Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1 | Άγχος | Ποιότητα Ζωής | Γονείς | Φροντιστές | Χρόνιο Νόσημα
2
22
61
Περιέχει: πίνακες, σχήματα
Οι γονείς με παιδιά με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, καλούνται να αναλάβουν την απαιτητική διαχείριση της ασθένειας, ως κατ ουσία φροντιστές εκείνων. Το βάρος όμως της διαχείρισης τους επιρρίπτει μεγάλη ευθύνη, με αποτέλεσμα να εμφανίζουν συμπτώματα άγχους και να επηρεάζεται η ποιότητα της καθημερινής τους ζωής.
Σκοπός: Η παρούσα διπλωματική εργασία σκοπεύει στην αξιολόγηση του επιπέδου του άγχους και της ποιότητας ζωής των γονέων με παιδί με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1, καθώς και στη διερεύνηση της μεταξύ τους σχέσης.
Υλικό και μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 129 γονείς παιδιών με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1. Το 89,1% του δείγματος αποτέλεσαν γυναίκες και το 10,9% άνδρες. Οι γονείς συμπλήρωσαν ανώνυμα, ερωτηματολόγιο ηλεκτρονικής μορφής αποτελούμενο από τρεις κατηγορίες ερωτήσεων. Ερωτήσεις δημογραφικών και περιγραφικών χαρακτηριστικών των γονέων και των παιδιών, την κλίμακα αξιολόγησης του Άγχους Προσωρινού ή Μόνιμου (STAI) και την κλίμακα της αξιολόγησης της Ποιότητας Ζωής (WHOQOL – BREF 30). Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα IBM SPSS 25.0. Πραγματοποιήθηκε περιγραφική και επαγωγική ανάλυση.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της περιγραφικής ανάλυσης έδειξαν το Προσωρινό Άγχος να έχει σκορ 53,2 και το Μόνιμο 47,9. Κατά την επαγωγική ανάλυση, βρέθηκαν στατιστικά σημαντικά σημεία στην συσχέτιση της ηλικίας διάγνωσης του παιδιού με Σακχαρώδη Διαβήτη με την υποκλίμακα της Σωματικής Υγείας (p=0,033) και των Κοινωνικών Σχέσεων (p=0,040). Αντίστοιχα, στατιστική σημαντικότητα επισημάνθηκε στην συσχέτιση του τόπου διαμονής με την υποκλίμακα της Σφαιρικής Ποιότητας Ζωής/ Γενική Υγεία (p=0,040). Το σκορ των υποκλιμάκων της Ποιότητας Ζωής ήταν αντιστρόφως χαμηλότερο του άγχους, με τιμή 13,7 για την Σωματική Υγεία, 13,1 για την Ψυχική Υγεία, 13 για τις Κοινωνικές Σχέσεις, 12,3 για το Περιβάλλον και 13,5 για την Σφαιρική Ποιότητα Ζωής/ Γενική Υγεία. Το Προσωρινό Άγχος ήταν υψηλότερο και στο δύο φύλα, αλλά και στο Προσωρινό και στο Μόνιμο υπήρχε αρνητική συσχέτιση με τις υποκλίμακες της Ποιότητας Ζωής. Επομένως όσο πιο χαμηλό είναι το άγχος των γονιών, τόσο καλύτερη θα είναι η Ποιότητα Ζωής τους, παράγοντας που επιδράει στην υγεία της οικογένειας και των παιδιών τους με Σακχαρώδη Διαβήτη.
Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης δείχνουν, ότι η παροχή φροντίδας των γονιών μέσω του ρόλου των φροντιστών, επηρεάζει τόσο το βαθμό του άγχους που εκείνοι βιώνουν, όσο και την ποιότητα της ζωής τους. Ακόμη επισημαίνεται, πως η μεταξύ τους σχέση είναι αντιστρόφως ανάλογη και όσο περισσότερο αυξάνεται το άγχος τους, τόσο θα μειώνεται η ποιότητα ζωής τους.
Introduction: Parents with children with type 1 diabetes mellitus are called upon to undertake the demanding management of the disease, as essentially the caregivers of those. The burden of management, however, imposes a great responsibility on them, creating in those intense Temporary and Permanent Anxiety, as well as reduced Quality of Life.
Aim: This diploma thesis aims at assessing the level of anxiety and quality of life of parents with a child with Type 1 diabetes mellitus, as well as investigation of the relationship between them.
Method: 129 parents of children with Type 1 diabetes mellitus participated in the research. 89.1% of the sample were women and 10.9% men. Parents completed the questionnaire that was in electronic form and contained 3 parts. Demographic and descriptive questions of parents and children, the STAI and the Quality of Life Assessment scale (WHOQOL - BREF 30). IBM SPSS 25.0 programm was used to analyze the data. Descriptive and inductive analysis was performed.
Results: The results of the descriptive analysis showed Temporary Anxiety to score 53.2 and Permanent 47.9. In the inductive analysis, statistically significant points were found in the correlation of the child's age of diagnosis with Diabetes Mellitus with the Body Health sub-scale (p = 0.033) and the Social Relations (p = 0.040). Accordingly, statistical significance was highlighted in the correlation of the place of residence with the Global Life Quality / General Health sub-scale (p = 0.040). The Quality of Life subscale score was inversely lower than anxiety, with 13.7 for Body Health, 13.1 for Mental Health, 13 for Social Relations, 12.3 for the Environment and 13.5 for Global Quality of Life / General Health. Temporary Anxiety was higher in both sexes, but also in Temporary and Permanent, there was a negative correlation with subscales of Quality of Life. Therefore, the lower the parental anxiety, the better their Quality of Life, a factor that affects the health of their family and children with diabetes mellitus.
Conclusions: The results of this study show that parenting care through the role of caregivers affects both the degree of anxiety they experience and their quality of life. It is also noted that the relationship between them is inversely proportional and the more their anxiety increases, the lower their quality of life.
Άγχος και Ποιότητα Ζωής Γονέων με παιδί με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1