In a world increasingly defined by environmental crises, corporate responsibility is not an option, but it is an obligation. This dissertation aims to promote the role of Green Supply Chain Management (GSCM) in achieving sustainable development in the world. Through a wide analysis, it explains why and how companies must reform their whole supply chain procedures, from how they design, produce, transport and dispose of products and if they are aligning their practices with the new environmental, social and resource efficiency standards.

Through a strong theoretical framework, along with real case studies from four basic and very determinant industries, those of automotive with Ford, food with Danone, furniture with IKEA and fashion with Nike, the dissertation will offer an objective scope of how sustainability is being integrated into companies’ green supply chains, focusing on the reduction of emissions, the adoption of renewable energy practices and ethical sourcing.

The dissertation reveals both the potential and the limitations of current GSCM practices and highlights the significance of the existence of green supply chains, not only because it is nowadays trend, but because it is essential for the future of companies and communities.

With the way the dissertation is structured and based on its methodology, the emphasis will be given also to the important part of  green’s supply chain social impact, stakeholder collaboration and regulatory frameworks, leading to the conclusion that supply chain is not just about reducing the footprint on planet, but also that it can exist a better, more ethical and fairer world.

Σ’ έναν κόσμο που καθορίζεται όλο και περισσότερο από περιβαλλοντικές κρίσεις, η εταιρική ευθύνη δεν αποτελεί επιλογή, αλλά υποχρέωση. Η παρούσα διατριβή αποσκοπεί στην προώθηση του ρόλου της Πράσινης Διαχείρισης Εφοδιαστικής Αλυσίδας στην επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης στον κόσμο. Μέσα από μία εκτενή ανάλυση, εξηγεί το γιατί και το πώς οι επιχειρήσεις πρέπει να αναμορφώσουν ολόκληρες τις διαδικασίες της εφοδιαστικής τους αλυσίδας, από το πώς σχεδιάζουν, παράγουν, μεταφέρουν και απορρίπτουν τα προϊόντα τους, έως και το αν ευθυγραμμίζονται με τα νέα περιβαλλοντικά, κοινωνικά και ενεργειακά αποδοτικά ως προς τους πόρους πρότυπα.

Μέσα από ένα ισχυρό θεωρητικό πλαίσιο, καθώς και μέσα από πραγματικές μελέτες περιπτώσεων από τέσσερις βασικούς και πολύ καθοριστικούς κλάδους, αυτόν της αυτοκινητοβιομηχανίας με τη Ford, των τροφίμων με τη Danone, των επίπλων με την IKEA και της μόδας με τη Nike, η διατριβή θα προσφέρει μια αντικειμενική σκοπιά του τρόπου με τον οποίο ενσωματώνεται η βιωσιμότητα στις πράσινες εφοδιαστικές αλυσίδες των επιχειρήσεων, εστιάζοντας στη μείωση των εκπομπών, στην υιοθέτηση πρακτικών ανανεώσιμης ενέργειας και στον ηθικό τρόπο προμήθειας των πρώτων υλών.

Η διατριβή αποκαλύπτει τόσο τις δυνατότητες όσο και τους περιορισμούς των υφιστάμενων πρακτικών της Πράσινης Διαχείρισης Εφοδιαστικής Αλυσίδας και αναδεικνύει τη σημασία της ύπαρξης πράσινων εφοδιαστικών αλυσίδων, όχι μόνο επειδή είναι μία σύγχρονη τάση, αλλά επειδή είναι αναγκαία για το μέλλον των επιχειρήσεων και των κοινωνιών.

Με τη συγκεκριμένη δομή και μεθοδολογία της διατριβής, δίνεται επίσης έμφαση στο σημαντικό κοινωνικό αντίκτυπο της πράσινης εφοδιαστικής αλυσίδας, στη συνεργασία των εμπλεκόμενων φορέων και στα κανονιστικά πλαίσια, οδηγώντας στο συμπέρασμα ότι η εφοδιαστική αλυσίδα δεν αφορά μόνο τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος στον πλανήτη, αλλά και ότι μπορεί να υπάρξει ένας καλύτερος, πιο ηθικός και δικαιότερος κόσμος.