ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι συγκρούσεις στον χώρο εργασίας των δημόσιων δομών υγείας αποτελούν συχνό και σύνθετο φαινόμενο που σχετίζεται με την οργάνωση της εργασίας, τη συνεργασία μεταξύ επαγγελματιών και την κατανομή των διαθέσιμων πόρων. Η παρουσία συγκρούσεων επηρεάζει αρνητικά την εργασιακή ικανοποίηση, την απόδοση του προσωπικού και την ποιότητα φροντίδας των ασθενών.

Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των συγκρούσεων στον εργασιακό χώρο των επαγγελματιών υγείας σε δημόσιες δομές του Νομού Έβρου, η καταγραφή των οργανωτικών και διαπροσωπικών παραγόντων που τις προκαλούν και η συσχέτισή τους με την επαγγελματική ικανοποίηση του προσωπικού.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Στη μελέτη συμμετείχαν 120 επαγγελματίες υγείας από το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης και Κέντρα Υγείας του Νομού Έβρου. Χρησιμοποιήθηκε δομημένο ερωτηματολόγιο αποτελούμενο από τρία μέρη: (α) συλλογή δημογραφικών και επαγγελματικών στοιχείων, (β) ερωτήσεις για τις μορφές συγκρούσεων και στρατηγικές διαχείρισης και (γ) ερωτήματα για την αξιολόγηση της εργασιακής ικανοποίησης. Η στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε με το λογισμικό SPSS v.22 και εφαρμόστηκαν περιγραφικά στατιστικά και ανάλυση συσχετίσεων.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η πλειονότητα των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες (73,3%) και νοσηλευτικό προσωπικό. Οι συχνότερες συγκρούσεις αναφέρθηκαν με προϊσταμένους και συναδέλφους, ενώ ο φόρτος εργασίας, η ανισότητα στην κατανομή πόρων και οι περιορισμένες ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης αποτελούν βασικούς οργανωτικούς παράγοντες σύγκρουσης. Παράλληλα, το 85,8% δήλωσε μη ικανοποιημένο από τις αποδοχές του, ενώ το 75,1% θεωρεί ότι οι ευκαιρίες εξέλιξης δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Οι συγκρούσεις στον εξεταζόμενο πληθυσμό εμφανίζονται συχνά και σχετίζονται με οργανωτικές δυσλειτουργίες, επικοινωνιακές ασυμβατότητες και αίσθημα αδικίας. Η έλλειψη διοικητικής στήριξης ενισχύει τις αρνητικές επιπτώσεις στην εργασιακή ικανοποίηση. Η εφαρμογή στοχευμένων στρατηγικών διαχείρισης συγκρούσεων, δίκαιης διαχείρισης πόρων και προώθησης συμμετοχικής διοίκησης κρίνεται απαραίτητη για τη βελτίωση του εργασιακού κλίματος και της ποιότητας φροντίδας

INTRODUCTION: Conflicts in the workplace of public healthcare institutions constitute a frequent and complex phenomenon, linked to work organization, interprofessional collaboration, and resource allocation. The presence of conflicts negatively affects job satisfaction, staff performance, and the quality of patient care.

The ΑΙΜ of this study was to investigate workplace conflicts among healthcare professionals in public health structures of the Evros region, to identify the organizational and interpersonal factors causing conflicts, and to explore their association with professional satisfaction.

METHODOLOGY: The study included 120 healthcare professionals from the University General Hospital of Alexandroupolis and Health Centers of the Evros region. A structured questionnaire was used, consisting of three parts: (a) collection of demographic and professional data, (b) questions related to conflict types and conflict management strategies, and (c) questions assessing job satisfaction. Statistical analysis was conducted using SPSS v.22 software, applying descriptive statistics and correlation analysis.

RESULTS: The majority of participants were women (73.3%) and nursing staff. The most frequently reported conflicts involved supervisors and colleagues. Key organizational conflict factors included workload, unequal resource distribution, and limited opportunities for professional development. Furthermore, 85.8% of respondents reported dissatisfaction with their salaries, while 75.1% stated that career advancement opportunities did not meet their expectations.

CONCLUSIONS – RECOMMENDATIONS: Conflicts in the examined population occur frequently and are primarily related to organizational dysfunctions, communication gaps, and perceived injustice. The lack of administrative support amplifies the negative effects on job satisfaction. Implementing targeted conflict management strategies, equitable resource allocation, and participative management approaches is deemed essential to improve the working environment and the quality of care.