Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί μία εις βάθος προσέγγιση του θεσμού της
πτώχευσης μικρού αντικειμένου, όπως αυτός διαμορφώνεται με βάση τις προβλέψεις του Νόμου 4738/2020 για τη ρύθμιση οφειλών και την παροχή δεύτερης ευκαιρίας. Βασικός σκοπός της μελέτης είναι η συστηματική νομική ανάλυση των σχετικών διατάξεων, αλλά και η αξιολόγηση της πρακτικής τους αποτελεσματικότητας, ιδίως όσον αφορά τις κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις της εφαρμογής τους.
Εστιάζοντας κυρίως στα άρθρα 192–195 και 172–188 του Πτωχευτικού Κώδικα, γίνεται
αναφορά στη διαδικασία απαλλαγής από τα χρέη και τις προϋποθέσεις υπαγωγής στο
καθεστώς της πτώχευσης μικρού αντικειμένου. Παράλληλα, εξετάζεται η σύνδεση του θεσμού αυτού με την ευρωπαϊκή αρχή της δεύτερης ευκαιρίας, όπως κατοχυρώνεται στην Οδηγία (ΕΕ) 2019/1023.
Η εργασία συμπληρώνεται από μια συγκριτική επισκόπηση αντίστοιχων πλαισίων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες —μεταξύ αυτών η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και το Ηνωμένο
Βασίλειο— με στόχο την άντληση συμπερασμάτων και την καταγραφή βέλτιστων πρακτικών που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο ελληνικό περιβάλλον.
Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στα θεσμικά και εφαρμοστικά προβλήματα που παρατηρούνται,
όπως οι καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης, η ελλιπής διοικητική υποστήριξη και η απουσία ενιαίας αντιμετώπισης από κρατικούς και χρηματοπιστωτικούς φορείς. Το κείμενο καταλήγει σε συγκεκριμένες προτάσεις νομοθετικής και θεσμικής ενίσχυσης, ώστε ο θεσμός της πτώχευσης να λειτουργήσει πραγματικά ως εργαλείο κοινωνικοοικονομικής επανένταξης και όχι ως θεωρητική κατασκευή χωρίς πρακτική εφαρμογή.

This thesis delves into the legal and policy dimensions of Greece's small-scale bankruptcy framework, introduced through Law 4738/2020, which focuses on debt settlement and the provision of a "second chance" for debtors. It aims to assess the institutional architecture, practical efficiency, and the broader socio-economic implications of this mechanism, primarily targeting micro-enterprises and non-commercial individuals affected by insolvency.
The analysis highlights key aspects of the simplified bankruptcy process (Articles 172–188), the legal prerequisites for debt relief (Articles 192–195), and the integration of the "second chance" principle as enshrined in Directive (EU) 2019/1023. Furthermore, the study offers a comparative perspective by examining similar legal frameworks across select EU member states—namely Germany, France, Italy, and the United Kingdom—allowing for the identification of transferable best practices.
Attention is particularly paid to systemic and procedural challenges that hinder implementation, such as judicial delays, fragmented coordination among public authorities, and the inconsistent engagement of financial institutions. The thesis concludes by proposing concrete policy and legislative recommendations to improve post-bankruptcy reintegration pathways, aiming to turn the second chance from a nominal right into a tangible and operational reality