Στα μέσα του 21ου αιώνα, η λειτουργική εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης
(ΤΝ) και οι ποικίλες εφαρμογές της, παρουσιάζονται εισαγωγικά στην εργασία. Η
παρουσίαση στηρίζεται στα συστήματα που κέρδισαν υψηλά ποσοστά επιτυχίας στον
διαγωνισμό Turing. Η Μηχανική Μάθηση (ΜηχΜ), τα Τεχνητά Νευρωνικά Δίκτυα
(ΤΝΔ) και οι σύγχρονες εφαρμογές της ΤΝ διεγείρουν θέματα ηθικής και
διακυβερνητικής νομοθεσίας.

Η ανάλυση στη συνέχεια αποκτά θεολογική προοπτική, και πιο συγκεκριμένα,
την προοπτική της Χριστιανικής Ορθόδοξης θεολογίας, του Διανθρωπισμού και του
Μετα-ανθρωπισμού. Η εργασία ερευνά την Ανθρωπολογία, και εστιάζει στις αρετές
του κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού ανθρώπου. Η χρήση της ΤΝ στις Χριστιανικές
«Εκκλησίες», εισάγεται και εξετάζεται υπό το πρίσμα της Χριστιανικής Ορθόδοξης
Ανθρωπολογίας, έναντι των Καθολικών και Ευαγγελικών παραδόσεων.

Τα τρία Χριστιανικά δόγματα προσεγγίζουν την χρήση και το ρόλο της ΤΝ με
διαφορετικούς τρόπους. Κάποιες θρησκευτικές παραδόσεις την εντάσσουν σε
εκκλησιαστικές θέσεις, όπως ιερέα και θεολόγου, ενώ άλλες την απορρίπτουν.

Από την Κλίμακα του Σιναΐτη, αντλούνται απαντήσεις σε σύγχρονα θέματα που
αφορούν την πλάγια ένταξη του μετα-ανθρωπισμού, στις Χριστιανικές
«Εκκλησιαστικές» κοινότητες. Παράλληλα προβάλλονται αρετές, λογισμοί, πάθη και
πολλά άλλα ανθρωπολογικά στοιχεία, με τα οποία ο κάθε άνθρωπος δίνει καθημερινά
την προσωπική του ψυχοσωματική μάχη. Ενώ οι λογισμοί, τα συναισθήματα και ο
κίνδυνος της ψυχοσωματικής υγείας του ανθρώπου δεν υφίστανται στον «metaάνθρωπο», οι Μετα-ανθρωπιστικές «εκκλησίες», παρουσιάζουν ανθρωπολογικές και θεολογικές προσεγγίσεις με εσχατολογική προοπτική, στο σύγχρονο θεολογικό θέμα.

Η Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία, ως τύπος και εικόνα Θεού, κατά την
Μυσταγωγία του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή παρουσιάζεται στο τελευταίο
κεφάλαιο, μαζί με το σκοπό, τους στόχους και τη γενικότερη θεολογία των Εκκλησιών
της ΤΝ και του Μετα-ανθρωπισμού.

Η μεθοδολογία της εργασίας βασίζεται σε βιβλιογραφική, θεολογική και
συγκριτική ανάλυση πηγών. Στόχος της είναι η ανάδειξη των διαφορών στη θεολογική,
ανθρωπολογική και ηθική προσέγγιση μεταξύ Χριστιανισμού και Μετα-ανθρωπισμού, σε συνάρτηση με τις αρετές της Κλίμακος του Σιναΐτη. Η μελέτη καταλήγει, στο ότι η
ψυχοσωματική ολότητα του ανθρώπου, ως θεμελιώδες γνώρισμα του «κατ’ εικόνα και
καθ’ ομοίωσιν», δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθεί ή να υποκατασταθεί από την ΤΝ,
διατηρώντας έτσι την ακέραιη θεολογική και ανθρωπολογική ταυτότητά της. 

In the mid-21st century, this study begins with an overview of the functional
evolution of Artificial Intelligence (AI), presented in a clear and accessible manner.
Particular emphasis is placed on systems that demonstrated high performance in the
Turing competition. In recent decades, rapid advancements in machine learning and
general AI applications have given rise to complex ethical and legal challenges. These
issues are addressed through technological, ethical and legislative lenses.

The analyses then shifts to a theological perspective, specifically that of
Orthodox Christianity, Transhumanism and Posthumanism. It explores Christian
Anthropology, focusing on the virtues of Ladder and the belief that the human being is
created in the image and likeness of God. The use of AI in Christian Churches is
introduced and examined in light of Christian Orthodox anthropology, in comparison
from Catholic and Evangelical traditions.

The three major Christian denominations approach and interpret the use and role
of AI in distinct ways. Some religious traditions include her in ecclesiastical roles, such
as priest and theologian, while others reject her.

Saint John of Sinai, in The Ladder (The Ladder of Divine Ascent), presents thirty
chapters, through which the daily struggle of the human being with their thoughts and
emotions becomes evident· often at the risk of their psychosomatic risk of their health.
From the teachings of Saint John, one can draw insights into issues that concern both
Posthumanism and Transhumanism.

The Orthodox Christian Church, as a type and image of God, is presented in the
final chapter of The Mystagogy by Saint Maximus the Confessor. The last chapter offers
a parallel to the purpose, goals, and broader theology of the Churches of AI and
Posthumanism.

The methodology of this study is based on bibliographic, theological, and
comparative analysis of sources. Its aim is to highlight the differences in theological,
anthropological, and the ethical approaches between Christianity and Posthumanism,
in relation to the virtues of the Scala Paradisi of John of Sinai. The study concludes that
the psychosomatic wholeness of the human being, as a fundamental attribute of being
“in the image and likeness of God”, cannot be reproduced or substituted by Artificial
Intelligence, thereby preserving its integral theological and anthropological identity.