Η γήρανση αποτελεί ένα κοινό φαινόμενο σε όλους τους οργανισμούς που χαρακτηρίζεται από εγγενή πολυπλοκότητα. Για το λόγο αυτό εξετάζεται από πολλές σκοπιές, μια από τις οποίες είναι η απάντηση στο ερώτημα γιατί συμβαίνει η γήρανση. Πάνω σ’ αυτό έχουν διατυπωθεί πολλές απόψεις βασισμένες στη θεωρία της εξέλιξης: η θεωρία της προγραμματισμένης γήρανσης, οι θεωρίες της συσσώρευσης μετάλλαξης και της ανταγωνιστικής πλειοτροπίας και τελευταία βασισμένη στο διαθέσιμο μεταβολικό δυναμικό, η θεωρία μιας χρήσης του σώματος . Η προσπάθεια των θεωριών αυτών να επαληθευθούν μέσα από τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις παρατηρήσεις σε πληθυσμούς, δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως δυνατή κάτι που πιθανόν να σημαίνει ότι η γήρανση επηρεάζεται από όλους τους παραπάνω αλλά και άλλους παράγοντες.
Η γήρανση δεν αποτελεί όμως μόνο μια φαινοτυπική μεταβολή των οργανισμών προερχόμενη από διαδικασίες που εγκαθίστανται με το πέρασμα του χρόνου. Η βάση της γήρανσης καθορίζεται από το ίδιο το κύτταρο, το οποίο διαθέτει ένα πολύπλοκο αυτορυθμιζόμενο σύστημα για την επιδιόρθωση των βλαβών που προκαλούνται στο DNA από ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες και ονομάζεται Damage DNA Repair (DDR). Αποτυχία της επιδιόρθωσης μέσω DDR οδηγεί στην μόνιμη αναστολή του κυτταρικού πολλαπλασιασμού και την κυτταρική γήρανση. Η πορεία αυτή του κυττάρου καθορίζεται από τη δράση πολλών μεταγραφικών παραγόντων με κυρίαρχο ρόλο της οικογένειας των πρωτεϊνών p53. Με τον τρόπο αυτό το κύτταρο διατηρεί ανέπαφο το γονιδίωμα και αποφεύγει την ανάπτυξη καρκίνου και άλλων ασθενειών.
Με το πέρασμα του χρόνου οι κυτταρικές βλάβες συσσωρεύονται ώστε όλο και μεγαλύτερο πλήθος κυττάρων μεταβαίνει σε κατάσταση γήρανσης προωθώντας πιθανότατα μια χρόνια φλεγμονή. Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι τα γηρασμένα κύτταρα οδηγούν τόσο σε εκφυλιστικές όσο και σε υπερπλαστικές ασθένειες με αποτέλεσμα την εμφάνιση νευροεκφυλιστικών ασθενειών στους ηλικιωμένους (άνοιες), ραγδαία αύξηση των περιστατικών εμφάνισης καρκίνου και καρδιαγγειακά νοσήματα.
Ageing is a common biological process for all living organisms that share a common complex structure. For this reason, ageing is studied from different perspectives, one of wich asks why ageing takes place. Consequently, many approaches deriving from the theory of evolution, have been developed to answer this question: the approach to programmed ageing theory, the mutation accumulation and antagonistic pleiotropy theories, and last but not least, based on the available metabolic potential, the theory of disposable soma. The attempts of researchers to confirm their hypotheses are based on observations on certain populations. Nevertheless, the validity of these theories has not been fully confirmed yet, something that possibly means that ageing influenced by the above but also others factors.
Ageing however, is not just organisms’ phenotypic change, being a result of evolutionary processes defined by time. Ageing in the first place depends on the cell itself, that enables a complex self-functioning mechanism of healing damages of the DNA, caused by other either internal or external factors, and is called Damage DNA Repair (DDR). When DDR fails to heal one or more damages of the DNA, that leads to the permanent incapacity of the cell to multiply and instead it gets older. The cell’s trajectory is influenced by how many transcription factors work with the p53 protein family being the most influential among them. In this way, the cell keeps the genome untouched and avoids the development of cancer or other diseases.
Dell damages are pilling up through time, and as a result a large number of cells moves to an ageing condition, possibly causing a chronic inflammation. There is increasing indication that ageing cells lead to degenerative and proliferative diseases; as a result, elder people develop neurodegenerative diseases (e.g. dementia), as well as increased rise of cancer and cardiovascular diseases.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
ΓΗΡΑΝΣΗ: ΒΙΟΧΗΜΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ - Identifier: 74332
Internal display of the 74332 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
