Εισαγωγή: Η ενσυναίσθηση αποτελεί κεντρική έννοια της ψυχολογίας και σχετίζεται
άμεσα με την ποιότητα της επαγγελματικής ζωής των επαγγελματιών υγείας. Η
παρουσία της ενισχύει τη συναισθηματική σύνδεση μεταξύ φροντιστή και ασθενή,
ενώ παράλληλα δρα ως προστατευτικός μηχανισμός έναντι του επαγγελματικού στρες
και της εξουθένωσης.
Σκοπός: Η καταγραφή των επιπέδων ενσυναίσθησης στους νοσηλευτές που
εργάζονται στην Ελλάδα, καθώς και η διερεύνηση της σχέσης της ενσυναίσθησης με
τις διαστάσεις της ποιότητας επαγγελματικής ζωής: επαγγελματική ικανοποίηση,
επαγγελματική εξουθένωση και δευτερογενές τραυματικό άγχος.
Μεθοδολογία: Πρόκειται για συγχρονική ποσοτική έρευνα που διενεργήθηκε με τη
χρήση δομημένου ερωτηματολογίου. Το δείγμα αποτέλεσαν επαγγελματίες υγείας
που εργάζονται σε δομές της Ελλάδας, στους οποίους διανεμήθηκαν δύο
σταθμισμένα εργαλεία: το Ερωτηματολόγιο Ενσυναίσθησης του Τορόντο (Toronto
Empathy Questionnaire) και η Κλίμακα Ποιότητας Επαγγελματικής Ζωής (ProQOL).
Η ανάλυση των δεδομένων περιλάμβανε περιγραφική στατιστική, συσχετίσεις
Pearson και απλές γραμμικές παλινδρομήσεις. Το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε
στο p < .05.
Αποτελέσματα: Οι συμμετέχοντες παρουσίασαν υψηλά επίπεδα ενσυναίσθησης και
επαγγελματικής ικανοποίησης, μέτριο επίπεδο εξουθένωσης και χαμηλή επίδραση
από δευτερογενές τραυματικό στρες. Η ενσυναίσθηση συσχετίστηκε θετικά με την
επαγγελματική ικανοποίηση και αρνητικά με την εξουθένωση, χωρίς όμως στατιστικά
σημαντική σχέση με το δευτερογενές άγχος. Στατιστικά σημαντικές διαφορές
εντοπίστηκαν στην επαγγελματική ικανοποίηση ανάλογα με το επίπεδο εκπαίδευσης
και τη γονική ιδιότητα.
Συμπεράσματα: Η ενσυναίσθηση αναδεικνύεται ως καθοριστικός προστατευτικός
παράγοντας έναντι της επαγγελματικής εξουθένωσης και παράγοντας ενίσχυσης της
επαγγελματικής ικανοποίησης. Η καλλιέργειά της μέσω κατάλληλων παρεμβάσεων
κρίνεται αναγκαία για τη βελτίωση της ψυχοκοινωνικής ευημερίας των
επαγγελματιών υγείας.

Introduction: Empathy is a key concept in positive psychology and is directly linked
to the quality of professional life among healthcare workers. Its presence enhances
emotional connection between caregiver and patient while also acting as a protective
factor against occupational stress and burnout.
Aim: The aim of this study was to record the levels of empathy among nurses in
Greece and to explore the relationship between empathy and the dimensions of
professional quality of life: job satisfaction, burnout, and secondary traumatic stress.
Methodology: This was a cross-sectional quantitative study conducted using a
structured questionnaire. The sample consisted of healthcare professionals working in
healthcare structures across Greece. Two standardized instruments were used: the
Toronto Empathy Questionnaire and the Professional Quality of Life Scale (ProQOL).
Data analysis included descriptive statistics, Pearson correlations, and simple linear
regression. The significance level was set at p < .05.
Results: Participants showed high levels of empathy and job satisfaction, moderate
levels of burnout, and low levels of secondary traumatic stress. Empathy was
positively correlated with job satisfaction and negatively with burnout, while no
statistically significant association was found with secondary traumatic stress.
Statistically significant differences were identified in job satisfaction based on
educational level and parental status.
Conclusions: Empathy emerges as a key protective factor against professional burnout
and as a reinforcing element of job satisfaction. Promoting empathy through targeted
interventions is essential for improving the psychosocial well-being of healthcare
professionals.

Keywords: empathy, job satisfaction, burnout, secondary traumatic stress, healthcare
professionals