Τα τελευταία χρόνια, το antipilling αποτελεί μία αρκετά ενδιαφέρουσα μέθοδοφινιρίσματος βαμβακερών υφασμάτων, με ολοένα αυξανόμενη ζήτηση. Κεντρικό σημείοτης σχετικής διαδικασίας αποτελεί η χρήση κυτταρινασών, οι οποίες είναι ομάδεςενζύμων που καταλύουν την υδρόλυση της κυτταρίνης. Η μέθοδος που χρησιμοποιείταιμέχρι σήμερα απαιτεί όξινη κυτταρινάση, και φυσικά, όξινο περιβάλλον. Η διάθεση στηναγορά μιας νέας κυτταρινάσης, που αποδίδει και σε υψηλότερες τιμές pH, δίνει τηνδυνατότητα εφαρμογής μιας καινοτόμου μεθόδου με σημαντικά περιβαλλοντικά οφέλη,καθώς, μέσω αυτής, δύναται να μειωθεί η κατανάλωση ενέργειας, νερού και μέσουοξίνισης. Στην παρούσα εργασία επιχειρείται σύγκριση των δύο μεθόδων antipilling μετις αντίστοιχες κυτταρινάσες, τόσο από πλευράς απόδοσης και αποτελεσματικότητας,όσο και από πλευράς κοστολογίου. Παράλληλα, ελέγχεται η επίδραση της νέας μεθόδουστο τελικό βαφικό αποτέλεσμα, ενώ υπολογίζονται τα περιβαλλοντικά οφέλη τηςμεθόδου. Τέλος, εξετάζεται η οικονομική βιωσιμότητα και οι προοπτικές της νέαςμεθόδου.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
