Η υλικότητα είναι φθαρτή και παρόλο που η εξωτερική όψη της ύπαρξης είναι συναφής με την ύλη, η εσωτερική αίσθηση δεν ανήκει στην ύλη. Ο ψυχισμός και το πνεύμα δεν αντλούν ικανοποίηση από αυτή καθώς η αίσθηση σχετίζεται με το βαθύτερο Είναι. Ο εαυτός υπάρχει μέσα σε έναν κόσμο μη πραγματικό. Πρόκειται για έναν αντικατοπτρισμό του ίδιου του εαυτού, ένα είδος συντονισμού. Ο συντονισμός αυτός μπορεί να προκληθεί από έναν χώρο ο οποίος λειτουργεί ως μεγεθυντής του ψυχισμού. Προκειμένου όμως να υπάρξει συντονισμός αυτό προϋποθέτει κάποιου είδους χωρικότητα. Η χωρικότητα αυτή θα πρέπει να είναι συνυφασμένη με τον παλμό που ο εαυτός είναι σε θέση να γεννήσει. Το φως λειτουργεί ως πυκνωτής των ψυχικών δονήσεων του εαυτού μέσα στην χωρικότητα αυτή. Εκεί όπου οι επιθυμίες συναντούν το φως, εκεί ο χώρος αρχίζει και παίρνει μορφή. Η ύλη γίνεται διάφανη, άυλη, ρευστή. Και το κενό αποκτά μια υλικότητα συμπαγή. Οι ιδιότητες μεταλλάσσονται, οι ρόλοι αντιστρέφονται. Αυτή η βεβιασμένη εξωστρέφεια καθιστά τον χώρο ευάλωτο, τρωτό. Το φως εκμεταλλεύεται την αδυναμία αυτή και εισχωρεί εντός του. Η διείσδυση αφήνει κενά, ίχνη, ουλές. Τα παραπάνω σημάδια αποτελούν τα τεκμήρια της εισχώρησης αυτής. Η είσοδος του φωτός συλλαμβάνεται σαν μία στιγμή κοσμογονική. Μέσα από την παραπάνω διαδικασία το φως γεννά χώρο και ταυτόχρονα, γίνεται ο χώρος που το ίδιο γεννά. Το φως εδώ διεκδικεί έναν κυρίαρχο ρόλο, επανακτώντας την πρώιμη κοσμογονική του ιδιότητα. Από καθαρά τεχνικό μέσο, γίνεται ένα αισθαντικό μέσο έκφρασης νοήματος και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η όλη πορεία της περιπλάνησης αυτής κινείται στα ασαφή όρια μεταξύ του χώρου, του εαυτού & του φωτός. Μέσα λοιπόν από μία αρχιτεκτονική εφαρμογή (case study) επιχειρείται μια δημιουργική ανα-σύνθεση όλων των παραπάνω εννοιών προκειμένου να παραχθεί μία καλλιτεχνική εγκατάσταση φωτός. Η παρούσα έρευνα επιχειρεί να παραγάγει μια πρωτότυπη μεθοδολογία σχεδίασης πάνω στον μέχρι τώρα “συμβατικό” αρχιτεκτονικό φωτισμό.
Although the exterior aspect of existence is related to matter, the inner sense does not belong to matter, because materiality is perishable. When the mind ceases to be captive of form, it tends to escape to fantasy. The self exists into a visionary world that functions as a reflection, some kind of coordination. This kind of tuning derives from a space that functions as a psyche’s magnification, such as a loudspeaker. However, in order to coordinate this, some kind of spatiality is required. That kind of spatiality should be intertwined with the pulse that the self is able to give birth to. Light functions as a capacitor of the self’s psychic vibrations within space. Where desire meets light, there the space begins to take shape. The matter becomes transparent, intangible and fluid. And the void acquires a solid materiality. Properties are transformed, roles are reversed. This forced extroversion makes the space vulnerable. Light takes advantage of this weakness and penetrates into it. That kind of penetration leaves traces and scars, which are the marks of the above action. The intrusion of the light is captured as a cosmogonic moment. Through that process, light generates space and, at the same time, becomes the space that itself generates. Light here asserts a dominant role, attempting to restore its early cosmological power. From a purely technical means, it converts into an artistic means that conveys an inner meaning. The whole research hovers around the blurred boundaries amongst self, space & light. A case study attempts to creatively re-synthesize all the above notions into an artistic installation of light. It aims to produce an original design methodology into the hitherto "conventional" architectural lighting.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Χωρικές πυκνώσεις μέσα από το φως Περιγραφή: 112111_Χρυσοχόου Ισμήνη_Χωρικές πυκνώσεις μέσα από το φως.pdf (pdf)
Book Reader Πληροφορίες: Κυρίως σώμα διπλωματικής Μέγεθος: 7.2 MB
Χωρικές πυκνώσεις μέσα από το φως - Identifier: 71920
Internal display of the 71920 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)