Τα μουσεία μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης καλούνται σήμερα να αναδιαμορφώσουν την επικοινωνία τους ώστε να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενός ευρύτερου και πιο ποικιλόμορφου κοινού στην ψηφιακή εποχή. Η παρούσα εργασία εξετάζει τη στρατηγική επικοινωνίας ως καταλύτη για την ανάπτυξη κοινού, με συγκριτικό παράδειγμα το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) στην Αθήνα και το Tate Modern στο Λονδίνο. Η μελέτη αξιοποιεί τη σύγχρονη θεωρία της συμπεριληπτικής και συμμετοχικής μουσειολογίας, εστιάζοντας στην ανάγκη τα μουσεία να είναι προσβάσιμα, ανοιχτά και ενεργά συνδεδεμένα με τις κοινότητές τους, τόσο δια ζώσης όσο και μέσω ψηφιακών καναλιών.

Η ερευνητική προσέγγιση είναι μικτή (ποιοτική και ποσοτική): συνδυάζεται ανάλυση περιεχομένου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (Facebook) με ερωτηματολόγια προς το κοινό των μουσείων, ώστε να επιτευχθεί τριγωνοποίηση μεταξύ μηνυμάτων του οργανισμού και προσλαμβανόμενης εμπειρίας του κοινού.

Από την έρευνα αποδεικνύεται ότι η ψηφιακή εμπλοκή (μέσω social media, εφαρμογών, διαδικτυακών εκθέσεων) και η συμπεριληπτική στρατηγική είναι κρίσιμες για τη διατήρηση της κοινωνικής σημασίας των μουσείων.

This thesis investigates how contemporary art museums deploy strategic communication to develop and diversify their audiences in the context of digital transformation. Grounded in theories of inclusive, participatory museology ICOM’s 2022 definition emphasizing accessibility, inclusivity, and ethical communication, the research frames a key problem: many museums struggle to leverage modern communication tools to fulfill their social mission of public engagement. To address this, the study compares two institutions with different contexts: the National Museum of Contemporary Art in Athens (a national museum in a regional capital) and Tate Modern in London (a globally renowned museum).

The research questions ask: (1) What communication strategies and digital methods do these museums use to develop their audiences? (2) How do audiences respond to these strategies in terms of awareness and engagement? (3) What lessons can be drawn from comparing their approaches?

Broadly, the findings suggest that robust digital engagement and community-focused communication are essential for audience growth. Digital media (social networks, apps, virtual tours) allow new, especially younger, audiences to interact with art in novel ways. Moreover, strategic partnerships and inclusive programming help attract diverse communities. The thesis concludes that aligning communication strategy with museums’ educational missions (e.g. promoting diversity and accessibility) can strengthen audience relationships.