Η "μεταφορά του φωτός". Η χρήση της τεχνολογίας από τον Olafur Eliasson για την παραγωγή φαινομενολογικών εμπειριών.

"Light as Metaphor". The use of technology by Olafur Eliasson to produce phenomenological experiences. (english)

  1. MSc thesis
  2. Γάκη, Γεωργία
  3. Σχεδιασμός Φωτισμού (ΣΦΠ)
  4. 29 September 2019 [2019-09-29]
  5. Ελληνικά
  6. 131
  7. Μάντζου, Πολυξένη
  8. Μάντζου, Πολυξένη | Ζερεφός, Στέλιος
  9. Olafur Eliasson | Olafur Eliasson | καλλιτέχνης του φωτός | light artist | εγκαταστάσεις φωτισμού | lighting installations | φαινομενολογία | phenomenology | οπτική αντίληψη | visual perception | χωρική εμπειρία | spatial experience | βιωματική τέχνη | experiential art | αρχιτεκτονική | architecture
  10. 11
  11. 13
  12. Περιέχει: Εικόνες
    • Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του ρόλου του φωτός στον καθορισμό της οπτικής εμπειρίας, όπως επίσης και του τρόπου με τον οποίο το φως μπορεί να αποτελέσει εργαλείο ή/και στοιχείο σύνθεσης στη δημιουργία ενός χώρου. Η μελέτη του έργου του Olafur Eliasson αποτελεί παραγωγικό αίτιο της έρευνας αυτής και έχει να κάνει με τον προσδιορισμό των εργαλείων και των τρόπων σύμφωνα με τους οποίους το φως, ως θεμελιώδες συστατικό της οπτικής εμπειρίας, συμβάλλει στην παραγωγή εμπειριών, κατά τις οποίες ένα συγκεκριμένο φαινόμενο μετασχηματίζεται σε κάποιο άλλο, διαφορετικό φαινόμενο. Με την έρευνα θεωριών διαφορετικών πεδίων, όπως η βιολογία, η ψυχολογία και η φιλοσοφία, οι οποίες σχετίζονται με την οπτική αντίληψη, υπό μια φαινομενολογική προσέγγιση, γίνεται κατανοητό μέρος του θεωρητικού και φιλοσοφικού υπόβαθρου των μεθόδων που χρησιμοποιεί ο Olafur Eliasson. Με το έργο του, αφομοιώνει τις διαφορετικές ποιότητες του φωτός, επινοώντας μια σειρά από κατασκευές και εγκαταστάσεις με βαθιά κινητικά και χρονικής φύσης χαρακτηριστικά. Ο καλλιτέχνης στοχεύει να εμπλέξει το θεατή σε μια φαινομενολογική εμπειρία. Το έργο του αποτελεί ένα σύμπλεγμα μεταξύ φυσιολογίας, οργανικού αποτελέσματος και παθητικής πρόκλησης (ερεθίσματος) και της φυσικής επιστήμης. Με αυτό τον τρόπο παραπέμπει τόσο στη φαινομενολογία όσο και στη "φαινομενοτεχνική" ("phenomenotechnics" / Gaston Bachelard) καθώς παράγει σε πρωτογενές επίπεδο αυτές τις εμπειρίες που θέλει να ερευνήσει. Μέσα από αυτή τη μελέτη του έργου του Eliasson γίνεται η προσδοκώμενη άντληση συμπερασμάτων, τα οποία σχετίζονται με τη σύζευξη των εννοιών του φωτός, του χώρου και της αντίληψης στον καθορισμό της οπτικής εμπειρίας, μέσα από την εμπλοκή του ίδιου του θεατή. Στο έργο του τα όρια μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής είναι ρευστά. Ο χειρισμός του φωτός από τον καλλιτέχνη, με την συνδρομή της τεχνολογίας αλλά και άλλων πεδίων, παίζει σημαντικό ρόλο στη ανάδειξη αυτής της ακαθόριστης αίσθησης. Εξετάζοντας τις περιπτώσεις καλλιτεχνών προγενέστερων του Eliasson (László Moholy-Nagy, Nicolas Schöffer, Dan Flavin) και του σύγχρονού του James Turrell αλλά και τις περιπτώσεις τριών αρχιτεκτόνων (Luis Barragan, Peter Zumthor, Steven Holl), με αντίστοιχες προσεγγίσεις σε σχέση με τη διαχείριση του φωτός, γίνεται αντιληπτό ότι ο Eliasson με το έργο του στέκεται ενδιαμέσως μιας αμιγούς καλλιτεχνικής δημιουργικής διαδικασίας και του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό, αναδεικνύει την μοναδική αξία των εργαλείων που προτείνει ο Eliasson με το έργο του. Μελετώντας το έργο του Eliasson, αναγνωρίζει κανείς μεθόδους και ποιότητες, που βοηθούν στον επαναπροσδιορισμό του τρόπου προσέγγισης πρωταρχικών δημιουργικών διαδικασιών, όπως ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και ο σχεδιασμός φωτισμού. Ο επαναπροσδιορισμός αυτός έχει να κάνει με μια πιο ανθρωποκεντρική προσέγγιση, στην οποία άνθρωπος και περιβάλλον λειτουργούν ως ένα δυναμικό σύστημα, με το φως να λειτουργεί καταλυτικά στη διαμόρφωση της μεταξύ τους σχέσης. Με τον τρόπο αυτό τα όρια του σχεδιασμού διευρύνονται και ανοίγει ο δρόμος για τη συνεργασία διαφορετικών πεδίων και επιστημών.
    • The purpose of this diploma thesis is to investigate the role of light in defining the visual experience as well as how light can be a tool and / or element of composition in the creation of a space. The study of Olafur Eliasson's work is the productive cause of this research and concerns the identification of the tools and ways in which light, as a fundamental component of visual experience, contributes to the production of experiences in which a particular phenomenon is transformed into another, different phenomenon. By exploring theories of different fields, such as biology, psychology and philosophy, which are related to visual perception, in a phenomenological approach, one becomes part of the theoretical and philosophical background of the methods used by Olafur Eliasson. With his work, he assimilates the different qualities of light, inventing a series of constructions and installations with profound kinetic and temporal characteristics. The artist aims to engage the viewer in a phenomenological experience. His work is a complex between physiology, organic outcome and passive challenge (stimulus) and natural science. In this way he refers both to phenomenology and to "phenomenotechnics" (Gaston Bachelard), as he generates at the primary level these experiences, he wants to explore. This study of Eliasson's works leads to the expected conclusions, which are related to the coupling of the concepts of light, space and perception in determining the visual experience, through the viewer's own involvement. In his work the boundaries between art and architecture are fluid. The artist's handling of light, with technology’s and other fields help, plays an important role in highlighting this indefinable sensation. By examining the cases of earlier Eliasson artists (László Moholy-Nagy, Nicolas Schöffer, Dan Flavin) and contemporary James Turrell but also the cases of three architects (Luis Barragan, Peter Zumthor, Steven Holl), with similar approaches to light handling, it becomes clear that Eliasson, with his work, stands in the middle of a pure artistic creativity process and architectural design. This is exactly the characteristic that highlights Eliasson’s tools unique value, that proposes through his work. By studying Eliasson’s work, one recognizes methods and qualities that help to redefine the approaching of primary creative processes such as architectural design and lighting design. This redefinition has to do with a more anthropocentric approach, in which man and environment function as a dynamic system, with the light working in a catalytic way in shaping the relationship between them. In this way the boundaries of the design are widened and there is a great opportunity for a collaboration between different sciences.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.