Το διοικητικό δίκαιο αποτελεί έναν δυναμικό κλάδο του δημόσιου δικαίου και ρυθμίζει την οργάνωση, τη λειτουργία και τη δράση της δημόσιας διοίκησης, όπως επίσης και τις σχέσεις της με τους πολίτες. Έχει ως στόχο τη διασφάλιση της ισορροπία μεταξύ της αποτελεσματικής διοικητικής λειτουργίας και της προστασίας των δικαιωμάτων των πολιτών, μέσω των θεμελιωδών αρχών του όπως η νομιμότητα, η χρηστή διοίκηση, η αναλογικότητα, η προστασία του δημοσίου συμφέροντος, η αμεροληψία, η ισότητα και η αξιοκρατία.

Οι αρχές αυτές διαπλάστηκαν από τη νομολογία κυρίως του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ πλέον αρκετές έχουν συνταγματική κατοχύρωση. Αποτελούν  το νομικό και ηθικό πλαίσιο που διέπει τη δημόσια διοίκηση προστατεύοντας τους πολίτες από αυθαιρεσίες, διασφαλίζοντας τη σύννομη και δίκαιη δράση της διοίκησης  και ενισχύοντας την εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου, βελτιώνοντας παράλληλα την ποιότητα των παρεχόμενων διοικητικών υπηρεσιών.

Η συμβολή τους στην οριοθέτηση της δράσης της δημόσιας διοίκησης είναι καίρια καθώς περιορίζουν τα όρια της διακριτικής ευχέρειας και εξασφαλίζουν την υιοθέτηση ομοιόμορφων κανόνων ακόμη και σε περιπτώσεις έλλειψης σαφούς νομοθετικού πλαισίου.

Επίσης, στη βάση των θεμελιωδών αρχών του διοικητικού δικαίου, η διοίκηση ελέγχεται διοικητικά, πειθαρχικά και δικαστικά τόσο για τις πράξεις όσο και για τις παραλείψεις της.

Η παρούσα εργασία αναλύει τις αρχές αυτές τόσο θεωρητικά όσο και μέσα από τη νομολογία, εξετάζοντας και τις μορφές ελέγχου της διοικητικής δράσης, με στόχο τη βαθύτερη κατανόηση και την ενίσχυση της διοικητικής νομιμότητας και της προστασίας του διοικούμενου.

Administrative law is a dynamic branch of public law and regulates the organization, operation and action of the public administration, as well as its relations with citizens.

It aims to ensure a balance between the efficient functioning of the administration and the protection of citizens' rights on the basis of its fundamental principles of legality, sound administration, proportionality, protection of public interest, impartiality, equality and meritocracy.

These principles have been shaped by the case law mainly of the Council of State and several have now been constitutionally enshrined. They constitute the legal and ethical framework governing public administration, protecting citizens from arbitrary actions, ensuring that the administration acts lawfully and fairly and strengthening trust in the rule of law, while improving the quality of the administrative services provided.

Their contribution to the delimitation of the action of the public administration is crucial as they restrict the limits of discretion and ensure the adoption of uniform rules even in cases of absence of a clear legislative framework.

Furthermore, on the basis of the fundamental principles of administrative law, the administration is subject to administrative, disciplinary and judicial review for both its acts and omissions.

This paper analyses these principles both theoretically and through case law, examining also the forms of control of administrative action, with the aim of deepening the understanding and strengthening administrative legitimacy and the protection of the administered citizen.