Η σχέση επιστήμης και θρησκείας τον 11ο αιώνα στο Βυζάντιο, θα γνωρίσει μια από τις σημαντικότερες αντιπαραθέσεις με αφορμή τη δημιουργία ενός νέου φιλοσοφικού κινήματος που βασιζόταν στη συλλογική λογική, με τον Ιωάννη Ιταλό να αποτελεί έναν από τους κύριους εκφραστές του. Οι φιλοσοφικές απόψεις του Ιταλού έμοιαζαν επαναστατικές για την εποχή και οδήγησαν σε πλήθος αντιδράσεων από εκπροσώπους της Εκκλησίας – και κυρίως από την πολιτική ηγεσία – που τον κατηγόρησαν ως αιρετικό και ασεβή.
Στην παρούσα εργασία, διερευνήθηκε η ζωή και το έργο του φιλόσοφου Ιωάννη Ιταλού, που αποτέλεσε μια ξεχωριστή και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στο χώρο των γραμμάτων του 11ου αιώνα στη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Σημαντικό τμήμα της εργασίας καταλαμβάνουν τα γεγονότα κατά τη διάρκεια των δύο δικών ενάντια στις διδασκαλίες του φιλοσόφου, που έλαβαν χώρα σε δύο χρονικές περιόδους υπό εντελώς διαφορετικές πολιτικές και θρησκευτικές συνθήκες.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανάλυση των κατηγοριών με τις οποίες συντάχθηκαν τα αναθέματα εναντίον του φιλοσόφου και όλων εκείνων που ασπάστηκαν τις διδασκαλίες του, και αν αυτές οι κατηγορίες υπήρξαν ρεαλιστικές ή αποτέλεσαν προϊόν έμπνευσης από τους κατήγορούς του, προκειμένου να εξυπηρετηθούν πολιτικές και κοινωνικές σκοπιμότητες.
Από την έρευνα στη παρούσα εργασία διαπιστώθηκε, ότι οι περισσότερες κατηγορίες που αφορούσαν το φιλόσοφο δεν είχαν καμία βάση, και τόσο οι συνθήκες της δίκης, όσο και η γενικότερη αντιμετώπιση του Ιταλού από την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία, καταμαρτυρούν τα πραγματικά κίνητρα που οδήγησαν στην προαποφασισμένη καταδίκη του. Το συμπέρασμα που βγαίνει, είναι ότι ο κύριος στόχος του φιλοσόφου, δεν ήταν άλλος από το να ερμηνεύσει με την ανθρώπινη λογική θεολογικές αλήθειες, τις οποίες δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους, τουλάχιστον όχι χωρίς τη θεϊκή παρέμβαση.
The relationship between science and religion in the 11th century in Byzantium, will experience one of the most important controversies on the occasion of the creation of a new philosophical movement, based on collective logic, with John Italus being one of its main exponents. Italus’ philosophical views seemed revolutionary at the time, and led to a number of reactions from representatives of the Church – and especially from the political leadership – who accused him of being heretical and impious.
In the present project, the life and work of the philosopher John Italus, who was a distinctive and controversial figure in the field of letters of the 11th century in the Byzantine Empire, is investigated. An important part of the work is occupied by the events that took place during the two trials against the teachings of the philosopher, which were held in two periods of time, under completely different political and religious circumstances.
Of particular interest, is the analysis of the accusations made against the philosopher and all those who embraced his teachings, and of whether these accusations were realistic or concocted by his accusers, in order to serve political and social purposes.
The research in the present dissertation has led to the conclusion that most of the accusations concerning the philosopher were unsubstantiated, and both the circumstances of the trial and the general treatment of Italus by the political and ecclesiastical ruling powers, testify to the real motives that led to his pre-determined conviction. The conclusion that emerges is that the main goal of the philosopher was to interpret with human logic theological truths, which the human mind cannot grasp, at least not without divine intervention.
ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ : Η περίπτωση του Ιωάννη Ιταλού. Περιγραφή: 91126_ΔΡΟΥΓΚΑΣ_ΧΡΗΣΤΟΣ.pdf (pdf)
Book Reader Άδεια: Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές Πληροφορίες: Κυρίως σώμα διπλωματικής Μέγεθος: 2.3 MB
ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ : Η περίπτωση του Ιωάννη Ιταλού. - Identifier: 74421
Internal display of the 74421 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)