αιμοκάθαρση, αισιοδοξία, ποιότητα ζωής, σωματική δραστηριότητα, χρόνια νεφρική νόσος.
ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΜΟΝΑΔΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΔΜΥ51
2
29
42
Περιλαμβάνει σχήματα, πίνακες και γραφήματα
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των προσδιοριστικών
παραγόντων της ποιότητας ζωής, της σωματικής δραστηριότητας και του βαθμού
αισιοδοξίας των ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο τελικού σταδίου (ΤΣΧΝΝ).
Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν 101 ασθενείς που υποβάλλονταν σε
θεραπεία υποκατάστασης της νεφρικής λειτουργίας μέσω αιμοκάθαρσης σε δύο
ιδιωτικές μονάδες στην Αθήνα και στην Πάτρα. Για τη συλλογή των δεδομένων
χρησιμοποιήθηκαν τρία ερωτηματολόγια, το Missoula – VITAS Quality of Life Index
– 25R για την εκτίμηση της ποιότητας ζωής, το International Physical Activity
Questionnaire – short edition (IPAQ) για την καταγραφή της φυσικής δραστηριότητας
και το Life Orientation Test (LOT-10) για τη μέτρηση του βαθμού αισιοδοξίας. Η
ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω του στατιστικού πακέτου SPSS
25.0. (Statistical Package for Social Sciences).
Αποτελέσματα: Η παρούσα μελέτη ανέδειξε τη σημαντική επιβάρυνση της ποιότητας
ζωής των ασθενών με ΤΣΧΝΝ που υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση. Αν και το 56,4%
των συμμετεχόντων αξιολόγησε υποκειμενικά τη ζωή του ως «καλή» ή «πολύ καλή»,
τα αντικειμενικά αποτελέσματα του ερωτηματολογίου Missoula - VITAS κατέδειξαν
χαμηλές επιδόσεις, ιδίως στις διαστάσεις της λειτουργικότητας και της ευεξίας,
αντανακλώντας τη σωματική και ψυχική επιβάρυνση των ασθενών. Ανησυχητικά
ευρήματα προέκυψαν και ως προς τη φυσική δραστηριότητα. Η πλειοψηφία των
συμμετεχόντων, σε ποσοστό 85,1%, κατατάχθηκε στο χαμηλό επίπεδο, ενώ μόλις το
14,9% εμφάνισε μέτρια φυσική δραστηριότητα. Κανείς από τους ασθενείς δεν
πληρούσε τα κριτήρια για έντονη άσκηση, γεγονός που υποδηλώνει καθιστική
καθημερινότητα και περιορισμένη κινητικότητα. Παράλληλα, τα επίπεδα αισιοδοξίας,
όπως αποτυπώθηκαν μέσω του ερωτηματολογίου LOT-10, ήταν κατά βάση χαμηλά
καθώς το 49,5% παρουσίασε μέτρια αισιοδοξία, το 39,6% χαμηλή ενώ μόνο το 10,9%
υψηλή. Η αισιοδοξία φάνηκε να διαφοροποιείται σημαντικά με βάση το μορφωτικό
επίπεδο και την οικογενειακή κατάσταση των συμμετεχόντων.
Συμπεράσματα: Η ΤΣΧΧΝ επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής και την ψυχοσωματική ευεξία των ασθενών. Η χαμηλή φυσική δραστηριότητα και ο μειωμένος βαθμός αισιοδοξίας συνδέονται με επιδείνωση της συνολικής λειτουργικότητας. Η έγκαιρη αναγνώριση των προσδιοριστικών παραγόντων μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη στοχευμένων παρεμβάσεων για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής αυτού του πληθυσμού ασθενών.
Purpose: The purpose of this study is to investigate the determining factors of quality
of life, physical activity, and optimism among patients with end-stage chronic kidney
disease (ESCKD).
Materials and Methods: The sample consisted of 101 patients undergoing renal
replacement therapy through hemodialysis in two private dialysis units located in
Athens and Patras. Data were collected using three questionnaires: the Missoula–
VITAS Quality of Life Index – 25R for assessing quality of life, the International
Physical Activity Questionnaire – short edition (IPAQ) for recording physical activity
levels, and the Life Orientation Test (LOT-10) for measuring optimism. Data analysis
was conducted using the statistical package SPSS 25.0 (Statistical Package for Social
Sciences).
Results: This study highlighted the significant burden on the quality of life of patients
with ESCKD undergoing hemodialysis. Although 56.4% of participants subjectively
rated their life as "good" or "very good," the objective results from the Missoula–
VITAS questionnaire revealed low scores, particularly in the dimensions of
functionality and well-being, reflecting both physical and psychological strain.
Concerning findings also emerged regarding physical activity. The majority of
participants—85.1%—were classified at a low level of activity, while only 14.9%
demonstrated moderate physical activity. None of the patients met the criteria for
vigorous exercise, indicating a sedentary lifestyle and limited mobility. Similarly,
optimism levels, as measured by the LOT-10 questionnaire, were predominantly low:
49.5% of participants exhibited moderate optimism, 39.6% low, and only 10.9% high
optimism. Optimism was found to vary significantly according to participants'
educational background and marital status.
Conclusions: ESCKD negatively impacts patients’ quality of life and psychosomatic
well-being. Low physical activity and reduced optimism are associated with a decline
in overall functionality. Early identification of the contributing factors can support the
development of targeted interventions aimed at improving quality of life in this patient
population.
