The dissertation, grounded in Flow Theory and the Information Systems Success Model, investigates the relationships between display methods, system factors, and flow experience in relation to museum visitors' intention to use Virtual Reality (VR) technology. The study examines how display methods influence users' flow experience and their intention to use VR in museums, while investigating flow experience as a mediator and VR familiarity as a moderator in these relationships. This research is particularly relevant as museums increasingly adopt immersive technologies to enhance visitor engagement and educational outcomes.
Using a structured questionnaire survey distributed online, comprising nine sections with items derived from established and validated scales, we collected data from 254 Greek museum visitors who had experienced VR exhibits. The research tested nine hypotheses examining direct, mediating, and moderating relationships. Seven hypotheses were supported (significant at p<0.01), while those examining the moderating relationships of VR familiarity were rejected.
The model validation through Confirmatory Factor Analysis (CFA) and linear regression analysis revealed that display methods positively influence flow experience, with significant effects from system and aesthetic quality, while information quality showed no notable impact. Flow experience fully mediates the relationship between display methods and intention to use VR, supporting the dual-pathway model of technology adoption. Notably, VR familiarity did not significantly moderate the relationships between display methods and either flow experience or intention to use VR, suggesting that well-designed VR experiences can engage users regardless of their technological expertise.
The findings provide valuable theoretical and practical insights for cultural heritage organizations, marketing academics, and museum managers implementing immersive technologies. These results are particularly beneficial for museum curators and experience designers in developing effective VR implementations, while contributing to the growing body of knowledge on visitor engagement and technology adoption in museum settings.

Η διπλωματική εργασία, βασισμένη στη Θεωρία της Ροής (Flow Theory) και στο Μοντέλο Επιτυχίας Πληροφοριακών Συστημάτων (Information Systems Success Model), διερευνά τις σχέσεις μεταξύ μεθόδων απεικόνισης, παραγόντων του συστήματος και της εμπειρίας ροής σε σχέση με την πρόθεση των επισκεπτών μουσείων να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία Εικονικής Πραγματικότητας (VR). Η μελέτη εξετάζει πώς οι μέθοδοι απεικόνισης επηρεάζουν την εμπειρία ροής των χρηστών και την πρόθεσή τους να χρησιμοποιήσουν VR στα μουσεία, διερευνώντας παράλληλα την εμπειρία ροής ως μεσολαβητή και την εξοικείωση με την VR ως ρυθμιστικό παράγοντα. Η έρευνα είναι ιδιαίτερα επίκαιρη καθώς τα μουσεία υιοθετούν όλο και περισσότερο τεχνολογίες εμβύθισης για την ενίσχυση της συμμετοχής και των εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων των επισκεπτών.
Χρησιμοποιώντας δομημένο ερωτηματολόγιο που διανεμήθηκε διαδικτυακά, αποτελούμενο από εννέα ενότητες με στοιχεία από καθιερωμένες και επικυρωμένες κλίμακες, συλλέξαμε δεδομένα από 254 Έλληνες επισκέπτες μουσείων με εμπειρία σε εκθέματα VR. Η έρευνα εξέτασε εννέα υποθέσεις, διερευνώντας άμεσες, μεσολαβητικές και ρυθμιστικές σχέσεις. Επτά υποθέσεις επιβεβαιώθηκαν (στατιστικά σημαντικές σε επίπεδο p<0.01), ενώ απορρίφθηκαν εκείνες που εξέταζαν τις ρυθμιστικές σχέσεις της εξοικείωσης με την VR.
Η επικύρωση του μοντέλου μέσω Επιβεβαιωτικής Παραγοντικής Ανάλυσης (CFA) και γραμμικής ανάλυσης παλινδρόμησης αποκάλυψε ότι οι μέθοδοι απεικόνισης επηρεάζουν θετικά την εμπειρία ροής, με σημαντικές επιδράσεις από την ποιότητα συστήματος και την αισθητική ποιότητα, ενώ η ποιότητα πληροφοριών δεν έδειξε αξιοσημείωτη επίδραση. Η εμπειρία ροής μεσολαβεί πλήρως στη σχέση μεταξύ των μεθόδων απεικόνισης και της πρόθεσης χρήσης VR, υποστηρίζοντας το μοντέλο διπλής διαδρομής υιοθέτησης τεχνολογίας. Αξιοσημείωτα, η εξοικείωση με την VR δεν ρυθμίζει σημαντικά τις σχέσεις μεταξύ των μεθόδων απεικόνισης και της εμπειρίας ροής ή της πρόθεσης χρήσης VR, υποδηλώνοντας ότι οι καλά σχεδιασμένες εμπειρίες VR μπορούν να προσελκύσουν χρήστες ανεξάρτητα από την τεχνολογική τους εξοικείωση.
Τα ευρήματα παρέχουν πολύτιμες θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις για οργανισμούς πολιτιστικής κληρονομιάς, ακαδημαϊκούς μάρκετινγκ και διευθυντές μουσείων που εφαρμόζουν τεχνολογίες εμβύθισης. Τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για επιμελητές μουσείων και σχεδιαστές εμπειριών στην ανάπτυξη αποτελεσματικών εφαρμογών VR, συμβάλλοντας παράλληλα στο αυξανόμενο σώμα γνώσεων σχετικά με τη συμμετοχή επισκεπτών και την υιοθέτηση τεχνολογίας στο περιβάλλον των μουσείων.