Περίληψη
Η επαγγελματική εξουθένωση είναι ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο σύνδρομο που εκδηλώνεται συχνά μεταξύ των γιατρών, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που επικρατούν στα νοσοκομεία. Διάφοροι παράγοντες εντοπίζονται ως προστατευτικοί κι ως παράγοντες κινδύνου, καθιστώντας σαφές πως υπάρχουν τρόποι να περιοριστεί. Ένας από τους παράγοντες αυτούς, φαίνεται πως είναι η εργασιακή ικανοποίηση, χωρίς ωστόσο να υπάρχει σύγκλιση όλων των ερευνών και χωρίς να υπάρχουν πολλές μελέτες στον ελλαδικό χώρο.
Σκοπός της παρούσας ερευνητικής εργασίας ήταν να καταγραφεί ο βαθμός της επαγγελματκής εξουθένωσης και να διερευνηθεί η σχέση που διαμορφώνεται μεταξύ της εργασιακής ικανοποίησης και της επαγγελματικής εξουθένωσης, στην περίπτωση του ιατρικού προσωπικού τριτοβάθμιου παιδιατρικού νοσοκομείου Αττικής στην εποχή μετά την πανδημία Covid-19. Για την επίτευξη του σκοπού της εργασίας πραγματοποιήθηκε ποσοτική συγχρονική έρευνα σε 92 γιατρούς, που συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο, το οποίο αποτελείται από τις κλίμακες Kuopio University Job Satisfaction Scale και Copenhagen Burnout Inventory. Οι απαντήσεις επεξεργάστηκαν με το στατιστικό πακέτο SPSS.
Από την ανάλυση προέκυψε πως οι γιατροί που συμμετείχαν στην έρευνα εμφανίζουν ένα μέτριο επίπεδο προσωπικής εξουθένωσης (ΜΟ = 57.0, ΤΑ = 16.4), μέτριο επίπεδο εργασιακής εξουθένωσης (ΜΟ = 54.8, ΤΑ = 14.9) και χαμηλό επίπεδο εξουθένωσης που σχετίζεται με τη συναναστροφή με τους ασθενείς (ΜΟ = 38.0 ΤΑ = 20.1). Επίσης, οι γιατροί που συμμετείχαν στην έρευνα εμφανίζουν ένα μέτριο επίπεδο ικανοποίησης από την ηγεσία στο νοσοκομείο που εργάζονται (ΜΟ = 3.2, ΤΑ = 1.1), ένα μέτριο προς χαμηλό επίπεδο ικανοποίησης από το εργασιακό περιβάλλον (ΜΟ = 2.6, ΤΑ = 0.7), ένα μέτριο προς υψηλό επίπεδο ικανοποίησης από την παρακίνηση (ΜΟ = 3.6, ΤΑ = 0.7) και ένα μέτριο προς υψηλό επίπεδο ικανοποίησης από το ομαδικό πνεύμα στο χώρο εργασίας (ΜΟ = 3.7, ΤΑ = 0.9). Τέλος, διαπιστώθηκε πως μεταξύ των διαστάσεων της επαγγελματικής εξουθένωσης και των διαστάσεων της εργασιακής ικανοποίησης, υπάρχει αρνητική και στατιστικά σημαντική σχέση (p<0.05).
Τα παραπάνω αποτελέσματα αναδεικνύουν την ανάγκη που προκύπτει επένδυσης εκ μέρους της διοίκησης του νοσοκομείου, αλλά και των νοσοκομείων γενικότερα, στους παράγοντες εκείνους που οδηγούν τους γιατρούς σε υψηλά επίπεδα εργασιακής ικανοποίησης, για να αποφύγουν την εκδήλωση του συνδρόμου της επαγγελματικής εξουθένωσης.
Λέξεις κλειδιά: Επαγγελματική εξουθένωση, εργασιακή ικανοποίηση, ιατρικό προσωπικό, δημογραφικά.
Abstract
Job burnout is an extremely dangerous syndrome that often develops among physicians, due to the special conditions prevailing in hospitals. There are various factors that can be identified as protective factors, while other factors can be described as risk factors, which makes it clear that there are ways to reduce this phenomenon. One of these factors appears to be job satisfaction, although there is no consensus across surveys, and limited research has been conducted in the Greek context.
The aim of the research thesis at hand was to register the level of job burnout and to investigate the correlation that is established between job satisfaction and job burnout, in the case of the medical staff of the tertiary pediatric hospital of Attica in the post-Covid-19 era. In order to reach the aim of the thesis, a quantitative cross-sectional survey was carried out on 92 doctors who filled in a questionnaire, which consists of the Kuopio University Job Satisfaction Scale and the Copenhagen Burnout Inventory. The responses were processed with the SPSS statistical package.
From the analysis conducted, it was revealed that the physicians who took part in the survey demonstrated a moderate level of personal burnout (M = 57.0, SD = 16.4), a moderate level of work burnout (M = 54.8, SD = 14.9), and a low level of burnout that is associated with the interaction with patients (M = 38.0, SD = 20.1). Furthermore, the physicians who took part in the survey demonstrate a moderate level of satisfaction with the leadership of the hospital where they work (M = 3.2, SD = 1.1), a moderate to low level of satisfaction with the working environment (M = 2.6, SD = 0.7), a moderate to high level of satisfaction with motivation (M = 3.6, SD = 0.7), and a moderate to high level of satisfaction with team spirit in the workplace (M = 3.7, SD = 0.9). Finally, it was found out that there is a negative and statistically significant correlation (p<0.05) between the dimensions of job burnout and job satisfaction.
The above results show that the managers of the hospital, as well as the managers of hospitals, in general, should invest in areas that can help physicians to experience high levels of job satisfaction, in order to prevent the development of a burnout syndrome.
Keywords: Job burnout, job satisfaction, medical staff, demographics.
