Η ψηφιακή τέχνη και συγκεκριμένα οι εγκαταστάσεις στις οποίες γίνεται χρήση ψηφιακών τεχνολογιών, χαρακτηρίζονται από την έννοια της διαδραστικότητας, έννοια η οποία χαρακτηρίζει όλες τις διεπαφές ανθρώπου - υπολογιστή. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία σημαντική αύξηση στην εμφάνιση φωτιστικών καλλιτεχνικών εγκαταστάσεων που χαρακτηρίζονται ως διαδραστικές, με έναν τρόπο που θα μπορούσε να θεωρηθεί καταχρηστικός ενώ ταυτόχρονα παρατηρείται και μία σύγχυση των ορισμών στη σχετική βιβλιογραφία. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να επιχειρηθεί μία προσέγγιση των ορισμών που αφορούν τη διαδραστικότητα σε σχέση με το φως ως καλλιτεχνικό μέσο καθώς και μία προσπάθεια κατηγοριοποίησης των εγκαταστάσεων ανάλογα με τα διάφορα χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει μία αντίστοιχη εγκατάσταση και μέσα από αυτή τη διαδικασία η διπλωματική εργασία ευελπιστεί να μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα σχετικά με το πως μπορεί να δομηθεί μια αντίστοιχη εγκατάσταση ώστε να μπορεί να χαρακτηριστεί από «ανοικτή» ή «κλειστή» διαδραστικότητα, όπως αυτές ορίζονται στο έργο του Manovich και με ποιους τρόπους αυτές επιτυγχάνονται. Στο τέλος και κατόπιν αυτής της ανάλυσης θα επιχειρηθεί η παρουσίαση της δημιουργικής διαδικασίας μίας διαδραστικής εγκατάστασης που θα χρησιμοποιεί το φως ως κύριο αλληλεπιδραστικό στοιχείο, από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την τελική υλοποίηση, με σκοπό να παρουσιαστούν οι προκλήσεις που εμφανίζονται στο σχεδιασμό μιας φωτιστικής εγκατάστασης που χαρακτηρίζεται από ανοικτή διαδραστικότητα.
Interactivity has become almost equivalent to the notion of digital art, or any form of installation that uses digital technologies. The term interactivity, is a term that is commonly used to describe any type of synergy/ interaction between humans and computer. Over the last years interactivity has become a “buzzword” within the lighting art installation world as well. There is an increasing number of lighting installations that claim to be interactive. But as much as interactivity is used as a word, the less that we find of it to be defined in literature within the context of art installations. This thesis, draws from Manovich’s work and his notions of ‘open’ and ‘closed’ interactivity and seeks to find out about the different characteristics of interactivity, through which lighting is used, and how this is achieved and can be determined to be successful. The aim of this thesis is to understand the different notions and terminologies of interactivity in relation to the use of lighting as an artistic medium, and to categorise the different types of installations based on the different characteristics that it may carry. As part of this practice-based research, an interactive lighting installation will be designed, built and presented, with the aim to examine the different challenges that may occur during the design and implementation of such an installation.
Ζητήματα «ανοικτής» και «κλειστής» διαδραστικότητας στη χρήση του φωτός στις ψηφιακές διαδραστικές εγκαταστάσεις