Σε αυτή τη διατριβή, διερευνάται η εφαρμογή της υδροπονικής τεχνολογίας στην επεξεργασία λυμάτων και την επαναχρησιμοποίηση αστικών λυμάτων στη φυτοκομία. Η διαρκής ανάγκη που υπάρχει για την κάλυψη των απαιτήσεων της γεωργίας σε νερό ενόψει των αναδυόμενων φραγμών λειψυδρίας απαιτεί νέες λύσεις στη διαχείριση του νερού. Η υδροπονική τεχνολογία, κατά την οποία τα φυτά αναπτύσσονται σε εκτός εδάφους καλλιέργεια με διαλύματα θρεπτικών συστατικών, διερευνάται ως μια πιθανή μέθοδος επεξεργασίας αστικών λυμάτων και βιώσιμων κηπευτικών απαιτήσεων.
Η διατριβή αυτή, εξετάζει την επεξεργασία των λυμάτων με χρήση υδροπονικών συστημάτων, υπογραμμίζοντας την ικανότητά τους να καθαρίζουν τα αστικά λύματα μέσω των ριζών των φυτών που προσλαμβάνουν ρύπους και θρεπτικά συστατικά. Αξιολογείται ο ρόλος διαφόρων φυτικών ειδών στη διαδικασία καθαρισμού και η επίδραση της υδροπονίας στην ποιότητα του νερού και την ανάπτυξη των φυτών. Επιπλέον, μελετάται η αποτελεσματικότητα στην παροχή βιώσιμης παροχής νερού, μειώνοντας την εξάρτηση από πόρους γλυκού νερού, λαμβάνοντας υπόψη αποτελέσματα που προέκυψαν από αντίστοιχες έρευνες.
Καίρια σημεία της διατριβής αποτελούν η αξιολόγηση της σκοπιμότητας χρήσης επεξεργασμένων λυμάτων για γεωργική φυτική παραγωγή, τα περιβαλλοντικά οφέλη από την επαναχρησιμοποίηση των λυμάτων και η δυνατότητα εφαρμογής σε μεγάλη κλίμακα. Η διατριβή αναφέρει επίσης τα ρυθμιστικά πλαίσια, τις τεχνολογίες και τις προκλήσεις με την εφαρμογή της υδροπονίας σε διαδικασίες επεξεργασίας αστικών λυμάτων.
Ολοκληρώνοντας, αυτή η μελέτη διερευνά τη χρήση της υδροπονικής τεχνολογίας ως μιας αρκετά υποσχόμενης μεθόδου εξοικονόμησης νερού, διαχείρισης λυμάτων και βιώσιμης παραγωγής τροφίμων, με μια εις βάθος ανάλυση των πλεονεκτημάτων, των μειονεκτημάτων και των μελλοντικών της προοπτικών στην αστική γεωργία.