Τα τελευταία χρόνια η υπογονιμότητα φαίνεται να αυξάνεται, καθώς δεδομένα δείχνουν ότι ολοένα και περισσότερα ζευγάρια αντιμετωπίζουν πρόβλημα στο να αποκτήσουν παιδί. Η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή,με την σημαντική πρόοδο που έχει σημειώσει στις τεχνικές της, λόγω της εισαγωγής βελτιωμένων και νέων τεχνολογιών, κατέχει εξέχοντα ρόλο στην αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού, με τα πο¬σοστά επιτυχίας της να έχουν αυξηθεί αρκετά.Κυρίαρχη μέθοδος των τεχνικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής,είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF, in vitro fertilization).Μετά από πολυετή και πολυάριθμα πειράματα, το 1978, γεννήθηκε το πρώτο παιδί της IVF από τους Robert Edward και Patrick Steptoe και σαράντα χρόνια μετά, πάνω από 5.000.000 παιδιά έχουν γεννηθεί με τη τεχνική αυτή.
Η θεραπεία με IVF περιλαμβάνει την ελεγχόμενη υπερδιέγερση των ωοθηκών, την ανάκτηση των ωαρίων, τη γονιμοποίηση in vitro, την εμβρυϊκή καλλιέργεια και την εμβρυομεταφορά.Αναλυτικότερα, τα ωοκύτταρα ανακτώνται διακολπικά μετά την ορμονική διέγερση της ασθενούς με ένα βέλτιστο πρωτόκολλο διέγερσης ωοθηκών.Μετά την παρασκευή του σπέρματος, τα ωοκύτταρα γονιμοποιούνται με επαρκή αριθμό σπερματοζωαρίωνσε μέσο καλλιέργειας και η γονιμοποίηση τους αξιολογείται την επόμενη ημέρα βάσει μορφολογικών, κυρίως, κριτηρίων. Τα γονιμοποιημένα ωάρια αφήνονται να αναπτυχθούν σε μέσο καλλιέργειας εμβρύων για μια μέρα ακόμη και μετά από μορφολογική αξιολόγηση της διαίρεσης του εμβρύου, επιλέγονται τα έμβρυα προς μεταφορά. Τα έμβρυα που μεταφέρονται είναι στο στάδιο των τεσσάρων ή οκτώ κυττάρων ή στο στάδιο της βλαστοκύστης, δηλαδή 2η, 3η ή 5ηημέρα ανάπτυξης, αντιστοίχως. Ηεμβρυομεταφορά γίνεται με την βοήθεια καθετήρα, ατραυματικά, υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση και ο βέλτιστος αριθμός των εμβρύων που θα μεταφερθούν στη μήτρα της ασθενούς, αποφασίζεται από τον ιατρό και δεσμεύεται από τους ισχύοντες κανονισμούς, αλλά συνήθως δεν υπερβαίνει τα τρία.
Το ποσοστό επιτυχίας της IVF, ανά κύκλο, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως, η ηλικία των γυναικών, η διάρκεια της υπογονιμότητας, τα επίπεδα των βασικών ωοθυλακιοτρόπων ορμονών, η ποσότητα των ωοκυττάρων, η μορφολογία των εμβρύων κ.α.Με την πάροδο των χρόνων, παρουσιαστήκαν σημαντικές βελτιώσεις σε όλα τα στάδια της εξωσωματικής γονιμοποίησης και νέες επιπλέον τεχνικές, όπως η μικρογονιμοποίηση ICSI, η προεμφυτευτική γενετική διάγνωση και η κρυοσυντήρηση, καθώς και κάποιες νέες πολλά υποσχόμενες τεχνολογίες και μέθοδοι, όπως η ωρίμανση ωοκυττάρων in vitro, η τεχνολογία OMICS και ο εμβρυϊκός διαχωρισμός. Ωστόσο, από τη διαδικασία μπορούν να υπάρξουν επιπλοκές, με βασικότερες το σύνδροµο υπερδιέγερσης ωοθηκών και οι πολύδυμες κυήσεις, ενώ τα τελευταία χρόνια μελετάται επίσης οι συνέπειες τόσο στην υγεία των γυναικών που υποβάλλονται στη διαδικασία αυτή, όσο και των παιδιών που γεννιούνται μετά από αυτή.Επιπρόσθετά, με την εφαρμογή των μεθόδων της IVF, ανέκυψαν πολλά και δύσκολα ηθικά ζητήματα για την επίλυση των οποίων έχει θεσπιστεί ένα συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο.
In recent years, infertility seems to be rising as the relevant data depict an increasing number of couples who are having a difficulty to conceive a child. The assisted reproduction treatment, due to significant advances in its techniques and the introduction of new technologies, heralds a new era in tackling this phenomenon. The most common type of assisted reproduction techniques is, by far, In Vitro Fertilization (IVF). The birth of the first child using IVF in 1978, by Robert Edwards and Patrick Steptoe, was the culmination of decades of scientific research into reproductive medicine. To date, more than 5 million babies have been born worldwide through assisted reproductive technologies.
IVF treatment includes ovarian hyperstimulation, oocyte retrieval, egg and sperm co-incubation, embryo culture and embryo transfer. More specifically, oocytes are retrieved by transvaginal oocyte recovery following hormonal stimulation of the female patient with an optimum stimulation protocol. Following sperm preparation, the oocytes in culture medium, are inseminated with an adequate number of sperm and fertilization is assessed, the following day, based on morphological criteria. The fertilized oocytes are transferred into microdroplets of fresh embryo culture medium and incubated for another day and following a morphological evaluation of embryo cleavage, embryos are selected. Embryos transferred when reaching the 4, 8 cell or the blastocyst stage, i.e., on day 2, 3 or 5, respectively. The embryo transfer is performed by catheter, atraumatically and under sonographic guidance. The optimum number of embryos to be transferred is decided by the clinician and is bound by the regulations in force, but normally does not exceed three.
The success of IVF treatment is influenced by various factors, including the woman's age, the cause and duration of infertility, hormone (FSH) levels, oocyte count and embryo morphology. Over the years, significant improvements have been made in IVF process. Furthermore, additional techniques have been developed, such as ICSI microinsemination, cryopreservation and preimplantation genetic diagnosis, while OMICS technologies, oocyte in vitro maturation and embryo twinning appear to be very promising approaches in the future.
Nevertheless, there are distinct complications associated with the procedure, such as multiple gestation pregnancies and ovarian hyperstimulation syndrome. It has also been speculated that these techniques may be associated with increased levels of long-term problems, in both the mothers and children compared with people who have not used IVF. In addition, the application of IVF has raised major ethical concerns and in order to address them a specific legal framework has been established.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
