Εισαγωγή: H ανάλυση της σωματικής σύστασης για την εκτίμηση της υγείας και θρέψης του ατόμου είναι μία χρήσιμη εξέταση. Aσθένειες όπως o σακχαρώδης διαβήτης ενδέχεται να συνδέονται με τις δυσμενείς αυτές αλλαγές στην σωματική σύσταση. Η σαρκοπενία χαρακτηρίζεται από προοδευτική και γενικευμένη απώλεια μάζας σκελετικών μυών και λειτουργικότητας. Ωστόσο, υπάρχει έλλειψη μελετών που εξετάζουν τη σύνδεση σαρκοπενίας σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2).
Υλικό-Μέθοδος: Σε αυτή την αναδρομική μη τυχαιοποιημένη μελέτη, μελετήσαμε 35 άτομα που προσήλθαν σε ενδοκρινολογικά εξωτερικά ιατρεία, ηλικίας 20-80 ετών για να αξιολογήσουμε την παρουσία σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2) με εμφάνιση σαρκοπενίας σε σύγκριση με 16 μάρτυρες. Η σαρκοπενία ορίστηκε χρησιμοποιώντας τον Ευρωπαικό ορισμό της Ευρωπαϊκής Ομάδας Εργασίας για την Σαρκοπενία στους Ηλικιωμένους, EWGOSP) που περιλαμβάνει τόσο τη μυϊκή μάζα (δείκτης σκελετικών μυών, SMI) όσο και τη μυϊκή λειτουργία/σωματική δραστηριότητα (ταχύτητα βάδισης ως μέτρηση σωματικής απόδοσης). Μετρήθηκαν η περιφερική σκελετική μάζα (ASM) και υπολογίστηκαν δευτερευόντως και άλλες παράμετροι (ολικό λίπος και ολική μυική μάζα σε Kg). Ο δείκτης σκελετικών μυών (SMI) υπολογίστηκε ως ASM διαιρεμένος με το τετράγωνο του ύψους σώματος σε μέτρα. Χαμηλή μυϊκή μάζα ορίζεται ως SMI<7.0 kg/m2 στους άνδρες και SMI<5.7 kg/m2 στις γυναίκες. Χαμηλή φυσική απόδοση ορίστηκε ως ταχύτητα βάδισης <0.8 m/s.
Αποτελέσματα: Στους συμμετέχοντες ο επιπολασμός της σαρκοπενίας ήταν σημαντικά υψηλότερος σε ασθενείς με ΣΔτ2 παρά σε υγιείς (27% έναντι 20%, p=0.01 για τη σαρκοπενία) και μεγαλύτερος στους ηλικιωμένους συμμετέχοντες (70 ετών και άνω) σε σχέση με τους νεότερους (40% έναντι 12%, p <0.001). Η ταχύτητα βηματισμού ήταν σημαντικά χαμηλότερη στους ασθενείς με ΣΔτ2 από ότι σε μάρτυρες άνδρες και γυναίκες (1.02±0.34 έναντι 1.25±0.15, p <0.001) και (1.01±0.22 έναντι 1.27±0.12, p <0.001).
Συμπεράσματα: Ο επιπολασμός της σαρκοπενίας σε ασθενείς με ΣΔτ2 είναι μέτριος και σταδιακά αυξάνεται σημαντικά ειδικά σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας.
Introduction: The analysis of body composition for assessing the health and nutrition of the individual is a useful test. Diseases such as diabetes mellitus may be associated with adverse changes in body composition. Sarcopenia is characterized by a progressive and generalized loss of skeletal muscle mass and functionality. However, there is a lack of studies that examine the association of sarcopenia in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM).
Material-Method: In this retrospective, non-randomized study, we studied 35 individuals who visited endocrinological outpatient clinics, aged 20-80 years, to assess the presence of sarcopenia in type 2 diabetes mellitus (T2DM) in comparison with 16 controls. Sarcopenia was defined using the European Working Group on Sarcopenia in Elderly, EWGOSP) that includes both muscle mass (skeletal muscle index, SMI) and muscle function / physical activity (walking speed as a measure of physical performance). Appendicular skeletal mass (ASM) and other parameters such as total fat and total muscle mass (in Kg) were calculated. The skeletal muscle index (SMI) was calculated as ASM divided by the square of the body height in meters. Low muscle mass is defined as SMI <7.0 kg/m2 in males and SMI <5.7 kg/m2 in females. Low physical performance was defined as a walking speed of <0.8 m / s.
Results: The incidence of sarcopenia was significantly higher in patients with T2DM than in healthy subjects (27% vs 20%, p=0.01 for sarcopenia) and higher in elderly participants (70 years and over) vs. younger (40% vs. 12%, p<0.001). Walking velocity was significantly lower in patients with T2DM than in controls men and women (1.02±0.34 vs. 1.25±0.15, p <0.001) and (1.01±0.22 vs. 1.27±0.12, p <0.001), respectively.
Conclusions: The prevalence of sarcopenia in patients with T2DM is moderate and gradually increases significantly in older men.
Σαρκοπενία και Σακχαρώδης Διαβήτης