Θέμα πραγμάτευσης της συγκεκριμένης μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας είναι η χρήση προηγμένων σύνθετων υλικών εποξειδικής ρητίνης/ νανοσωματιδίων κυτταρίνης για την απομάκρυνση οργανικών και ανόργανων ρύπων από υγρά απόβλητα. Οι συμβατικές τεχνικές επεξεργασίας των υγρών αποβλήτων πολλές φορές δεν επαρκούν για την αποδέσμευση των υδάτων από ανθεκτικούς, οργανικούς και ανόργανους ρύπους και εκτός αυτού μπορεί να είναι οικονομικά ασύμφορες και μη βιώσιμες. Για να προσεγγιστεί αυτή η ανάγκη επίλυσης των συγκεκριμένων προκλήσεων με τη χρήση των υπό μελέτη νανοσυνθέτων, εξετάζονται αρχικά τα διαφορετικά είδη των υγρών αποβλήτων, ανάλογα με την προέλευσή τους κι έπειτα γίνεται προσπάθεια κατανόησης των ιδιοτήτων των συνθέτων αυτών, των διαφορετικών κατηγοριών ρύπων και των μηχανισμών που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα για δέσμευσή τους. Στη συνέχεια, γίνεται διεξοδική ανασκόπηση προηγούμενων ερευνών όπου είχε γίνει απόπειρα απομάκρυνσης αυτών των ρύπων με χρήση άλλων ειδών σωματιδίων κυτταρίνης και συγκρίνεται η αποδοτικότητά τους σε διαφορετικά είδη ρύπων και συνθήκες. Παρατίθεται ο τρόπος εργαστηριακής κατασκευής των συνθέτων αυτών και ο χαρακτηρισμός τους με διάφορες τεχνικές. Εξετάζονται ακόμα οι μηχανικές τους ιδιότητες μέσω αποτελεσμάτων άλλων μελετών και αποδεικνύεται η εξαιρετική μηχανική τους αντοχή, το υψηλό μέτρο ελαστικότητας, η αντοχή στην παραμόρφωση κάμψης και άλλα. Οι τιμές τους, μάλιστα, για τα υλικά της κυτταρίνης ήταν πολύ πιο αυξημένες από άλλων πιο φημισμένων υλικών. Έπειτα, η εργασία συνεχίζεται με τη στατιστική σύγκριση και παρουσίαση αποτελεσμάτων προφητικής απόδοσης και ικανότητας υλικών κυτταρίνης ή νανοκυτταρίνης, υβριδικών και συνθέτων ήδη υφιστάμενων δημοσιεύσεων για κάθε είδος ρύπου, αφού προηγουμένως είχε δοθεί έμφαση στους φυσικοχημικούς μηχανισμούς δέσμευσης των ρύπων, κυρίως λόγω των λειτουργικών ομάδων της κυτταρίνης στα νανοσύνθετα. Καταληκτικά, παρατίθεται οικονομική ανάλυση για την πρόβλεψη της βιωσιμότητας σε μια εμπορική εφαρμογή και την ανάγκη παραγωγής εναλλακτικών επιλογών υλικών, όπως η κυτταρίνη από αγροτοβιομηχανικά απόβλητα και τελικά η προάσπιση της κυκλικής οικονομίας.