This dissertation explores the role of artificial intelligence (AI) in enhancing employee engagement within the emerging domain of remote and hybrid work, with a specific focus on the human resource management (HRM) perspective in the financial sector. The study examines how AI-driven systems, such as performance monitoring tools, task allocation algorithms, and communication platforms, are perceived by employees in terms of their contribution to productivity, well-being, and trust in workplace processes. Emphasis is placed on understanding how the actual use, visibility, and communication of AI tools within organizations influence these perceptions. The research is contextualized within the Greek financial industry, a sector characterized by strict regulatory standards, hierarchical structures, and evolving technological adoption.

A mixed-methods approach was adopted, combining quantitative survey data with inferential analyses to assess relationships between AI integration, employee engagement, and trust in AI-based decision-making. Findings reveal that while AI systems have the potential to positively influence productivity and fairness, employees remain moderately skeptical about their transparency and strategic integration. Importantly, perceptions of AI’s benefits were significantly stronger among employees who reported that their companies actively use AI tools, highlighting the critical role of organizational clarity and communication. The study contributes to sector-specific knowledge on AI adoption in HRM and underscores the importance of ethical, transparent, and human-centered AI strategies to maximize both organizational efficiency and employee trust in remote and hybrid work environments.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει τον ρόλο της τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝ) στην ενίσχυση της εμπλοκής των εργαζομένων στο ανερχόμενο πεδίο της εξ αποστάσεως και υβριδικής εργασίας, εστιάζοντας στη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού (ΔΑΔ) στον χρηματοοικονομικό τομέα. Διερευνά πώς οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται τα συστήματα ΤΝ, όπως εργαλεία παρακολούθησης απόδοσης, αλγορίθμους κατανομής εργασιών και πλατφόρμες επικοινωνίας, ως προς τη συμβολή τους στην παραγωγικότητα, την ευημερία και την εμπιστοσύνη στις διαδικασίες του χώρου εργασίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο πώς η πραγματική χρήση, η ορατότητα και η επικοινωνία των εργαλείων ΤΝ εντός του οργανισμού επηρεάζουν αυτές τις αντιλήψεις. Η έρευνα τοποθετείται στο πλαίσιο του ελληνικού χρηματοοικονομικού κλάδου, ενός τομέα με αυστηρά ρυθμιστικά πρότυπα, ιεραρχικές δομές και σταδιακή υιοθέτηση της τεχνολογίας.

Η μελέτη βασίζεται σε συνδυαστική μεθοδολογική προσέγγιση, αξιοποιώντας ποσοτικά δεδομένα μέσω ερωτηματολογίου και στατιστικές αναλύσεις για την αξιολόγηση των σχέσεων μεταξύ ενσωμάτωσης της ΤΝ, εμπλοκής εργαζομένων και εμπιστοσύνης στη λήψη αποφάσεων που βασίζονται στην ΤΝ. Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι ενώ τα συστήματα ΤΝ έχουν τη δυνατότητα να ενισχύσουν την παραγωγικότητα και τη δικαιοσύνη, οι εργαζόμενοι παραμένουν συγκρατημένα επιφυλακτικοί όσον αφορά τη διαφάνεια και τη στρατηγική ενσωμάτωσή τους. Σημαντικό εύρημα αποτελεί η διαπίστωση ότι οι εργαζόμενοι σε οργανισμούς που χρησιμοποιούν ενεργά ΤΝ εκδηλώνουν ισχυρότερες θετικές αντιλήψεις, υπογραμμίζοντας τον κρίσιμο ρόλο της οργανωσιακής σαφήνειας και επικοινωνίας. Η μελέτη συμβάλλει στη γνώση για την εφαρμογή της ΤΝ στη ΔΑΔ σε κλαδικό επίπεδο και αναδεικνύει τη σημασία της ηθικής, διαφανούς και ανθρωποκεντρικής στρατηγικής για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ΤΝ στο νέο εργασιακό περιβάλλον.