Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνηθούν τα επίπεδα εργασιακής ικανοποίησης και παρακίνησης στους εργαζομένους της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου Υγείας και να εξεταστεί κατά πόσο η παρακίνηση μπορεί να λειτουργήσει ως παράγοντας πρόβλεψης της ικανοποίησης. Για την υλοποίηση της έρευνας χρησιμοποιήθηκε μια μεθοδολογία που περιλάμβανε τη χρήση δομημένων ερωτηματολογίων, τα οποία συμπληρώθηκαν από το προσωπικό της υπηρεσίας. Αναλύθηκαν η εσωτερική υποκίνηση (intrinsic motivation) και η εξωτερική υποκίνηση (extrinsic motivation), ενώ υπολογίστηκαν οι συσχετίσεις τους με τις διαστάσεις της ενδογενούς και εξωγενούς ικανοποίησης. Τα βασικά συμπεράσματα έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι αποδίδουν μεγαλύτερη βαρύτητα στην αίσθηση σταθερότητας και στην ευθυγράμμιση της εργασίας με τις προσωπικές τους αξίες, στοιχεία που ενισχύουν την εσωτερική υποκίνηση και συμβάλλουν καθοριστικά στην ικανοποίησή τους. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι η εσωτερική υποκίνηση και τα κίνητρα ολοκλήρωσης αποτελούν τους ισχυρότερους προβλεπτικούς παράγοντες της συνολικής εργασιακής ικανοποίησης, ενώ η εξωτερική υποκίνηση και η πίεση από τη διοικητική ιεραρχία είχαν μικρότερη επίδραση.

The purpose of this study was to investigate job satisfaction and work motivation levels among employees in the central office of the Ministry of Health, as well as to examine whether motivation can serve as a predictor of satisfaction. A quantitative methodology was employed, featuring structured self-report questionnaires completed by the organization’s personnel. Both intrinsic and extrinsic motivation were assessed, with correlations calculated in relation to intrinsic and extrinsic dimensions of job satisfaction. We examined how employees’ perception of broader societal contribution shaped morale. The key findings indicated that employees place greater emphasis on job stability and alignment of work practices with personal values, factors that enhance intrinsic motivation and contribute to overall satisfaction. Furthermore, results revealed that intrinsic motivation and identified regulation constitute the strongest predictors of job satisfaction, whereas extrinsic motivation and hierarchical pressures showed a weaker impact