Η παρούσα έρευνα διερευνά την εμπειρία των επισκεπτών στο Σιδηροδρομικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, εστιάζοντας στα κίνητρα επίσκεψης, τις αξιολογήσεις τους ως προς το περιεχόμενο και τη λειτουργία του μουσείου, καθώς και στις προτάσεις τους για βελτίωση. Η μεθοδολογική προσέγγιση ήταν μικτή: αξιοποιήθηκε ποσοτική μέθοδος μέσω ερωτηματολογίου που απαντήθηκε από 120 επισκέπτες και ποιοτική μέθοδος μέσω πέντε ημιδομημένων συνεντεύξεων με τρεις επισκέπτες και δύο εργαζομένους. Τα αποτελέσματα ανέδειξαν τη θετική στάση των συμμετεχόντων ως προς την ιστορική, πολιτιστική και παιδαγωγική αξία του μουσείου. Παράλληλα, καταγράφηκε η ανάγκη εμπλουτισμού της εμπειρίας μέσω ψηφιακών τεχνολογιών, διαδραστικών εργαλείων και θεματικών ξεναγήσεων. Οι επισκέπτες έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για την εκπαίδευση των παιδιών, την ενίσχυση της προσβασιμότητας και τη δυναμική διατήρηση της πολιτιστικής μνήμης. Η τριγωνοποίηση των δεδομένων επέτρεψε την ερμηνεία των ευρημάτων με μεγαλύτερη εγκυρότητα, αποκαλύπτοντας τη σημασία της ενεργούς εμπλοκής των επισκεπτών και της στρατηγικής εξέλιξης του μουσείου. Συμπερασματικά, το μουσείο αναγνωρίζεται ως πολιτιστικός οργανισμός με σημαντική κοινωνική αποστολή και αναπτυξιακές δυνατότητες, υπό την προϋπόθεση της ανανέωσης των μέσων και της ενίσχυσης της αλληλεπίδρασης.

This study investigates the visitor experience at the Railway Museum of Thessaloniki, focusing on motivations for visiting, visitor evaluations of the museum’s content and operation, and suggestions for improvement. A mixed-methods approach was employed, comprising a quantitative questionnaire completed by 120 visitors and five semi-structured interviews with three visitors and two museum staff members. The findings revealed a predominantly positive perception of the museum's historical, cultural, and educational value. Simultaneously, participants highlighted the need to enrich the experience through digital technologies, interactive media, and themed guided tours. Visitors expressed strong interest in enhancing educational opportunities for children, improving accessibility, and preserving cultural memory in a dynamic way. The triangulation of quantitative and qualitative data enhanced the interpretative validity of the study, revealing the importance of active visitor engagement and the museum’s strategic development. In conclusion, the Railway Museum is recognized as a cultural institution with substantial social relevance and development potential, contingent on its ability to renew interpretive methods and strengthen interactivity to align with contemporary audience expectations.