Η τρέχουσα μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία (ΜΔΕ) διερευνά την προβολή των σύγχρονων διατροφικών μοντέλων στη δημόσια σφαίρα και τον ρόλο της κοινότητας των ειδικών στην Ελλάδα, εστιάζοντας τόσο στη διάχυση όσο και στην πρόσληψη της αντίστοιχης επιστημονικής γνώσης. Στόχος της παρούσας έρευνας είναι να αναλυθεί πώς τα διατροφικά πρότυπα αναπαρίστανται, νομιμοποιούνται ή αμφισβητούνται στο πλαίσιο ενός δημόσιου διαλόγου, που συνδέει τη διατροφή με την ολιστική υγεία του ανθρώπου και τη βιωσιμότητα του πλανήτη. Η ΜΔΕ εξετάζει, επίσης, τα χαρακτηριστικά του κυρίαρχου διατροφικού μοντέλου στην Ελλάδα, καθώς και των εναλλακτικών μοντέλων, που αναπτύσσονται μέσα από τον ορθολογικό διάλογο και την αντιπαράθεση απόψεων, σε παράλληλες συζητήσεις, επιδιώκοντας να αποτυπώσει το ελληνικό παράδειγμα.
Η ερευνητική προσέγγιση βασίστηκε σε βιβλιογραφική ανασκόπηση και σε συλλογική, διαδραστική συνέντευξη μέσω της μεθόδου της σύγχρονης διαδικτυακής ομάδας εστίασης (focus group), με συμμετοχή Ελλήνων ειδικών στους τομείς της διατροφής και της υγείας. Τα ποιοτικά δεδομένα αναλύθηκαν θεματικά με χρήση εννοιών και εργαλείων από το πεδίο της Επικοινωνίας της Επιστήμης (ΕΕΠ). Μέσα από αυτή τη διαδικασία, χαρτογραφήθηκαν οι αντιλήψεις των ειδικών σχετικά με την αποδοχή, την απόρριψη και τη δημόσια προβολή των διατροφικών μοντέλων, καθώς και οι νέες προκλήσεις που ανακύπτουν.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι, ενώ η παραδοσιακή μεσογειακή διατροφή διατηρεί ισχυρό συμβολικό και πρακτικό ρόλο στην περίπτωση της Ελλάδας, σύγχρονες διατροφικές τάσεις, όπως η διαλειμματική νηστεία και η κετογονική διατροφή, αποκτούν δυναμική, ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες και στα αστικά κέντρα. Επιπλέον, η οικονομική και η κλιματική κρίση επηρεάζουν καθοριστικά τις διατροφικές επιλογές, ενισχύοντας πρακτικές βιωσιμότητας, όπως η μείωση της σπατάλης των τροφίμων και ο βιγκανισμός.
Συμπερασματικά, κάθε διατροφικό μοντέλο εμπεριέχει πλεονεκτήματα και προκλήσεις, με την τελική επιλογή να εξαρτάται από τους προσωπικούς στόχους των υποκειμένων, τις ανάγκες τους και τις πολιτισμικές τους αναφορές. Μέσω αυτής της εργασίας αναδεικνύεται η σημασία της ΕΕΠ για την ανάπτυξη ολοκληρωμένων πολιτικών διατροφικής εκπαίδευσης και ενημέρωσης στην Ελλάδα, υπενθυμίζοντας ότι η επιστημονική γνώση δεν αρκεί να παράγεται· χρειάζεται να διαμεσολαβείται, να κατανοείται και να ενσωματώνεται ουσιαστικά στον δημόσιο διάλογο.

This Master's thesis explores the projection of contemporary dietary models in the public sphere and the role of the expert community in Greece, with a focus on both the dissemination and the reception of scientific knowledge. The aim of this study is to analyze how dietary patterns are represented, legitimized, or contested within a dialogue that links nutrition to holistic human health and planetary sustainability. This thesis further examines the characteristics of the dominant dietary model in Greece, as well as the emergence of alternative models which, as new trends, construct their own narratives and debate in parallel public spheres, aiming to capture the specificities of the Greek context. The research approach combined a literature review with collective, interactive interviews using the contemporary online focus group method, involving Greek experts in the fields of nutrition and health.
The qualitative data were analyzed thematically, employing concepts and tools from the field of Science Communication. Through this process, the views of experts were mapped regarding the acceptance, rejection, and public portrayal of dietary models, as well as the emerging challenges.
The findings show that, while the traditional Mediterranean diet maintains strong symbolic and practical importance, modern dietary trends such as intermittent fasting and the ketogenic diet are gaining ground, especially among younger populations and in urban centers. Furthermore, the economic and climate crisis significantly influence dietary choices, reinforcing sustainability-oriented practices such as food waste reduction and veganism.
In conclusion, each dietary model entails advantages and challenges, with the final choice depending on personal goals, needs, and cultural references. Moreover, this study highlights the importance of Science Communication in developing comprehensive policies for nutritional education and public information in Greece, reminding us that scientific knowledge is not only to be produced -it must be mediated, understood, and meaningfully integrated into public discourse.