Καθώς η μουσική αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις πολιτισμικούς πυλώνες κάθε λαού, τα παραδοσιακά όργανα διαδραματίζουν έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτιστικής του ταυτότητας. Στην Ελλάδα, το παραδοσιακό λαούτο αποτελεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και διαχρονικά έγχορδα όργανα αφού το συναντάμε σε διάφορες μορφές σε όλη την επικράτεια. Αποτελεί ένα ρυθμικό και συνοδευτικό όργανο σε παραδοσιακές ορχήστρες, ενώ πολλές φορές μπορεί να αποκτήσει και σολιστικό χαρακτήρα.

Η μελέτη της ακουστικής των μουσικών οργάνων συνιστά ένα σημαντικά ενδιαφέρον πεδίο έρευνας όσο αφορά την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο παράγεται, διαδίδεται και προσλαμβάνεται ο ήχος. Το λαούτο πρόκειται για ένα όργανο με σύνθετα χαρακτηριστικά δόνησης και ηχητικής εκπομπής, η ακουστική ανάλυση του οποίου προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την εξέλιξη της οργανοποιίας αλλά και για τις σύγχρονες πρακτικές της μουσικής τεχνολογίας και της ηχοληψίας. (Rossing, 2000)

Στόχος της εργασίας αυτής είναι η θεωρητική και πειραματική ακουστική μελέτη του ελληνικού παραδοσιακού λαούτου, δίνοντας βάση στην ιστορία του, στα τεχνικά και κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του, αλλά και στα βασικά στοιχεία της ηχητικής του συμπεριφοράς. Στο πρώτο μέρος, θα γίνει μια θεωρητική προσέγγιση που θα περιλαμβάνει την ιστορική και πολιτισμική σημασία του οργάνου, τη θέση του στην οικογένεια των εγχόρδων, την περιγραφή της κατασκευής του και την ακουστική του συμπεριφορά. Στο δεύτερο μέρος, θα γίνει καταγραφή και ανάλυση ηχητικών σημάτων χρησιμοποιώντας το λογισμικό Audacity και κατόπιν θα εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τις συχνότητες, τις αρμονικές, το φάσμα και διάφορους άλλους παραμέτρους του ήχου του λαούτου.