H “στροφή” της εγκληματολογικής σκέψης από τον παθολογικό εγκληματία στην κοινωνική προέλευση της εγκληματογένεσης: Θεωρητικές προσεγγίσεις για το έγκλημα ως οργανικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος και κριτική αποτίμηση

The “shift” of criminological thinking from the pathological criminal to the social origin of criminogenesis: Theoretical approaches to crime as an organic element of the capitalist system and critical evaluation (english)

  1. MSc thesis
  2. Πάτση, Κατερίνα
  3. Εγκληματολογικές και Ποινικές προσεγγίσεις της διαφθοράς, του οικονομικού και του οργανωμένου εγκλήματος (ΠΕΔ)
  4. 26 February 2022 [2022-02-26]
  5. Ελληνικά
  6. 71
  7. Κουλούρης, Νικόλαος
  8. Γεωργούλας, Ευστράτιος | Κουρούτζας, Χρήστος
  9. κοινωνική κατασκευή | social construction | πολιτικοποίηση | politicization | ηθικοί πανικοί | moral panics | Κριτική Εγκληματολογία | Critical Criminology
  10. 52
  11. 17
  12. 0
  13. «Νόμιμες επιχειρήσεις και «οργανωμένο έγκλημα» στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης» / Αντωνόπουλος, Γ., & Hall, S σε Βιδάλη, Σ., Κουλούρης, Ν., Παπαχαραλάμπους, Χ., Εγκλήματα των ισχυρών. Διαφθορά, οικονομικό και οργανωμένο έγκλημα
    • Στην έννοια της πολιτικοποίησης του εγκλήματος, όπως και σε κάθε άλλη προσπάθεια εργαλειοποίησης των προβεβλημένων εγκλημάτων, εμπεριέχεται και η γνωστή με τον όρο «κινδυνολογία», η οποία εφαρμόζεται από την πολιτική ηγεσία και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αφορά τις διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο της εγκληματικότητας. Πίσω από την μιντιακή απεικόνιση υποκρύπτονται οι επονομαζόμενοι ως ηθικοί πανικοί, οι οποίοι επιδιώκουν την ανεύρεση ενός εξιλαστήριου θύματος για τη δικαιολόγηση των υφιστάμενων κοινωνικών προβλημάτων και την εκτόνωση της κοινωνικής οργής. Στην παρούσα διπλωματική εργασία διαπιστώνεται ότι, η μεταβιομηχανική περίοδος οδήγησε στην εμφάνιση νέων μορφών κοινωνικού ελέγχου του εγκλήματος, οι οποίες μετατοπίζουν πλέον το βάρος της ευθύνης στους μεμονωμένους πολίτες. Μέσα στα πλαίσια αυτά, η εξωτερίκευση μιας διογκωμένης εικόνας του εγκλήματος και η επιστράτευση πρακτικών «δαιμονοποίησης» του παραβάτη, συγκαταλέγονται στις παραμέτρους εκείνες που καλύπτουν μερικές από τις εκφάνσεις που υιοθετεί η έννοια της πολιτικοποίησης του εγκλήματος. Η συγκεκριμένη συγγραφή αποτελεί το θεωρητικό μέρος ενός ευρύτερου όλου. Εστιάζει σε θεωρίες, αντιλήψεις, προσεγγίσεις και προβληματισμούς. Μεταξύ άλλων, εμβαθύνει στην Κριτική Εγκληματολογία, η οποία εδράζεται σε διαφορετικές κοσμοθεωρητικές αφετηρίες για το τι είναι κοινωνία και το τι είναι δίκαιη κοινωνία. Η Κριτική Εγκληματολογία δεν κάνει απλώς ένα πέρασμα από τον εγκληματία ως παθολογική προσωπικότητα, στο ίδιο το έγκλημα ως πράξη, αλλά έρχεται να αμφισβητήσει ότι το Δίκαιο είναι δίκαιο, απλά και μόνο επειδή υπάρχει και έχει επιβληθεί ως αυτονόητο ότι είναι δίκαιο. Το θεωρητικό αυτό άλμα, συνέβαλε αποφασιστικά στην από-προσωποποίηση του εγκλήματος και στην απομάκρυνση από την αντίληψη ότι η παραβίαση των κανόνων δικαίου αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη μιας ελαττωματικής προσωπικότητας. Υπό τα δεδομένα αυτά, οι (ποινικοί) νόμοι, οι οποίοι παράγουν το έγκλημα και αποτελούν την κυρίαρχη ταξινομική βάση των αδικημάτων δεν θα πρέπει να ερμηνεύονται μονοδιάστατα, αλλά ως προϊόντα πολύπλοκων κοινωνικών, πολιτικών και πολιτισμικών διαδικασιών. Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται το παράδειγμα του οργανωμένου εγκλήματος και την εξελικτική του πορεία, προκειμένου να παρουσιάσει τις κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συγκυρίες που οδήγησαν στην εγκληματοποίησή του. Κομβικό σημείο καθίσταται η διαπίστωση της πολιτικής επίδρασης του δικαίου στην κατανόηση της κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία κα αποτελεί απτή απόδειξη της κοινωνικής κατασκευής του εγκλήματος.
    • In the concept of politicisation of crime, as in any other attempt to instrumentalise the crimes that are being projected, there is also the well-known term “alarmism”, which is applied by the political leadership and the mass media and concerns the dimensions that the phenomenon of crime has taken. Behind the media portrayal what are known as moral panics are found, which seek to define a scapegoat in order to justify existing social problems and defuse social anger. This thesis finds that the post-industrial period has led to the emergence of new forms of social control of crime, which now shift the burden of responsibility onto individual citizens. In this context, the externalization of an inflated image of crime and the recruitment of practices of “demonisation” of the offender are among those parameters that cover some of the manifestations adopted by the concept of the politicization of crime. This writing constitutes the theoretical part of a larger whole. It focuses on theories, perceptions, approaches and reflections. Among other things, it delves into Critical Criminology, which is grounded in different world-theoretical starting points for what society is and what a just society is. Critical Criminology does not merely make a passage from the criminal as a pathological personality to crime itself as an act, but comes to question that law is just, simply because it exists and has been imposed as a matter of course that it is just. This theoretical leap has been instrumental in de-personalizing crime and moving away from the notion that the violation of legal rules is an indication of a defective personality. Under these circumstances, the (criminal) laws that produce crime and form the dominant taxonomic basis of offences should not be interpreted in a one-dimensional way, but as products of complex social, political and cultural processes. This thesis presents the example of organized crime and its evolutionary trajectory in order to illustrate the socio-political and economic circumstances that led to its criminalization. The key point becomes the finding of the political influence of law on the understanding of social reality, which is tangible proof of the social construction crime.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.