabetes present higher rates of premature death, functional disability, sarcopenia and comorbidity, such as hypertension, coronary heart disease and stroke, compared to those without diabetes. They are also at higher risk of developing common geriatric syndromes, such as polypharmacy, decline in cognitive abilities, depression, urinary incontinence, falls, and chronic pain. These conditions, if not treated, may impact the abilities of elderly, considering self-management of the disease and quality of life. Additionally, testing for complications of diabetes in older people should be individualized and regularly re-evaluated, since the results can affect the goals and therapeutic approaches. Thus, it is often observed in elderly patients with diabetes mellitus that training on self-management is something not deemed necessary or that their current treatment turns out to be too complicated for the patient or his caregiver to follow. The purpose of this paper is the research and analysis of the special characteristics of old age which affect and differentiate the management of diabetes mellitus.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.