Η Ελληνική Νομοθεσία για το Ντόπινγκ στον Αθλητισμό

The Greek Legislation on Doping in Sport (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Χατζάκη, Αγγελική
  3. Αθλητικές Σπουδές: Κοινωνιολογία, Ιστορία, Ανθρωπολογία (ΑΣΚ)
  4. 02 Αυγούστου 2019 [2019-08-02]
  5. Ελληνικά
  6. 118
  7. Σπυρόπουλος, Φώτιος
  8. Μαστρογιαννάκης, Διαμαντής | Κοταρίδης, Νικόλαος
  9. Ντόπινγκ | Νομοθεσία | Έννομα Αγαθά | Κοινωνικές Αξίες | Αντιλήψεις | Πρόληψη
  10. 74
  11. 47
  12. 0
    • Με την παγκοσμιοποίηση και την εμπορευματοποίηση του αθλητισμού κάνει την εμφάνισή της και η χρήση απαγορευμένων ουσιών. Το ντόπινγκ (doping) χρησιμοποιείται από τους αθλητές για την αύξηση της επίδοσής τους και με τελικό σκοπό την κατάκτηση ενός μεταλλίου, που θα τους αποφέρει όχι μόνο τη δόξα αλλά και υλικές απολαύσεις, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις η νίκη συνοδεύεται και από υλική επιβράβευση. Για το σκοπό αυτό πολλοί αθλητές δε διστάζουν να θέσουν σε κίνδυνο τους εαυτούς τους, την ψυχική και σωματική τους υγεία, και να χρησιμοποιήσουν αναβολικά, στεροειδή και άλλες απαγορευμένες ουσίες και μεθόδους. Στην Ελλάδα υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για την καταπολέμηση του ντόπινγκ στον αθλητισμό, που προσπαθεί να συμβαδίσει με το παγκόσμιο νομοθετικό πλαίσιο, με κύρια επιδίωξη τον περιορισμό της χρήσης του, που αμαυρώνει την κοινωνική εικόνα του αθλητισμού. Κυριότεροι νόμοι που αναφέρονται στο ντόπινγκ είναι ο ν. 75/1975 «Περί οργανώσεως του εξωσχολικού αθλητισμού και ρυθμίσεως συναφών θεμάτων», ο ν. 1646/1986 «Μέτρα πρόληψης και καταστολής της βίας στους αθλητικούς χώρους και άλλες διατάξεις», ο ν. 2371/1996 «Κύρωση Ευρωπαϊκής Σύμβασης κατά του Ντόπινγκ και άλλες διατάξεις», ο ν. 3057/2002 «Τροποποίηση και συμπλήρωση του ν. 2725/1999, ρύθμιση θεμάτων Υπουργείου Πολιτισμού και άλλες διατάξεις», ο ν. 3516/2006 «Κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης κατά της Φαρμακοδιέγερσης (Ντόπινγκ) στον Αθλητισμό (Παρίσι 19.10.2005)», ο ν. 3708/2008 «Καταπολέμηση της βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις και άλλες διατάξεις», ο ν. 4049/2012 «Aντιμετώπιση της βίας στα γήπεδα, του Ντόπινγκ, των προσυνεννοημένων αγώνων και λοιπές διατάξεις» και ο ν. 4371/2016 «Αναγκαίες ρυθμίσεις για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με το νέο Κώδικα Αντιντόπινγκ του Παγκόσμιου Οργανισμού Αντιντόπινγκ και άλλες διατάξεις», ενώ με την ΚΥΑ 34912/2011 καθορίσθηκαν οι απαγορευμένες ουσίες και μέθοδοι ντόπινγκ κατά την έννοια των άρθρων 128Β’ και 128Γ΄του ν. 2725/1999. Όμως το πρόβλημα δε λύνεται καθώς το κυνήγι του κέρδους, της δόξας, της επιτυχίας και του οφέλους επεκτείνεται και απενοχοποιεί πλήρως τη χρήση των απαγορευμένων ουσιών από τους αθλητές. Άλλωστε το ντόπινγκ κινείται παράλληλα με την όλη διαφθορά στον αθλητισμό, καθώς αποτελεί μια εξειδικευμένη βιομηχανία, που, αποφέροντας τεράστια κέρδη, επεκτείνεται συνέχεια, προοδεύει και βελτιώνεται, ώστε να προηγείται πάντα της παγκόσμιας νομοθεσίας, απασχολεί δε και περιπλέκει στους κόλπους της εκτός από τους αθλητές, τους προπονητές, τους παράγοντες, τους γιατρούς, τους γονείς και γενικά όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό, ακόμα και άτομα που δεν ασχολούνται με τον αθλητισμό. Η κατασταλτικού χαρακτήρα νομοθεσία δεν αρκεί, αλλά χρειάζονται και προληπτικού χαρακτήρα μέτρα, καθώς για την καταπολέμηση αυτής της μάστιγας του αθλητισμού απαιτείται κοινωνιολογο – οικονομική προσέγγιση των πολλαπλών παραγόντων που συντελούν στην εμφάνιση, βελτίωση και εξάπλωση αυτού του φαινομένου, παράλληλα με την ενημέρωση των αθλητών, που είναι οι τελικοί δέκτες και χρήστες του ντόπινγκ (doping), αλλά και γενικά όλων όσων ασχολούνται με τον αθλητισμό, κυρίως για τις ηθικές αξίες του αθλητισμού, τους υγιείς στόχους, το δίκαιο ανταγωνισμό και το ανώτερο αθλητικό πνεύμα, που πρέπει να κυριαρχούν και να καθορίζουν την αθλητική πορεία, καθώς και τη νεολαία γενικά, για τις βλάβες και τις αρνητικές συνέπειες στην ψυχοσωματική υγεία. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η κριτική προσέγγιση του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου για την αντιμετώπιση του ντόπινγκ στην Ελλάδα και των βλαβερών συνεπειών του, οι στόχοι του Έλληνα νομοθέτη, τα προστατευόμενα από τον Έλληνα νομοθέτη έννομα αγαθά, οι κοινωνικές, πολιτισμικές και ιδεολογικές αντιλήψεις, καθώς και η προληπτική πολιτική, που εκφράζονται μέσα από την εξέλιξη του νομοθετικού πλαισίου και προβάλλονται μέσα από τις αλλαγές του.
    • With the globalization and commercialization of sport, the use of forbidden substances also occurs. Doping is used by athletes to increase their performance and ultimately to win a medal that will not only bring glory but also material pleasure, as in most cases victory is accompanied by material rewards. To this end, many athletes are reluctant to endanger themselves, their mental and physical health, and use anabolic, steroids and other prohibited substances and methods. In Greece, there is a legislative framework to combat doping in sport, which strives to keep pace with the global legal framework, with the main aim of restricting its use, which jeopardizes the social image of sport. The main laws on doping are Law 75/1975 "On the organization of extracurricular sport and the regulation of related matters", Law 1646/1986 "Measures for the prevention and suppression of violence in sports facilities and other provisions", Law 2371 / 1996 "Ratification of a European Convention Against Doping and Other Provisions", Law 3057/2002 "Amendment and supplementation of Law 2725/1999, regulation of issues of the Ministry of Culture and other provisions", Law 3516/2006 "Ratification of the International Convention against doping in sport (Paris, 19.10.2005)", Law 3708/2008 "Combating violence on sports events and other provisions", Law 4049/2012 "Addressing violence on stadiums, doping, pre-arranged races and other provisions" and Law 4371/2016 "Necessary arrangements for the harmonization of the Greek legislation with the new Anti-Doping Agency, Anti-Doping Code and other provisions", while Joint Ministerial Decision 34912/2011 defined the prohibited substances and methods of doping within the meaning of Articles 128B and 128 Γ of Law 2725/1999. But the problem is not solved as the hunt of profit, glory, success and benefit expands and completely exudes the use of prohibited substances by athletes. Additionally, doping moves alongside the whole of corruption in sport as it is a specialized industry that, with enormous profits, is continuously expanding, advancing and improving to always precede the world legislation, occupying and complicating within it besides athletes , coaches, actors, doctors, parents and generally those involved in sport, even people who are not involved in sport. Suppressive legislation is not enough, but preventive measures are also needed, as combating this scourge of sport requires a sociological and economic approach to the many factors contributing to the emergence, improvement and spread of this phenomenon, alongside the information of athletes, who are the end recipients and users of doping, but also in general all those involved in sport, notably about the ethical values of sport, healthy goals, competition law and the supreme athletic spirit, which should dominate and define the sporting course, as well as youth in general, about the harm and negative effects on psychosomatic health. The aim of this diploma thesis is the critical approach to the existing legislative framework for the treatment of doping in Greece and its harmful consequences, the objectives of the Greek legislator, the legitimate goods protected by the Greek legislator, the social, cultural and ideological perceptions, and preventive policy, expressed through the evolution of the legislative framework and reflected through its changes.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.