Η χρήση μεθόδων ανοσοφθορισμού (IF) και ενζυμο-συζευγμένης ανοσοπροσρόφησης (ELISA) στη διάγνωση και παρακολούθηση αυτοάνοσων νοσημάτων: Συγκριτικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα

Use of immunofluorescence (IF) and enzyme-linked immunosorbent (ELISA) assays in the diagnosis and monitoring of autoimmune diseases: Comparative advantages and drawbacks. (english)

  1. MSc thesis
  2. Αντωνέλλος, Αλέξανδρος
  3. Χημική και Βιομοριακή Ανάλυση (ΧΒΑ)
  4. 27 February 2022 [2022-02-27]
  5. Ελληνικά
  6. 114
  7. Κωνσταντίνου, Αικατερίνη
  8. Κωνσταντίνου, Αικατερίνη | Μαρκοπούλου, Σουλτάνα
  9. Αυτοάνοσα νοσήματα | Autoimmune diseases | Αυτοαντισώματα | Autoantibodies | Βιοδείκτες | Biomarkers | Ανοσοφθορισμός (IF) | Immunofluorescence assay (IF) | Ενζυμο-συζευγμένη ανοσοπροσρόφηση (ELISA) | Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) | Συγκριτική μελέτη | Comparative study
  10. 168
  11. Περιέχει: πίνακες, εικόνες.
    • Σκοπός: Η διάγνωση των αυτοάνοσων νοσημάτων πραγματοποιείται σήμερα μέσω της ανίχνευσης των αντισωμάτων που παράγονται έναντι συγκεκριμένων κυτταρικών αντιγόνων. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η σύγκριση των μεθόδων του ανοσοφθορισμού (IF) και της ενζυμο-συζευγμένης ανοσοπροσρόφησης (ELISA) για χρήση τους στη διάγνωση και παρακολούθηση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Υλικά-Μέθοδοι: Πραγματοποιήθηκε δευτερογενής μελέτη - βιβλιογραφική έρευνα με σκοπό την ανάλυση της αυτοανοσίας, των αυτοάνοσων νοσημάτων και των μεθόδων του ανοσοφθορισμού και της ενζυμο-συζευγμένης ανοσοπροσρόφησης στην ανίχνευση των αυτοαντισωμάτων. Παρατέθηκαν τα βασικότερα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα των μεθόδων καθώς και συγκριτική μελέτη μετά-ανάλυσης για την επιλογή της καταλληλότερης μεθόδου στη διαγνωστική της αυτοανοσίας. Αποτελέσματα: Τα βασικότερα κριτήρια στην επιλογή καταλληλότερης μεθόδου αποτελούν η ευαισθησία και η ειδικότητα ανίχνευσης, όπως επίσης η θετική και αρνητική προγνωστική αξία της μεθόδου και οι λόγοι πιθανοφάνειας. Σημαντικοί παράγοντες μπορεί να αποτελέσουν επίσης τα κατασκευαστικά κριτήρια της μεθόδου όπως το είδος του χρησιμοποιούμενο υποστρώματος, η ανθεκτικότητα και η αντοχή της δοκιμασίας. Τέλος, συνυπολογίζονται ο χρόνος παράδοσης, το κόστος ανά εξέταση και ο απαιτούμενος εξοπλισμός. Συμπεράσματα: Συγκριτικά, η μέθοδος του έμμεσου ανοσοφθορισμού παρέχει υψηλή ειδικότητα σε σχέση με την ενζυμο-συζευγμένη ανοσοπροσρόφηση, ενώ αντίθετα χαρακτηρίζεται από χαμηλότερη ευαισθησία. Επιπλέον, το ποσοστό της θετικής προγνωστικής αξίας (PPV) είναι υψηλότερο στην ELISA σε σχέση με τον IF, ενώ τα ποσοστά της αρνητικής διαγνωστικής αξίας (NPV) είναι παρόμοια και στις δύο μεθόδους. Συμπερασματικά, και οι δύο τεχνικές πρέπει να εφαρμόζονται σε συνδυασμό για τη μέγιστη ακρίβεια του αποτελέσματος. Συστήνεται η χρήση του IIF ως μέθοδο σάρωσης (screening test) για τη πρώτη διάγνωση και η iELISA για την επιβεβαίωση – ταυτοποίηση και ποσοτικοποίηση του αυτοαντισώματος για την παρακολούθηση της νόσου και της χορηγούμενης θεραπευτικής αγωγής. Λέξεις-κλειδιά: Αυτοάνοσα νοσήματα, αυτοαντισώματα, βιοδείκτες, ανοσοφθορισμός, ενζυμο-συζευγμένη ανοσοπροσρόφηση, συγκριτική μελέτη.
    • Purpose: Nowadays, the diagnosis of many autoimmune diseases is made through the detection of antibodies produced against specific cell antigens. The purpose of the current thesis is the evaluation and comparison between the two main techniques used in the diagnosis as well as monitoring of autoimmune diseases: indirect immunofluorescence (IIF) and indirect enzyme-linked immunosorbent assay (iELISA). Materials-Methods: A qualitative secondary survey – literature research was conducted in order to acquire important knowledge concerning autoimmunity, autoimmune diseases and the techniques of immunofluorescence and enzyme-linked immunosorbent assay used in autoantibodies detection. The main advantages and disadvantages of the two methods as well as a comparative meta-analysis study for the selection of the most appropriate method in the diagnosis of autoimmunity were presented. Results: The main criteria in choosing the most suitable method are the sensitivity and specificity of detection, the positive and negative predictive value of the method as well as the likelihood ratios. Moreover, the construction criteria of the two assays, such as the substrate used, the robustness and the ruggedness can be considered as significantly important factors. Finally, the estimated time required for a single result, the total cost per test and the equipment required are additional elements that have to be taken into account. Conclusion: In comparison, the indirect immunofluorescence assay provides high specificity in relation to enzyme-linked immunosorbent assay, while on the contrary it is characterized by lower sensitivity. Moreover, the total percentage of the positive predictive value (PPV) is higher in ELISA compared to IF, while the percentage of the negative predictive value (NPV) is similar in both assays. In conclusion, both assays must be applied to achieve maximum result accuracy. It is also recommended to use IIF as an initial screening test and iELISA for the confirmation, identification and quantification of the autoantibody for the monitoring of the disease and the administered treatment. Keywords: Autoimmune diseases, autoantibodies, biomarkers, immunofluorescence (IF), enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA), comparative study.
  13. Attribution-NoDerivatives 4.0 Διεθνές