Συσχέτιση και αξιολόγηση εφαρμογών προσομοίωσης φωτισμού

Correlation and evaluation of lighting simulation applications (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Βογιατζή, Αμαλία
  3. Σχεδιασμός Φωτισμού (ΣΦΠ)
  4. 30 Σεπτεμβρίου 2018 [2018-09-30]
  5. Ελληνικά
  6. 256
  7. Μπαλαφούτης, Αθανάσιος
  8. Συμεωνίδου, Ιωάννα
  9. τεχνητός φωτισμός | artificial lighting | προσομοίωση φωτισμού | lighting simulation | ένταση φωτισμού | illuminance | αξιολόγηση λογισμικού | software evaluation
  10. 4
  11. 5
  12. 39
  13. Περιέχει: 12 Γραφήματα,7 Σχήματα, 30 Εικόνες και 48 Πίνακες
  14. Εφαρμογές Φωτισμού και Πολυμεσικές Εφαρμογές, Τόμος Γ, Ψηφιακή Απόδοση Φωτισμού: Θεωρία και Εφαρμογές, Στέλιος Ζερεφός
    • Τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία του τεχνητού φωτισμού εξελίσσεται με αλματώδεις ρυθμούς και συμμετέχει ολοένα και πιο δυναμικά στον σχεδιασμό του χώρου, τον οποίο καθορίζει πολυεπίπεδα. Ως εκ τούτου οι μελέτες φωτισμού καθίστανται κομβικής σημασίας για την παραγωγή ενός ολοκληρωμένου τεχνικού-οικοδομικού έργου. Ο φωτορεαλισμός, η δισδιάστατη δηλαδή απόδοση με φυσική πιστότητα της τρισδιάστατης πραγματικότητας, ανάμεσα στο ευρύ φάσμα εφαρμογών του (κινηματογράφος, παιχνίδια, τέχνη) απαντάται και ως βασικό επικοινωνιακό εργαλείο των αρχιτεκτονικών και φωτιστικών μελετών κυρίως όσον αφορά με τον μη ειδικό χρήστη. Η μέτρηση/υπολογισμός του φωτός, η πρόβλεψη των οπτικών του φαινομένων και η προσομοίωσή του αποτελεί κοινή συνισταμένη και στις δύο περιπτώσεις. Στη σύντομη (χρονικά) ιστορία της πληροφορικής πλήθος αλγορίθμων έχει αναπτυχθεί για αυτούς τους σκοπούς, οι οποίοι συνεχώς εξελίσσονται όσο η τεχνολογία μπορεί να υποστηρίξει τις αυξημένες υπολογιστικές τους απαιτήσεις. Τα διάφορα λογισμικά που έχουν αναπτυχθεί τόσο στον τομέα του φωτισμού όσο και του φωτορεαλισμού βασίζονται στους ίδιους αλγόριθμους τους οποίους κάθε φορά προσαρμόζουν διαφορετικά ανάλογα με την πρωταρχική τους στόχευση (μέτρηση φωτός - προγράμματα φωτιστικών μελετών) ή σταθμίζοντας διαφορετικά τη βαρύτητα των εκάστοτε παραμέτρων και ρυθμίσεων (απόδοσης εικόνας φωτορεαλισμού - φωτορεαλιστικά προγράμματα). Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας πραγματοποιήθηκε μια σειρά προσομοιώσεων στον ίδιο ψηφιακά μοντελοποιημένο χώρο, κατηγοριοποιημένων εμπορικών φωτιστικών με διαφορετικά προγράμματα: λογισμικά φωτιστικών μελετών (ReluxPro, DIALux evo), λογισμικά ενεργειακών μελετών χώρων (DIVA FOR Rhino) και λογισμικά φωτορεαλισμού (3ds max με Vray). Στη συνέχεια συγκρίνονται τα μετρικά τους αποτελέσματα αναφορικά με το κοινό σε όλα μέγεθος της έντασης φωτισμού πάνω σε ορισμένες επιφάνειες του εικονικού χώρου. Ακολούθως εξάγονται ποικίλα συμπεράσματα αναφορικά με τον σχετικό βαθμό σύγκλισής τους ανά σημείο - κόμβο της επιφάνεια αναφοράς, πώς αυτός κυμαίνεται χωρικά, αλλά και πώς διαμορφώνεται ως μέση τιμή σε όλη την έκτασή της, και ταυτόχρονα προσδιορίζονται παράγοντες που τον επηρεάζουν (πχ. γεωμετρία του φωτιστικού σώματος, γωνία της δέσμης του, είδος του λαμπτήρα κ.ά.).
    • In recent years the technology of artificial lighting has been developing rapidly, and it is becoming more and more dynamic in space designing. Therefore, lighting studies become crucial for the production of a complete technical-construction project. Photorealism, the two-dimensional rendering with physical fidelity of three-dimensional reality, among its wide range of applications (cinema, games, art), is also found as a basic communication tool of architectural and lighting studies, especially with the non-specialist user. The measurement / calculation of light, the prediction of its visual phenomena and its simulation are common in both cases. In the short history of computing, a multitude of algorithms have been developed for these purposes, constantly evolving as technology can support their increased computational requirements. The various software that has been developed both in the field of lighting and photorealism is based on the same algorithms that each time adapt differently to their primary targeting (light measurement - lighting studies programs) or (photorealistic picture rendering - photorealistic programs) weighing differently the severity of the parameters and settings. In the framework of this work a series of simulations were carried out in the same digital modeling space of classified commercial luminaires with different programs: ReluxPro, DIALux evo, DIVA FOR Rhino, 3ds max with Vray. Subsequently, their metric results concerning the value of illuminance are compared on specific surfaces of virtual space. Various conclusions are then drawn regarding their relative degree of convergence per point - node of the reference surface, as it is spatially variable, but also how it is formed as an average throughout its extent, and at the same time determining factors influencing it (e.g. geometry of the luminaire body, angle of beam, type of lamp, etc).
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.