Πλευρική Αμυοτροφική Σκλήρυνση (ALS) : Μοριακή βάση, διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση. Εκλαϊκευμένα επιμορφωτικά σεμινάρια.

Amyotrophic Lateral Sclerosis (ΑLS): Μolecular basis, diagnosis and treatment. Simplified presentations. (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Κουρμπέτη, Μαρία
  3. Μεταπτυχιακή Ειδίκευση Καθηγητών των Φυσικών Επιστημών (ΚΦΕ)
  4. 20 Σεπτεμβρίου 2020 [2020-09-20]
  5. Ελληνικά
  6. 160
  7. Σκορίλας, Ανδρέας
  8. Σκορίλας, Ανδρέας | Σταθόπουλος, Κωνσταντίνος
  9. Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση | ALS | SOD 1 | μιτοχονδριακή βλάβη | οξειδωτικό stress | γλουταμινικό οξύ | ριλουζόλη
  10. 2
  11. 4
  12. 433
  13. Περιέχει: πίνακες, εικόνες, φωτογραφίες
  14. ANTIΓONH ΛAZOY Φυσιολογία (2001); ΠATPA Εκδόσεις ΕΑΠ
    • Η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS) είναι μια θανατηφόρα νευροεκφυλιστική ασθένεια που χαρακτηρίζεται από μεταβολές τόσο στους ανώτερους όσο και στους κατώτερους κινητικούς νευρώνες (MNs) στον εγκέφαλο, στο στέλεχος του εγκεφάλου και στον νωτιαίο μυελό. Οι κινητικοί νευρώνες δεν επηρεάζονται εξίσου. Συγκεκριμένοι υποπληθυσμοί κινητικών νευρώνων είναι πιο ευαίσθητοι από άλλους. Φλοιοκινητικοί και κατώτεροι σωματικοί ΜΝ, που νευρώνουν γραμμωτούς μύες, εκφυλίζονται περισσότερο από άλλους οι οποίοι εμφανίζονται ανθεκτικοί στον εκφυλισμό, αντανακλώντας τις κλινικές εκδηλώσεις του ALS. Η έναρξη των συμπτωμάτων παρουσιάζεται συνήθως στα τέλη της μέσης ηλικίας και μπορεί να είναι προμηκική, οπότε τα συμπτώματα είναι δυσαρθρία και δυσφαγία ή νωτιαία, έτσι τα συμπτώματα εμφανίζονται στα άνω και κάτω άκρα που αποδυναμώνουν και ατροφούν, εμφανίζεται σπαστικότητα και επηρεάζονται η επιδεξιότητα στα χέρια και το περπάτημα. Η μυϊκή ατροφία επηρεάζει προοδευτικά και τελικά τους αναπνευστικούς μύες, περιορίζοντας την επιβίωση σε 2-4 χρόνια μετά την έναρξη της νόσου, στις περισσότερες περιπτώσεις. Οι νευροεκφυλιστικοί μηχανισμοί που οδηγούν σε απώλεια των κινητικών νευρώνων στο ALS δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Τόσο στη σποραδική όσο και στην οικογενή μορφή του ALS υπάρχει μεγάλο γενετικό υπόβαθρο, με περισσότερα από 50 γονίδια να εμπλέκονται. Τα SOD1, C9orf72, FUS και TARDBP και οι πρωτεΐνες που κωδικοποιούν, είναι τα περισσότερο μελετημένα. Οι λόγοι για τους οποίους συγκεκριμένοι κινητικοί νευρώνες εκφυλίζονται ενώ οι πρωτεΐνες που σχετίζονται παθολογικά με το ALS εκφράζονται παντού, παραμένουν ασαφείς. Με τόσες πολλές κυτταρικές διεργασίες να εμπλέκονται στην εξέλιξη της νόσου ALS, ο ακριβής προσδιορισμός των αιτίων παραμένει πρόκληση. Ο μεταβολισμός του RNA, η μειωμένη πρωτεόσταση, τα ελαττώματα της αξονικής μεταφοράς, το οξειδωτικό stress, η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία, το stress ενδοπλασματικού δικτύου, η διεγερτική τοξικότητα και η νευροφλεγμονή έχουν μελετηθεί εκτενώς. Η διάγνωση βασίζεται στο κλινικό ιστορικό, την κλινική εξέταση, την ανίχνευση ιστοπαθολογοανατομικών ευρημάτων όπως έγκλειστα, ηλεκτρομυογραφία και στον αποκλεισμό ασθενειών που μιμούνται το ALS. Σημεία βλάβης του άνω κινητικού νευρώνα και του κάτω κινητικού νευρώνα που δεν εξηγούνται από οποιαδήποτε άλλη ασθένεια καθιστούν το ALS πιθανό. Η θεραπεία του είναι κυρίως υποστηρικτική. Οι τρέχουσες επιλογές θεραπείας βασίζονται στη διαχείριση των συμπτωμάτων και στην αναπνευστική υποστήριξη με τα μόνα εγκεκριμένα φάρμακα σε ευρεία χρήση, να είναι το Riluzole και το Edaravone, παρέχοντας μόνο μέτρια οφέλη και μόνο σε μερικούς ασθενείς Η περίπλοκη φύση της νόσου και η μεγάλη γενετική και φαινοτυπική ετερογένεια μεταξύ των ασθενών καθώς και οι πολλές κυτταρικές διεργασίες, περιπλέκουν και δυσκολεύουν τις μελέτες. Αυτή η εργασία εξετάζει το γενετικό υπόβαθρο, τους μηχανισμούς της νόσου και τις κυτταρικές διεργασίες που εμπλέκονται στην εξέλιξη της νόσου. Αναφέρονται επίσης διαγνωστικές μέθοδοι και τρέχουσες θεραπευτικές στρατηγικές.
    • Amyotrophic lateral sclerosis (ALS) is a neurodegenerative disease which can become fatal and is characterized by degenerative changes that happen in both upper and lower motor neurons (MNs) in the brain, brainstem and spinal cord. MNs themselves are not all affected equally. Specific MNs subpopulations seem to be more susceptible than others. Corticospinal MNs and lower somatic MNs, which innervate voluntary muscles, degenerate more than other MNs which remain resistant to degeneration, reflecting the clinical manifestations of ALS. Onset, in most cases, occurs in late middle life. It may be bulbar and in this case the symptoms are dysarthria and dysphagia. It may also be spinal and if so the symptoms appear in the upper and lower extremities which weaken and atrophy, spasticity occurs and manual dexterity and walking are affected. Eventually the progressive muscle atrophy affects the respiratory muscles, limiting survival to 2–4 years after disease onset in most cases. The neurodegenerative mechanisms leading to MN loss in ALS are not fully understood. ALS either familial or sporadic, seems to have a large genetic component, with more than 50 genes being involved. SOD1, C9orf72, FUS and TARDBP and the proteins they code for, are the most studied. Τhe reasons why MNs are specifically targeted in the disease are unclear, while the proteins associated pathologically with ALS, are expressed ubiquitously. Furthermore, with so many cellular processes implicated in ALS disease progression, determining which are causative remains challenging. RNA metabolism, proteostasis, axonal transport defects, oxidative stress, mitochondrial dysfunction, ER stress, excitotoxicity and neuroinflammation have been widely studied. Diagnosis is based on clinical history, clinical examination, detection of pathological findings such as inclusions and electromyography. Exclusion of diseases that mimic ALS is also required. Signs of damage in upper motor neurons and damage in lower motor neuron that are not explained by any other disease make ALS possible. Treatment of ALS is mostly supportive. Current treatment options are based mostly on symptom management and respiratory support. The only approved medications in widespread use are Riluzole and Edaravone, but these provide only modest benefits and only in some patients. The complex nature of the disease, the large genetic and phenotypic heterogeneity between patients make studies most difficult. The large number of cellular processes implicated complicates matters more. This review discusses the genetic landscape, disease mechanisms and cellular pathways implicated in ALS disease progression. Diagnostic methods and current therapeutic strategies are also mentioned.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.