Οι αναγκαίες ενεργειακές μεταβάσεις για την ενεργειακή ζήτηση για χαμηλές εκπομπές άνθρακα και η συμμόρφωση με την Συμφωνία του Παρισίου έχει ανεβάσει τις ανανεώσιμες πηγές σε κλίμακα κοινής ωφελείας ως το σημείο εστίασης της βιώσιμης ανάπτυξης. Αυτοί οι μεγάλης κλίμακας ηλιακοί, αιολικοί, υδάτινοι, και γεωθερμικοί σταθμοί είναι ο στυλοβάτης για ασφαλή, οικονομική και καθαρή παροχή ενέργειας. Παρ’όλα αυτά, ακόμα και με όλες τις τεχνολογικές καινοτομίες και τις μειώσεις των τιμών παραγωγής, οι τεράστιες εμφανείς ανάγκες, ο μεγάλος χρόνος προετοιμασίας για την ανάπτυξη και οι μεγάλες αποπληρωμές είναι τεράστια αποθαρρυντικά για την χρηματοδότησή τους. Αυτή η διπλωματική εργασία ερευνά τους μηχανισμούς χρηματοδότησης όπως εργοστάσια κατασκευασμένα ανά την Ευρώπη όπου οι πολιτκή για το κλίμα διαφέρει αρκετά, οι συνθήκες για τους ενδιαφερόμενους διαφέρουν σημαντικά και τα χρηματοδοτικά όργανα είναι πολύ διαφορετικά.

Η βασική της αποστολή είναι να αναγνωρίσει, να συγκρίνει και να αποδείξει το τραπεζικό ενδιαφέρον χρηματοδοτικών μηχανισμών που χρησιμοποιούνται σε μεγάλα ανανεώσιμα έργα. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο ενδιαφέρον για το πώς τέτοιοι χρηματοδοτικοί μηχανισμοί εξελίσσονται σε διαφορετικά εθνικά συστήματα, πώς τέτοιοι χρηματοδοτικοί μηχανισμοί ανταγωνίζονται ή συμπληρώνουν τέτοια συστήματα πολιτικής, και πώς τέτοιοι χρηματοδοτικοί μηχανισμοί περιορίζουν τον κίνδυνο.  Υπάρχει επίσης έρευνα στο πώς τέτοια παρέμβαση από τέτοια μέρη όπως δημόσιοι οργανισμοί και αναπτυξιακές τράπεζες έως εταιρικοί αντισυμβαλλόμενοι και επενδυτές ιδιωτικού κεφαλαίου φέρουν σε τέτοια έργα τραπεζικό ενδιαφέρον και βιωσιμότητα.

Επιχειρώντας να αιτιολογήσει περαιτέρω την βάση της έρευνας, αυτή η διπλωματική εργασία χρησιμοποιεί μια συγκριτική μελέτη περίπτωσης ανάμεσα σε οχτώ μεγάλης κλίμακας κέντρα ανανεώσιμης ενέργειας διάσπαρτα σε όλη την Ευρώπη, όπως το Hellisheidi (Ισλανδία), Cortes – La Muela (Ισπανία), Hornsea Project Two και Dogger Bank (ΗΒ), Francisco Pizarro (Ισπανία), Fosen Vind (Νορβηγία), Αμάρι (Ελλάδα) και Markbygden ( Σουηδία). Αυτές οι μελέτες περίπτωσης προσφέρουν γόνιμο εμπειρικό έδαφος στο οποίο να δοκιμαστεί η υιοθέτηση της θεωρίας της κεφαλαικής δομής και της ανταλλαγής της επιστροφής κινδύνου στην πράξη. Αυτή η διπλωματική εργασία επίσης, αξιοποιεί την ανάλυση και τον χάρτη πολτικής των ενδιαφερομένων σε μία προσπάθεια να αποκαλύψει την διάδραση ανάμεσα σε πρωτοπορεία μέσα στον χρηματοδοτικό τομέα και την θεσμική υποστήριξη. Η μικτή χρηματοδότηση – αυτή είναι η δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση που εκουσίως αναμειγνύονται – είναι πιο χαρακτηριστική της βέλτιστης στρατηγικής διαχείρησης κινδύνου από την ευθυγράμμιση του κινήτρου των ενδιαφερομένων. Η αποδοτικότητα του έργου βοηθάται από τέτοια οχήματα όπως η συμφωνία προμήθειας ενέργειας (PPA), το συμβόλαιο επί της διαφοράς (CfD) και το πράσινο ομόλογο. Η ιδιωτική χρηματοδότηση είναι πιο βιώσιμη για τις καθιερωμένες τεχνολογίες όπως τα ηλιακά πάνελ, αλλά εκθέτουν τους επενδυτές σε περισσότερο κίνδυνο αγοράς. Μοντέλα πιο φιλικά για τον δημόσιο τομέα είναι αρκετά σταθερά αλλά περιοριστικά κατά την επιστροφή.