Σκοπός: Η παρούσα εργασία έχει ως σκοπό να διερευνήσει σε ποιο βαθμό η νοσηλεία ενός παιδιού επιφέρει αισθήματα άγχους και κατάθλιψης, καθώς και πώς αυτά εκδηλώνονται και πιθανά σχετίζονται με την ιδιοσυγκρασία του νοσηλευόμενου παιδιού και με τα κοινωνικά – δημογραφικά χαρακτηριστικά της οικογένειας.
Μεθοδολογία – Υλικό: Διεξήχθη συγχρονική μελέτη με τη χορήγηση ερωτηματολογίου σε δείγμα 162 γονέων τα παιδιά των οποίων νοσηλεύονταν σε ένα παιδιατρικό νοσοκομείο της Αθήνας, κατά το διάστημα διεξαγωγής της έρευνας. Το ερωτηματολόγιο περιλάμβανε (α) ερωτήσεις για τα Κοινωνικό – Δημογραφικά χαρακτηριστικά της οικογένειας, (β) την Αναθεωρημένη Κλίμακα Παιδικού Άγχους και Κατάθλιψης – εκδοχή για Γονείς, (γ) την υποκλίμακα του RCADS – Άγχος Αποχωρισμού και τέλος (δ) το ερωτηματολόγιο Συναισθηματικότητας – Δραστηριότητας – Κοινωνικότητας.
Αποτελέσματα: Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι οι γονείς μεγαλύτερης ηλικίας, που ήταν ιδιωτικοί υπάλληλοι και είχαν χαμηλή οικονομική κατάσταση, εντόπιζαν υψηλότερα επίπεδα άγχους και καταθλιπτικών συμπτωμάτων στα νοσηλευόμενα παιδιά τους. Επιπλέον, το άγχος αποχωρισμού των παιδιών βρέθηκε να σχετίζεται στατιστικά σημαντικά με την ηλικία των παιδιών, την οικογενειακή κατάσταση των γονέων και τον αριθμό παιδιών (με τα παιδιά μικρότερης ηλικίας, τα μοναχοπαίδια και τα παιδιά άγαμων γονέων να παρουσιάζουν σημαντικά υψηλότερες μέσες τιμές), καθώς και με την ιδιοσυγκρασιακή διάσταση της συναισθηματικότητας που σχετίζονταν στατιστικώς σημαντικά και θετικά, με την αυξημένη ευαισθησία στον αποχωρισμό από τους γονείς. Διαπιστώθηκαν επίσης, στατιστικώς σημαντικές θετικές συσχετίσεις του άγχους αποχωρισμού με άλλες διαταραχές της διάθεσης, αλλά και με τα δύσκολα εν γένει συναισθήματα του παιδιού, εύρημα που ενισχύει την υπόθεση ότι το άγχος αποχωρισμού αποτελεί μέρος μιας γενικευμένης δυσκολίας συναισθηματικής ρύθμισης, η οποία συνδέεται με αυξημένη ευαλωτότητα των παιδιών – ασθενών.
Συμπέρασμα: Η ιδιοσυγκρασία του παιδιού, αλλά και αρκετοί κοινωνικο-δημογραφικοί
παράγοντες (μεγάλη ηλικία γονέα, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ιδιωτικός υπάλληλος, χαμηλό εισόδημα), σχετίζονται με τις συναισθηματικές δυσκολίες των νοσηλευομένων παιδιών. Συνεπώς, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, θα πρέπει να αξιολογούνται οι συγκεκριμένοι παράγοντες ευαλωτότητας και να εφαρμόζονται παρεμβάσεις πρόληψης και ενδυνάμωσης των παιδιών και των οικογενειών τους, με στόχο την ελαχιστοποίηση των αρνητικών ψυχολογικών συνεπειών της νοσηλείας.

Purpose: The aim of the present study is to investigate the extent to which a child’s hospitalization induces feelings of anxiety and depression, how these emotions manifest, and how they may be associated with the temperament of the hospitalized child and the socio-demographic characteristics of the family.
Methodology – Materials: A cross-sectional study was conducted using a questionnaire administered to a sample of 162 parents whose children were hospitalized in one pediatric hospital in Athens during the research period. The questionnaire included: (a) questions regarding the socio-demographic characteristics of the family, (b) the Revised Children’s Anxiety and Depression Scale – Parent Version, (c) the Separation Anxiety subscale of the RCADS, and (d) the Emotionality-Activity-Sociability (EAS) temperament questionnaire.
Results: Analysis of the results indicated that older parents, private sector employees, and those with a lower economic status reported higher levels of anxiety and depressive symptoms in their hospitalized children. Additionally, children’s separation anxiety was found to be significantly associated with the child’s age, the marital status of the parents, and the number of children in the family—specifically, younger children, only children, and those with unmarried parents showed significantly higher mean scores. Moreover, the temperament dimension of emotionality was significantly and positively associated with heightened sensitivity to separation from parents. Statistically significant positive correlations were also found between separation anxiety and other mood disorders, as well as with children’s general emotional difficulties—supporting the hypothesis that separation anxiety is part of a broader challenge in emotional regulation, linked to increased vulnerability among hospitalized children.
Conclusion: The child’s temperament, along with several socio-demographic factors (such as older parental age, lower educational level, employment in the private sector, and low income), are associated with the emotional difficulties of hospitalized children. Therefore, during hospitalization, these vulnerability factors should be evaluated, and preventive and supportive interventions should be implemented for children and their families, aiming to minimize the negative psychological impact of hospitalization.