Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται οι συνθήκες που επικράτησαν στη Λευκάδα από το ξέσπασμα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940, μέχρι και το τέλος της ιταλικής Κατοχής, αρχές Σεπτεμβρίου 1943. Έγινε προσπάθεια να διαφανεί το κλίμα που επικράτησε στο νησί μετά την κήρυξη του πολέμου και τους πρώτους μήνες μέχρι την κατάληψή του από τους Ιταλούς, καθώς και όλες οι πτυχές της ιταλικής διοίκησης, που ο σκοπός της ήταν καθαρά προσαρτιστικός. Αναλύεται το ιδιότυπο, αυτόνομο καθεστώς Κατοχής που εγκαθίδρυσαν οι Ιταλοί στα Επτάνησα και συγκεκριμένα για τη Λευκάδα παρατίθενται πληροφορίες για τους διοικητές, τους τόπους εγκατάστασης, το οικονομικό σύστημα, τις παρεμβάσεις στην εκπαίδευση με στόχο τον εξιταλισμό, αλλά και τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια των ντόπιων, που προσπάθησαν να επιβιώσουν και να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Ακόμη, γίνεται εκτενής αναφορά στις διαταγές των κατακτητών και στον αντίκτυπό τους στη ζωή των κατοίκων. Η τακτική των Ιταλών να αποκόψουν τα Επτάνησα από την υπόλοιπη Ελλάδα και η πολιτική τους να συσσωρεύουν τα αγαθά για τις ανάγκες των στρατευμάτων τους είχε ως επακόλουθο την έλλειψη τροφίμων, που οδήγησε σε επισιτιστική κρίση, η οποία έφερε και τις ανάλογες αντιδράσεις. Έτσι, τέλος παρουσιάζεται η Αντίσταση των κατοίκων του νησιού, τόσο η οργανωμένη, όσο και η ανοργάνωτη. Οι Λευκαδίτες, στην αρχή αυτοβούλως και στη συνέχεια μέσω οργανώσεων, αντιστάθηκαν σθεναρά στα σχέδια των κατακτητών και τους κατάφεραν καίρια πλήγματα. Φρόντισαν για την επιβίωση των συντοπιτών τους, εξεγέρθησαν, ενώ η νεολαία εναντιώθηκε στον αφελληνισμό και κατάφερε να περισώσει το εθνικό φρόνημα. 

This dissertation presents the conditions in Lefkada after the outbreak of World War II on October 28, 1940, until the end of the italian Occupation, in early September 1943. An attempt has been made to shed light on the atmosphere that prevailed on the island after the declaration of war and in the first few months until its Occupation by the Italians, as well as all aspects of the italian administration, whose purpose was purely annexationist. The uncommon, autonomous Occupation regime established by the Italians in the Ionian Islands is analyzed, and specifically for Lefkada, information is provided on the administrators, the places of settlement, the economic system, the interventions in education aimed at Italianization, as well as the imprisonment and torture of the locals, who tried to survive and defend their homeland. Furthermore, there is an extensive description of the occupier's mandates and their impact on the lives of the inhabitants. The Italian's tactic of cutting off the Ionian Islands from the rest of Greece and their policy of accumulating goods for the needs of their troops resulted in a shortage of food, leading to a food crisis, which also brought about backlash from the locals. Finally, the Resistance of the island's inahatitants is presented, including both the coordinated and uncoordinated efforts. The Lefkadians, at first on their own and then through resistance organizations, strongly defied the plans of the Occupiers and inflicted decisive blows in retaliation. They supported in the survival of their fellow countrymen and revolted, while the youth opposed dehellenization and managed to salvage the national spirit.