The Construction Industry, traditionally characterized by low productivity and slow innovation uptake, is experiencing at the moment a significant turn through the integration of Artificial Inteligence (AI). The pupropse of the study ist to examine the applications, barriers and benefits of this implementation in the Construction Sector. Based on extensive Literature Review and Qualtive Research via semi-structured interviews with Industry Professionals , the research investigates how Ai redefines the construction project lifecycle: from planning and design to excecution.

AI applications such as generative design, predictive analytics and machine learning are being adopted by firms to improve efficiency, safety, sustainability and cost management. The study highlights emerging technologies like autonomous vehicles, robotics and real time data-platforms that enhance on-site operations and resource planning. Furthermore, case studies are picturing how industry leaders like Skanka and Obayashi Coorporation are leveraging AI for environmental assesements, safety enhancements and geotechnical diagnostics.

Despite the ooprtunities AI offers, several challenges are setting back the AI adoption. High initial costs, integration difficulties, limited digital literacy among workers and organizational resistance are significant barriers. Additionally, concderns about data reliability, algorithm bias, ethical governance and infrastructure inadequasies further complicate implementation-

Nevertheless, the outcome reveals an optimistic approach on AI’s future in construction. Professionals are visualizing AI as a foundational infrastructure element rather than an optional tool. The research emphasizes the need for cross-disciplinary collaboration, continuous training, ethical oversight and leadership commitment to ensure inclusive and effective AI integration.

This study contributes to the emerging discourse of AI in construction by providing a grounded, human-centered analysis of both its transformative potential and the pragmatic obstacles it faces. It underscores the importance of aligning technological innovation with strategic, social and ethical cosiderationto foster a resiliant, data-driven and sustainable construction industry.

Η βιομηχανία κατασκευών, η οποία παραδοσιακα χαρακτηρίζεται από χαμηλή παραγωγικότητα και αργή υιοθέτηση καινοτομιών, υφίσταται μια παραδειγματική αλλαγή μέσω της ενσωμάτωσης τηε Τεχνητής Νοημοσύνης (AI). Η παρούσα μελέτη διερευνά τα οφέλη και τα εμπόδια τηε υλοποίησης της τεχνητής νοημοσύνης στομ κατασκευαστικό τομέα. Μέσα από εκτενή βιβλιογραφική ανασκόπηση και ποιοτική έρευνα από συνεντεύξεις με επαγγελματίες του κλάδου, η έρευνα εξετάζει πως η ΑΙ επαναπροσδιορίζει τον κύκλο ζωής των κατασκευών -από το σχεδιας,ό και τον προγραμματισμό μεχρι την εκτέλεση.

Εφαρμογές ΑΙ όπως ο δημιουργικός σχεδιασμός, οι προγνωστικές αναλύσεις και το ΒΙΜ ενισχυμένο με μηχανική μάθηση, υιοθετούνται απο εταιρίες με σκοπό τηε βελτίωση της αποδοτικότητας, της ασφάλειας, της βιωσιμότητας και της διαχείρισης κόστους. Η μελέτη αναδεικνύει αναδυόμενς τεχνολογίες όπως αυτόνομα οχήματα, ρομποτική και πλατφόρμες δεδομένων σε πραγματικό χρόνο που ενισχύουν τι επιτόπιες εργασίες και τον προγραμαμτισμό πόρων. Επιπλέον μελέτες περίπτωσης δείχνουν πως ηγέτιδες εταιρίες του κλάδου όπως η Skansa και Obayashi Coorporation αξιοποιούν την ΑΙ για εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ενίσχυση της ασφάλειαςκαι γεωτεχνικλη διάγνωση.

Παρά τιε εξελίξεις αυτές, διάφορες προκλήσεις εμποδίζουν την γενικευμένη υιοθέτηση της ΑΙ. Το υψηλό αρχικό κόστος, οι δυσκολίες τεχνικής ενσωμάτωσης, ο περιορισμένος ψηφιακός εγγραματισμός των εργαζομένων και η οργανωτική αντίσταση αποτελούν σημαντικά εμπόδια. Επιπρόσθετα, ανησυχίες σχετικά με την αξιοπιστία των δεδομένων, την προκατάληψη έναντι των αλγορίθμων, την ηθική διακυβέρνηση και τις ανεπαρκείς υποδομές δυσχαιρένουν περαιτέρω την εφαρμογή.

Παρόλα αυτά, τα ευρήματα αποκαλύπτουν αυξανόμενη αισιοδοξία για το μέλλον της ΑΙ στην κατασκευή. Οι επαγγελματίες αντιλαμβάνονται την ΑΙ όχι ως προαιρετικό εργαλείο αλλά ως θεμελιώδες στοιχείο υποδομής. Η μελέτη τονίζει την ανάγκη για διεπιστημονική συνεργασία, συνεχή εκπαίδευση της ηγεσίας προκειμένου να διασφαλιστεί μια συνεκτική και αποτελεσματική ενσωμάτωση της ΑΙ.

Η έρευνα αυτή συμβάλει στον αναδυόμενο διάλογο για την ΑΙ στον κατασκευαστικό τομέα παρέχοντας μια τεκμηριωμένη, ανθρωποκεντρική ανάλυση τόσο του μετασχηματισμού του δυναμικού όσο και των ρεαλιστικλων προκλήσεων που αντιμετωπίζει. Υπογραμμίζει την σημασία της ευθυγράμμισης της τεχνολογικής καινοτομίας με στρατηγικές, κοινωνικές και ηθικές παραμέτρους, προκειμένου να προαχθεί μια ανθεκτική, δεδομενοκεντρική και βιώσιμη κατασκευαστική βιομηχανία.