Tregenza Peter, Wilson Michael, (2011) Daylighting Architecture and Lighting Design: New York: Routledge. Ποταμιάνος Ιάκωβος, (2015) Αντίληψη, Μορφή και Φώς. Αττική: Αντιύλη. Ποταμιάνος Ιάκωβος, (2013) Τέχνη και Φώς. Αττική: Αντιύλη. Καμπεζίδης Χάρης, (2014) Γενικές Αρχές Φωτισμού, Χρώμα και Φώς, τόμος Α. Πάτρα: ΕΑΠ. Σωτηροπούλου Σοφία, (2014) Γενικές Αρχές Φωτισμού, Η Φυσιολογία της Οπτικής Αντίληψης, τόμος Β.Πάτρα: ΕΑΠ.
Η διπλωματική αυτή η εργασία αφορά στην δημιουργία εικαστικής εγκατάστασης με θέμα το φαινόμενο του αέναου αντικατοπτρισμού και της παραμόρφωσης του κατοπτριζόμενου ειδώλου σε κατασκευές ακρυλικού καθρέφτη. Για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της εγκατάστασης, μελετάται η διαφορά ειδώλου από καθρέφτη σε καθρέφτη και η παραμόρφωση του ειδώλου μέσω μιας μη-ικανοποιητικά κατοπτρικής ανάκλασης. Η ανάκλαση αυτή οφείλεται στη μη-ομαλή επιφάνεια του ακρυλικού καθρέφτη. Τέλος, μελετάται η συνεργεία του φωτός με τον περιβάλλοντα χώρο της εγκατάστασης.
Η εγκατάσταση Spiegel im Spiegel διερευνά τον καθρέφτη του απείρου ως μία μορφή οπτικής ηχούς που απορροφά και αναπαράγει πανομοιότυπες εικόνες ή είδωλα. Σημαντικό στοιχείο της διερεύνησης είναι ο χώρος, ο οποίος δε μένει σταθερός ούτε είναι προβλέψιμος. Εξετάζονται διαφορετικά σενάρια ως προς την τοποθέτηση κατασκευών καθρέφτη και ο στροβιλισμός τους προκειμένου το αισθητικό αποτέλεσμα να οδηγήσει σε μια αλληλουχία αντικατοπτρισμών, πολλαπλασιάζοντας έτσι το οπτικό αποτέλεσμα στον εκθέτη.
Αρχικά γίνεται μια διερεύνηση στο οπτικό φαινόμενο του καθρέφτη του απείρου, μιας αέναης μορφής αντικατοπτρισμού που δημιουργεί νέες διαστάσεις και οπτικές. Αισθητικά, ο καθρέφτης του απείρου εισάγει τον θεατή σε ένα παράλληλο σύμπαν αλλεπάλληλων καθρεφτισμών και οπτικών ανακλάσεων, αφενός του ίδιου του επισκέπτη και αφετέρου του περιβάλλοντα χώρου, είτε αυτός περιέχει την ανθρώπινη παρουσία, είτε όχι.
Η οπτική εντύπωση της αέναης έκθεσης και του αντικατοπτρισμού προσομοιάζει την τελετουργική επανάληψη, η οποία αποδίδει στον θεατή-είδωλο διπλή υπόσταση: αφενός αντικειμένου, δηλαδή του ειδώλου το οποίο καθρεφτίζεται, αφετέρου υποκειμένου - εφόσον με την κίνηση του στο χώρο, ουσιαστικά χειρίζεται σε κάποιο βαθμό το οπτικό αποτέλεσμα.
Βασικός στόχος της εγκατάστασης είναι η δημιουργία ενός πολυσύμπαντος καθρεφτισμών, μέσα από την αλληλουχία εικόνων, η οποία προκύπτει από την συνδιαλλαγή με το φως, καθώς και η προβολή των απεριόριστων οπτικών δυνατοτήτων της - όχι και τόσο στιλπνής - επιφάνειας του καθρέφτη, η οποία δημιουργεί ειδωλικές αναπαραστάσεις που διαβαθμίζονται από την πιστή μίμηση ως την πλήρη παραμόρφωση.
The theme of this installation is reflection and distortion in acrylic mirror structures. It will be a study on differences between images from one mirror to another and their distortions through an unsatisfactory specular reflection, due to the irregular surface of the acrylic mirror, as well as the synergy of light and space. What will also be explored is the use of the mirror as a “visual echo” that absorbs and reproduces images, thus expanding the dimension of space which is neither stable nor predictable. Moreover, suspension of mirror structures will be examined alongside their swirling that will lead to a succession of reflections, exponentially multiplying the visual result.
The mirror-of-the-infinite phenomenon, a form of perpetual reflection creating new dimensions and perspectives, introduces the spectator in a parallel universe of consecutive mirrorings: on the one hand of the spectator him∙her∙self and on the other hand of space and of (possible) human presence inside it.
The visual impression of perpetual exposition and mirroring ressembles a ritualistic repetition that ascribes a double status to the spectator/mirror-image: that of object — to the extent that he/she is reflected — as well as that of subject — inasmuch as his/her movement in space determines the visual result to some extent.
The primary goal of this installation is the creation of a multiple universe of mirroring, the succession of images that ensues from its interaction with light and finally the display of possibilities offered by the not-so-smooth surface of the mirror that creates reflective representations ranging from faithful imitations to utter distortion.
Οι Καθρέφτες του απείρου