H μη αλκοολική λιπώδης διήθηση του ήπατος (NAFLD) είναι μία σύνθετη και συχνά εμφανιζόμενη πολυσυστημική νόσος. Περιλαμβάνει ένα φάσμα ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων που κυμαίνεται από συσσώρευση λίπους, στεατοηπατίτιδα με φλεγμονή με ή χωρίς ίνωση, κίρρωση και ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα. Συνδέεται στενά με τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 κατά βάση μέσω του μηχανισμού της ινσουλινοαντίστασης. Άλλες μεταβολικές οδοί παθογένεσης είναι η χρόνια φλεγμονή, η διαταραχή του μικροβιώματος του εντέρου και η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. Αυτοί οι μηχανισμοί συμμετέχουν στην ηπατική δυσλειτουργία και προκαλούν επίσης αύξηση του καρδιαγγειακού κινδύνου, του κινδύνου νόσησης από χρόνια νεφρική νόσο και εξωηπατικές κακοήθειες. Καθοριστικής σημασίας για την εμφάνισή τους είναι η σοβαρότητα εξέλιξης της νόσου. Η σχέση NAFLD και διαβήτη τύπου 2 είναι αμφίδρομη, δυναμική και διέπεται από ένα πολύπλοκο δίκτυο βιοδεικτών και μοριακών οδών. Η μία ασθένεια μπορεί να προκαλέσει την άλλη ή να την επιδεινώσει. Σύμφωνα με τον αναθεωρημένο ορισμό, η NAFLD αποτελεί την ηπατική εκδήλωση του μεταβολικού συνδρόμου και πλέον χρησιμοποιείται ο όρος MAFLD: Σχετιζόμενη με Μεταβολική Δυσλειτουργία Λιπώδης Διήθηση του Ήπατος. Η NAFLD συνδέεται στενά με την παχυσαρκία, την αντίσταση στην ινσουλίνη και τον διαβήτη τύπου 2. Έτσι, η στόχευση αυτών των αλληλένδετων νοσημάτων και η υιοθέτηση μιας ολιστικής αντιμετώπισης στη θεραπεία τους θα μπορούσε να αποδειχθεί αποτελεσματική. Οι διατροφικές αλλαγές και η σωματική δραστηριότητα αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους για τη διαχείριση της NAFLD και του σακχαρώδη διαβήτη. Αντιδιαβητικά φάρμακα όπως η πιογλιταζόνη χρησιμοποιούνται ευρέως στη θεραπεία των ασθενών με θετικά αποτελέσματα αν και με πολλαπλές παρενέργειες, όμως δεν υπάρχει κοινή γραμμή θεραπευτικού πλάνου με διεθνή αναγνώριση. Παρεμβατικές χειρουργικές μέθοδοι δύνανται να εφαρμοστούν σε σοβαρές περιπτώσεις, ενώ πιο σύγχρονες θεραπευτικές εξελίξεις βρίσκονται στο επίκεντρο των επιστημονικών ερευνών. Η λιπώδης διήθηση του ήπατος και ο σακχαρώδης διαβήτης αποτελούν σημαντικές αιτίες θνησιμότητας και κατ΄ ανάγκη χρήζουν μίας πολυδιάστατης, διατομεακής αντιμετώπισης με στόχο την καταπολέμηση της επιβάρυνσής τους σε ατομικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.

Non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD) is a complex and often prevalent systemic disease. It encompasses a spectrum of histopathological lesions ranging from fat accumulation, steatohepatitis with inflammation with or without fibrosis, cirrhosis, and hepatocellular carcinoma. It is closely associated with type 2 diabetes mellitus primarily through the mechanism of insulin resistance. Other metabolic pathways of pathogenesis include chronic inflammation, disruption of the gut microbiome and mitochondrial dysfunction. These mechanisms contribute to liver dysfunction and also increase cardiovascular risk, the risk of chronic kidney disease and extrahepatic malignancies. The severity of disease progression is crucial for their manifestation. The relationship between NAFLD and type 2 diabetes mellitus is bidirectional, dynamic, and regulated by a complex network of biomarkers and molecular pathways. One disease can trigger the other or worsen it. According to the revised definition, NAFLD is the hepatic manifestation of metabolic syndrome, and the term MAFLD is now used: Metabolically Associated Fatty Liver Disease. NAFLD is closely linked to obesity, insulin resistance and type 2 diabetes. Thus, targeting these interconnected diseases and adopting a holistic approach in their treatment may prove effective. Dietary changes and physical activity are cornerstones for managing NAFLD and diabetes. Antidiabetic medications such as pioglitazone are widely used in the treatment of patients with positive outcomes, although with multiple side effects, yet there is no widely accepted treatment plan recognized internationally. Interventional surgical methods may be applied in severe cases, while more modern therapeutic developments are at the forefront of scientific research. Fatty liver disease and diabetes mellitus are significant causes of mortality and necessarily require a multidimensional, cross-sectoral approach aimed at combating their burden at the individual, social, and economic levels.