Καρκινικοί Δείκτες: Τρόποι προσδιορισμού και κλινική σημασία στον καρκίνο του παχέος εντέρου

Tumour Markers: Methods of diagnosis and clinical significance in colon cancer (english)

  1. MSc thesis
  2. ΚΑΤΣΙΚΗ, ΣΜΑΡΩ
  3. Χημική και Βιομοριακή Ανάλυση (ΧΒΑ)
  4. 17 July 2021 [2021-07-17]
  5. Ελληνικά
  6. 90
  7. Αυγέρης, Μαργαρίτης
  8. Μαρκοπούλου , Σουλτάνα | Σγουρού, Αργυρώ
  9. Καρκίνος του παχέος εντέρου | Colon cancer | Καρκινικοί δείκτες | Tumour markers | Μέθοδοι προσδιορισμού | Methods of determination | Κλινική σημασία | Clinical significance
  10. 6
  11. 59
  12. Περιέχει πίνακες, διαγράμματα, εικόνες, σχήματα
    • Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί τον τρίτο πιο κοινό τύπο καρκίνου παγκοσμίως και υπολογίζεται πως αντιστοιχεί περίπου στο 10% των συνολικών περιπτώσεων καρκίνου ενώ αποτελεί τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνου στον κόσμο με ποσοστό 9,4%. Παράγοντες όπως η ηλικία, η κατανάλωση αλκοόλ, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, η κληρονομικότητα, το ιστορικό εμφάνισης πολύποδων ή κάποιας φλεγμονώδους νόσου του εντέρου αλλά και η διατροφή μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη του καρκίνου. Δυστυχώς, τα συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν δεν είναι ειδικά για αυτή την ασθένεια με αποτέλεσμα να μη γίνεται αμέσως αντιληπτή η εμφάνισή του καθιστώντας με αυτό τον τρόπο πιο δύσκολη την αντιμετώπισή του. Διαπιστώθηκε ότι η παρουσία του οφείλεται σε μια σειρά γενετικών αλλαγών που περιλαμβάνουν τη μετατροπή ενός αδενωματώδους πολύποδα σε έναν επιθετικό καρκίνο ενώ η διάγνωσή του γίνεται είτε απεικονιστικά με τη βοήθεια μεθόδων όπως η κολονοσκόπηση είτε εργαστηριακά με τη χρήση καρκινικών δεικτών. Οι πιο συνηθισμένοι καρκινικοί δείκτες στην περίπτωση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι το CEA, CA19.9, ncRNAs, TPS, TAG-72, ctDNA, HSP60, IGFBP-2, HCFs, CTCs, CA242, TIMPs, ένζυμα όπως η αλκοολική δεϋδρογονάση αλλά και μεταλλάξεις σε βασικά γονίδια που συμμετέχουν στη διαδικασία της ογκογένεσης όπως τα KRAS, BRAF και P53 χρησιμοποιούνται επίσης ως καρκινικοί δείκτες. Ο προσδιορισμός τους επιτυγχάνεται με μια σειρά μεθόδων όπως είναι οι ανοσολογικές, η κυτταρομετρία ροής, η κυτταρογενετική ανάλυση, οι αναλύσεις γενετικής, η ανάλυση μικροσυστοιχιών DNA και αναλύσεις πρωτεωμικής ενώ για τη θεραπεία του καρκίνου εφαρμόζεται συνήθως χειρουργική επέμβαση, θεραπεία με ακτίνες, χημειοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία με χρήση φαρμάκων που στοχεύουν σε συγκεκριμένους παράγοντες αλλά και ανοσοθεραπεία.
    • Colon cancer is the third most common type of cancer worldwide, it is estimated to account for about 10% of all cancer cases and is the second leading cause of cancer death in the world at 9.4%. Factors such as age, alcohol consumption, smoking, obesity, heredity, history of polyps or inflammatory colon disease and diet can greatly affect the development of cancer. Unfortunately, the symptoms that may occur are not specific, so its appearance is not immediately noticeable, thus making it more difficult to treat. Its presence has been found to be due to a number of genetic changes including the transformation of an adenomatous polyp into an aggressive cancer and its diagnosis is made either by imaging using methods such as colonoscopy or laboratory using tumour markers. The most common tumour markers in the case of colon cancer are CEA, CA19.9, ncRNAs, TPS, TAG-72, ctDNA, HSP60, IGFBP-2, HCFs, CTCs, CA242, TIMPs, enzymes such as alcohol dehydrogenase and mutations in genes involved in the oncogenesis such as KRAS, BRAF and P53 are also used as tumour markers. Their determination is achieved by immunological, flow cytometry, cytogenetic analysis, genetic analysis, DNA microarray analysis and proteomic analysis, while for the treatment of cancer is usually applied surgery treatment with the use of drugs that target specific agents as well as immunotherapy
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.