H ύπαρξη, ανάπτυξη και εν γένει η εξελικτική πορεία του ανθρώπου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ένταξή του στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, με τη συμμετοχή του σε συλλογικές δραστηριότητες και επομένως με τη σύναψη σχέσεων και την αλληλεπίδραση με ευρύ κύκλο προσώπων, στο πλαίσιο της οικογενειακής, της κοινωνικής και της επαγγελματικής του ζωής. Η ιδιότητα που αποδίδεται στον άνθρωπο του κοινωνικού όντος φαίνεται να αποτελεί εγγενές συστατικό της ανθρώπινης φύσης, που εκκινεί και τροφοδοτεί την ανάγκη του για συνύπαρξη και συμμετοχική δράση, διατρανώνεται μέσα στις δομές της οργανωμένης κοινωνίας, συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη της επαγγελματικής και κοινωνικής δραστηριότητας και αναπόφευκτα τον οδηγεί στο να καθίσταται, καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου του, μέλος της δημόσιας ζωής. Ειδικότερα, ο όρος δημόσια ζωή αντιστοιχεί στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή του ατόμου, στο βαθμό που περιλαμβάνει τις σχέσεις του με ανοικτό καταρχάς κύκλο προσώπων ή αποσκοπεί να επηρεάσει τα κοινά ή δημόσια πράγματα.
Στον αντίποδα όμως της δημόσιας ζωής βρίσκεται η ιδιωτική ζωή. Ως ιδιωτική ζωή θα μπορούσε να νοηθεί κάθε πτυχή της ιδιωτικής σφαίρας, η οποία περιορίζεται στο ίδιο το άτομο, την οικογένεια και το στενό κύκλο των φίλων ή γνωστών του καθώς και στις προσωπικές σχέσεις και δραστηριότητές του, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων που κατοχυρώνουν το άσυλο της κατοικίας, την ελευθερία της επικοινωνίας και την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης.
«ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ (ΓΚΠΔ - GDPR)»