Η παρούσα εργασία μελετά το πώς παρουσιάζεται η προσπάθεια των γυναικείων χαρακτήρων να αντισταθούν απέναντι στην καταπίεση των κοινωνικών συμβάσεων στα θεατρικά έργα Κουκλόσπιτο ή Νόρα και Βρικόλακες του Ίψεν και Πατέρας και Δεσποινίς Τζούλια του Στρίντμπεργκ. Αρχικά γίνεται μια σύντομη αναφορά στις θέσεις του γυναικείου κινήματος στα τέλη του 19^ου αιώνα. Στη συνέχεια μελετώνται τα τέσσερα θεατρικά έργα με χρονολογική σειρά με κοινό άξονα τον αγώνα των πρωταγωνιστριών απέναντι στην καταπίεση και τη στάση των συγγραφέων απέναντι στη γυναικεία χειραφέτηση. Λαμβάνονται υπόψη οι επιρροές των συγγραφέων από τον νατουραλισμό, τον δαρβινισμό και τον ντετερμινισμό, ενώ αναφέρονται και ερμηνείες των έργων με βάση τις φιλοσοφικές επιρροές συγγραφέων, όπως Χέγκελ και Κίρκεγκωρ για τον Ίψεν και Νίτσε για τον Στρίντμπεργκ. Στην εργασία ακόμη συνεξετάζεται και το διήγημα Κουκλόσπιτο του Στρίντμπεργκ λόγω της θεματικής του συνάφειας. Αποδεικνύεται ότι ο Ίψεν αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως θύματα κοινωνικών συμβάσεων και προβάλλει τη δυνατότητά τους για αυτογνωσία και ελευθερία. Αντίθετα, ο Στρίντμπεργκ παρουσιάζει τη χειραφέτηση ως απειλή για την πατριαρχική εξουσία, εντάσσοντάς τη σε ένα ευρύτερο πλαίσιο σύγκρουσης φύλων και τάξεων. Μέσα από μια συγκριτική προσέγγιση, αναδεικνύονται οι διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες των δύο συγγραφέων και ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισαν τα επίκαιρα ερωτήματα γύρω από τη γυναικεία ταυτότητα, την ελευθερία και την κοινωνική καταπίεση.

This paper explores how the struggle of female characters against the oppression of social conventions is portrayed in the plays A Doll’s House and Ghosts by Henrik Ibsen, and The Father and Miss Julie by August Strindberg. It begins with a brief overview of the women’s movement at the end of the 19th century. After that the four plays are studied in chronological order with focus on the protagonists' resistance to patriarchal oppression and the authors’ perspectives on female emancipation. The study considers the influence of naturalism, Darwinism, and determinism on the playwrights, as well as philosophical aspects of the works—drawing on thinkers such as Hegel and Kierkegaard in Ibsen’s case, and Nietzsche in Strindberg’s. The short story A Doll’s House by Strindberg is also taken into account due to its thematic relevance. The paper shows that Ibsen portrays women as victims of rigid social norms, emphasizing their potential for self-awareness and freedom. In contrast, Strindberg presents female emancipation as a threat to patriarchal authority, framing it within a broader conflict of gender and class. Through a comparative approach, the study highlights the distinct ideological foundations of the two playwrights and the ways in which their works deal with pressing questions about female identity, freedom, and social repression.