Η επιβολή της τηλεργασίας στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ως ένα από τα μέτρα για την αποφυγή της μετάδοσης του ιού covid19 και την προστασία της δημόσιας υγείας έδωσε την δυνατότητα στους εμπλεκόμενους να επωφεληθούν από τα πλεονεκτήματά της, να μην ανασταλούν όλες οι οικονομικές δραστηριότητες και να περιοριστεί εν μέρει η ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας, να αναπτύξουν οι τηλεργαζόμενοι ψηφιακές ικανότητες και να ισορροπήσουν την προσωπική με την επαγγελματική ζωή. Ταυτόχρονα ανέδειξε τις ελλείψεις στην εφαρμογή και στην διασφάλιση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των εμπλεκόμενων. Η έλλειψη αναγνωρίστηκε και θεσπίστηκε νομικό πλαίσιο με σκοπό να καθορίσει τις διαδικασίες εφαρμογής και να διασφαλίσει τα εργασιακά δικαιώματα των τηλεργαζόμενων ώστε αυτά να μην διαφοροποιούνται σε σχέση με των εργαζόμενων στην έδρα του φορέα. Η τηλεργασία ανήκει στις νέες μορφές εργασίας και οι προοπτικές είναι ευνοϊκές για την επέκτασή της εφαρμογής της σε πολλούς κλάδους εφόσον η εξέλιξη της τεχνολογίας μπορεί να την υποστηρίζει.
The enforcement of telework in public and private sector as a measure to avoid the transmission of the covid19 virus and the protection of the public health turn to be an opportunity for the persons involved to take advantage of the benefits, such as keep working and avoiding the economy’s great collapse, the teleworkers developing digital skills and knowledge and balancing their personal and professional life. At the same time teleworking highlighted the shortcomings in the implementation and the insurance of the rights and the obligations of the involved. The lack of law was acknowledged and a legalistic frame was enacted to set the way of implementing as well as ensuring the employment rights of the teleworkers. Teleworking is an innovative way of working based on the progress of ICT that can be enforceable in many sectors.
«Η τηλεργασία στον Δημόσιο Τομέα – Σύγχρονες εξελίξεις και μελλοντικές προοπτικές»